Evidemment

 

Dit is mijn project waar ik de laatste 3 maanden, aan gewerkt hebt. Het patroon heet Evidemment,  en ik breide het als tester voor de Belgische ontwerpster Alfa-knits. 

Het oorspronkelijke patroon is in sokkenwoldikte. Ik heb nog een grote streng Wollmeise kantwol liggen, misschien kan dat ook werken?

Een proeflapje om te testen, en ja het ziet er naar uit dat dit kan lukken. Mijn stekenproef wijkt een beetje af, maar dat is niet zo erg, want het vestje is erg oversized. Mijn project zal nog wijd genoeg uitvallen, maar net iets minder 'boxy'.

Interessante constructie: je begint met een lang smalle reep in kabelpatroon. De kabel loopt over de rug en mouwen door. Voor de zekerheid was ik mijn lapje nog eens, en speld het uit, om te zien welke breedte ik nu al heb. Komt goed. Volgende stap: steken opnemen voor de rug. Het blijft verrassend.

Na de rug neem je steken op voor de voorkanten. En daar gaat het mis. Het patroon is heel duidelijk,  met schema's en tekeningen, mijn 'zorgvuldig-lezen-van-instructies' ging op vakantie de mist in... Ik dacht dat ik al aan de mouwen moest beginnen, dus nam op de verkeerde plaats steken op.  Nochtans waren er verschillende alarmsignalen: ik worstelde met het stekenaantal, en er was ook nog dat rare nekflapje, wat dus geen flapje was, maar een deel van de kraag. Na drie weken had ik door dat er iets niet klopte. Dan maar opnieuw beginnen, met de voorkanten op de juiste plaats.  En daarna steken voor de mouwen opnemen, op een plaats waar dat hoort voor onze anatomie. Ik was even de weg kwijt, maar nu ben ik weer op het juiste pad.

Ik heb maar één streng van dit garen, dus voor ik aan de mouwen begon verdeelde ik mijn garen in drie bolletjes. Op die manier kan ik inschatten hoe ver ik kan geraken voor de lengte van de mouw en het lijfje. Het wordt een kort vestje, met driekwartmouwen. Het voordeel van topdown breien is dat je tussendoor kan aanpassen, en ik denk dat het goed komt!

Ik doe de boord toch nog net iets korter dan in het patroon. En omdat ik nogal vast afkant gebruik ik een lossere variante hier, de 'suspended bind-off'. Het rood op de foto is niet zoals in het echt, maar ik doe deze foto's er toch bij, dan zie je de vorm van het vestje en het kabelpatroon in detail.

Rood is een kleur die ik  vermijd sinds ik grijs ben, daarom dat die streng zo lang in de kast is blijven liggen. Dit rood is echt een heel diep warm gloeiend oranjerood. Nu ik de foto's zie denk ik dat rood eigenlijk best wel kan!

De foto's in de boomgaard achter het domein Alden Biezen zijn een mooie afsluiting van een geslaagde huisruilweek in Bilzen. En de plaatselijke specialiteit die verwijst naar jeugdsentiment is dat ook...

 

 

 

 

Waterverf

 
Na al de sokken van de sockmadness is de sokkengoesting een beetje over. Gelukkig lanceert AlfaKnits weer een oproep voor een testbrei. Dit keer is het een tuniek. De dapperen mogen zelfs een jurkje  breien....





'Waterverf', heet het patroon, en de bedoeling is dat je kleuren langzaam in elkaar laat overlopen, een zogenaamde 'fade'. Ik wil beginnen met een turquoise lijf, en voor het rokje overgaan in blauw, groen en paars. Ik heb 250 gram turquoise, één bol van IndigoDragonFly in de kleur Saturn en 150 gram Wollmeise in de kleur Neptun. En daarna wordt het spelen met restjes. In het harde blauw heb ik al vier verschillende tinten: korenbloemblauw, Delfts blauw, electrisch blauw en Hortensia. Benieuwd hoe ver ik zal geraken. Wordt het een korte tuniek of een lange jurk?


Even een proeflapje om te zien of ik de stekenproef haal... Ik brei nogal los, dus ik beslis om de maat large te breien om een extra large als resultaat te hebben. Bonus: dat betekent dat ik iets minder steken kan opzetten.

