Spelen met kleurtjes - Sambuco

Toen ik nog volop aan het twijfelen was over mijn vorig probeersel kondigde Alfa-knits een nieuw ontwerp aan waar ze testbreisters voor zocht. Zou ik? De deadline is kort, én het is een vestje met een stekenproef van 29 steken voor 10 cm, een dun garen dus. Dat zijn heel wat steken voor mijn maat! Ik denk dat ik een geschikte wolletje in mijn voorraad heb, Isager wool/silk. En dat grijs combineert mooi met zalmroze....

Het begin is uitdagend; met een voorlopige opzet; die je daarna aan elkaar breit voor een dubbelgevouwen kraagje. Daarna start je de raglanmeerderingen voor de schouders, rug- en voorpanden. Maare...alhoewel mijn stekenproef klopt heb ik het gevoel dat dit niet goedkomt. De wol is een beetje pluizig, en zou wat losser moeten gebreid worden om mooi te kunnen vallen. Nu moet ik dit forceren om de stekenproef te halen, met een té stijf breisel als gevolg.

 

Dan maar weer in de voorraad duiken en een proeflapje breien. Ik moet nog dunner gaan, dus ik probeer het met (restjes) kantwol. Het wordt een herfstige kleurencombinatie.

Op deze foto zie je de constructie van het kraagje beter. Ik gebruik nu ééndraads kantwol, dat is wel goed opletten om de draad niet te splitsen met al die kleine kabeltjes.

Langs de voorpanden brei je verder in een klein kabelpatroon, dat is opletten bij de kleurwisselingen. De overgang tussen de twee soorten groen is iets gestreepter dan ik verwacht had. Ik besluit dus voor de volgende kleurwissel om maar een paar rijtjes te breien in de nieuwe kleur, dat is meer harmonieus.

Onder de armen vormt zich een grote kabel. Het is een patroon waarbij je je moet concentreren, maar ik vind dat de moeite waard, het wordt écht bijzonder.

Na vijf weken breien ben ik toch blij als het lijf af is en ik aan de mouwen kan beginnen, zonder kabels deze keer.

En als de mouwen af zijn is de volgende vraag: welke kleur zou ik voor de knooplijst gebruiken? Ik heb nog genoeg van het geelgroen, maar slechts een klein beetje bruin of donkerpaars, waarschijnlijk niet genoeg!

De oplossing: ik brei de knooplijst in streepjes bruin en paars. Omdat de kleuren zo dicht bij elkaar liggen in kleurdiepte valt dit niet op. 'Value' zeggen ze in het Engels, het zijn andere kleuren, maar omdat er weinig contrast is kan je ze goed mengen, ze vervagen in elkaar. En dan rest nog de opgave om de juiste knopen te vinden om het helemaal 'af' te maken. Gelukkig is er hier in Leuven een winkel waar ze jou helpen om net de juiste knoop te vinden, zelfs al kost hen dat een half uur voor acht knopen.

Het eindresultaat: de kabels op de zijkanten zijn een slim detail, ze zorgen voor wat taillering, net zo als ik mijn vestjes graag draag.

Ondertussen is het patroon op Ravelry gepubliceerd onder de naam Mirasol (= zonnebloem). Ik noem mijn vestje Sambuco, vlier in het Italiaans, omdat de kleuren mij doen denken aan die vlierstruik in de tuin van Sint-Kwintenskerk om de hoek.

Eigenlijk had ik daar foto's moeten laten nemen, maar ik ben ook blij met deze foto's, gewoon in onze eigen stadstuin. En op Ravelry kreeg ik commentaar met de vraag welke bloemetjes daar staan, blijkbaar zijn dat gebroken hartjes (dicentra formosa). Weer wat bijgeleerd!