De start ziet er alvast goed uit. Het eerste garen heeft zelf wat variaties van turquoise en blauwgroen. Daarna volgt een effen deel, en dan ben ik begonnen met heel langzaam van kleur te wisselen naar een blauwgroen gevlamd van Schaap&Draak, kleur 'Pauw'. In het patroon staan verschillende opties voor kleurovergangen, bedoeling is dat je daar zelf wat mee experimenteert.



Daarna komt het rokje in de pauwensteek. Gradueel wordt er gemeerderd voor een mooi uitwaaierend effect. De rijen worden dus altijd maar langer. Na het blauw gebruik ik nog vier tinten paars.
 

Ik beperk me tot de blauwpaarsen, de roodpaarsen heb ik uiteindelijk niet gebruikt. Een jurk gaat het niet worden, deze korte lengte als tuniek vind ik perfect. Ik moet ook genoeg wol overhouden voor de mouwen! In het patroon zijn die driekwart, maar ik denk dat ik voor lange mouwen ga, het is uiteindelijk een wollen trui, dan lijken korte mouwen me niet zo praktisch.


Oeps! hier heb ik iets fout gelezen! De mouw waaiert uit, maar dit is overdreven, en gewoon niet draagbaar zo. Uithalen en opnieuw breien dus.


Uiteindelijk heb ik elf kleuren gebruikt in deze tuniek. Dat betekent dat ik heel wat draadjes moet instoppen.

Zo. Ik ben klaar voor frisse herfstdagen. Maar eerst mag het nog een beetje zomer zijn.

Sock-o-Mousse

Ik deed een testbrei voor de Belgische ontwerpster Al-fa knits. 
Dit patroon heet sock-o-mousse. 
Ik gebruikte ook Belgische sokkenwol, Annel Super extra. Standaard goedkope sokkenwol voor een testbreitje.

Het patroon is van de teen naar boven gebreid. Omdat mijn stekenproef heel erg verschilt voor tricotsteek of voor fair-isle gebruik ik verschillende naalddiktes. Voor de voet brei ik op 2mm (ik brei eerder los). Het kleurinbreiwerk is met een 2.75mm en de boord met een 2mm gebreid. Het is dus telkens aanpassen, en hangt van verschillende factoren af, dikte van het garen, type naalden... Als final touch maas je nog wat extra bubbels rond de hiel.

'Sock-o-mousse' is een woordspeling, 'mousse' in het Frans, schuim, en schuimbelletjes in het patroon. 

Mij doet  het me denken aan de chocomousse die mijn mama vroeger maakte met feestelijke gelegenheden. Vooral met kerst was dat een favoriet dessert. Nadat de mousse in schaaltjes was gegoten mochten wij als kind dan de rest uit de pot likken … 
Er zat geen room in, wel bruine suiker en rauwe eierdooiers. Die van mijn moeder was zeer lekker, maar nogal zwaar. Ik ben dus op zoek naar een alternatief.

En nu mijn vraag: wie heeft een goed recept voor een lichtere versie van chocomousse en wil dat hier delen?

Manneken

 

In mei schreef ik al over dit project,  een trui van Alfa-knits. De ontwerpster Ann Lernout is een Brusselse en ze gaf haar patroon de naam 'Manneken'. Bij mijn eerste poging werd de rug te breed, en de enige oplossing was helemaal opnieuw beginnen met een kleinere maat.  Na weken en weken breien was de trui af.

 

Maar nog niet helemaal... de rand rolde zo erg dat dit gewoon niet draagbaar was.

En de V-halsuitsnijding die in het patroon voorzien is viel wel heel diep uit... Ik zag het even niet meer zitten.

Ik vertrok voor een weekje huisruil naar een onbekende streek in Duitsland, waar de hittegolf toesloeg .

Weer thuis breide ik een paar korte sneakersokjes voor de verjaardag van de dochter.

Ik begon aan een sjaal met kleuren die me helemaal niet staan (maar wel goed om resten op te gebruiken). Dat wordt dus een cadeau.

 Ik zocht restjes garen bijeen voor een twaalf-kleuren omslagdoek voor mijzelf.

Ik zette een nieuwe trui op (waar ik over twijfel, en die ik waarschijnlijk weer ga uithalen...)

Allemaal uitstelgedrag. Manneken bleef me aanstaren vanuit een hoekje. Uiteindelijk moest mijn onafgewerkte trui er dan toch aan geloven. De randen van het lijf en de mouwen heb ik helemaal opnieuw gebreid met een grotere naald, zodat die wat losser werden.  Daarna  breide ik een brede rand in tricotsteek die ik dubbelvouwde en met een klein steekje tegennaaide. Nu ligt de boord wel plat.

 

Voor de V-hals nam ik ongeveer 30 percent minder steken op aan de rugkant, en daarna heb ik in de volgende rij nog wat random geminderd. Mijn doorzettingsvermogen heeft een goed passende trui opgeleverd.

 

Toch ben ik niet zo tevreden over het totaalplaatje.  Ik weet niet wat er me juist aan stoort. De kleuren zijn misschien te zomers voor een wollen trui? Of is het toch het vlekkerige van het garen? Ik heb heel veel tijd in dit project geïnvesteerd, en er ook van geleerd, dat is ook wel iets...alleen denk ik niet dat ik dit ooit ga dragen.

Spelen met kleurtjes - Sambuco

Toen ik nog volop aan het twijfelen was over mijn vorig probeersel kondigde Alfa-knits een nieuw ontwerp aan waar ze testbreisters voor zocht. Zou ik? De deadline is kort, én het is een vestje met een stekenproef van 29 steken voor 10 cm, een dun garen dus. Dat zijn heel wat steken voor mijn maat! Ik denk dat ik een geschikte wolletje in mijn voorraad heb, Isager wool/silk. En dat grijs combineert mooi met zalmroze....

Het begin is uitdagend; met een voorlopige opzet; die je daarna aan elkaar breit voor een dubbelgevouwen kraagje. Daarna start je de raglanmeerderingen voor de schouders, rug- en voorpanden. Maare...alhoewel mijn stekenproef klopt heb ik het gevoel dat dit niet goedkomt. De wol is een beetje pluizig, en zou wat losser moeten gebreid worden om mooi te kunnen vallen. Nu moet ik dit forceren om de stekenproef te halen, met een té stijf breisel als gevolg.

 

Dan maar weer in de voorraad duiken en een proeflapje breien. Ik moet nog dunner gaan, dus ik probeer het met (restjes) kantwol. Het wordt een herfstige kleurencombinatie.

Op deze foto zie je de constructie van het kraagje beter. Ik gebruik nu ééndraads kantwol, dat is wel goed opletten om de draad niet te splitsen met al die kleine kabeltjes.

Langs de voorpanden brei je verder in een klein kabelpatroon, dat is opletten bij de kleurwisselingen. De overgang tussen de twee soorten groen is iets gestreepter dan ik verwacht had. Ik besluit dus voor de volgende kleurwissel om maar een paar rijtjes te breien in de nieuwe kleur, dat is meer harmonieus.

Onder de armen vormt zich een grote kabel. Het is een patroon waarbij je je moet concentreren, maar ik vind dat de moeite waard, het wordt écht bijzonder.

Na vijf weken breien ben ik toch blij als het lijf af is en ik aan de mouwen kan beginnen, zonder kabels deze keer.

En als de mouwen af zijn is de volgende vraag: welke kleur zou ik voor de knooplijst gebruiken? Ik heb nog genoeg van het geelgroen, maar slechts een klein beetje bruin of donkerpaars, waarschijnlijk niet genoeg!

De oplossing: ik brei de knooplijst in streepjes bruin en paars. Omdat de kleuren zo dicht bij elkaar liggen in kleurdiepte valt dit niet op. 'Value' zeggen ze in het Engels, het zijn andere kleuren, maar omdat er weinig contrast is kan je ze goed mengen, ze vervagen in elkaar. En dan rest nog de opgave om de juiste knopen te vinden om het helemaal 'af' te maken. Gelukkig is er hier in Leuven een winkel waar ze jou helpen om net de juiste knoop te vinden, zelfs al kost hen dat een half uur voor acht knopen.

Het eindresultaat: de kabels op de zijkanten zijn een slim detail, ze zorgen voor wat taillering, net zo als ik mijn vestjes graag draag.

Ondertussen is het patroon op Ravelry gepubliceerd onder de naam Mirasol (= zonnebloem). Ik noem mijn vestje Sambuco, vlier in het Italiaans, omdat de kleuren mij doen denken aan die vlierstruik in de tuin van Sint-Kwintenskerk om de hoek.

Eigenlijk had ik daar foto's moeten laten nemen, maar ik ben ook blij met deze foto's, gewoon in onze eigen stadstuin. En op Ravelry kreeg ik commentaar met de vraag welke bloemetjes daar staan, blijkbaar zijn dat gebroken hartjes (dicentra formosa). Weer wat bijgeleerd!