Zestig werd ik dit jaar. En mijn speciale verjaardagsreis bracht me naar Vietnam. Eerst 10 dagen in het Noorden: met een fietsriskja door Hanoi, de nachttrein naar de bergen, rondwandelen tussen de oogst op de rijstterrassen, fietsen langs tempels, BBQ op het strand, zonsondergang over het minder drukke deel van Ha Long Baai...Afwisselend was het zeker.
In het etnografisch museum in Hanoi kom je wat meer te weten over de verschillende inheemse volkeren. Mij sprak natuurlijk vooral het deel over textielverwerking aan: spinnen en weven van hennep, verven met indigo, kleurige borduursels...
In Sapa spreken de vrouwen van de zwarte H'mong je aan. Ze wandelen met je mee naar hun plaatselijke dorp (en verwachten dan ook dat je iets van hen koopt).
Op de markt van Sin Sengh zie je dan weer veel bloemen H'mong (zo genoemd omwille van hun kleurige outfits). De vrouwen roeren in grote soeppotten en borduren
ijverig verder. De mannen spelen met de vogels of gaan de
buffels keuren. Maar er worden ook blitse karaoketelefoons verkocht. Nog 10 jaar en dan bestaat
dit niet meer, zegt onze gids. Het postkantoor is al gesloten omdat
iedereen toch online bestelt.
Van het Noorden van Vietnam vlogen we naar het tropische Cambodja.
Geluiden: tuktuk Madam? (minder getoeter van de scooters dan in
Vietnam).
Honderden libellen zoemden rond ons hoofd (of landden in onze nek). De hagedissen voor de hotelkamer eten de muggen op. Wel
opletten als je ‘s morgens je kleren aandoet, er kan nog een hagedis in
je broekspijp zitten.
We hebben gezweet. We hebben tempels gezien. Verhalen gehoord van een
land dat trauma’s verwerkt. Cambodjanen zijn vriendelijk en bescheiden.
Tussen de lijnen door horen we dat gids zijn in Cambodja niet altijd
makkelijk is.
We eindigen met een huisruil in Ho Chi Minh City. Na 3 weken is eten met chopsticks geen probleem, ook voor noedelsoep heb ik een
strategie (veel slurpen).
Rondzwerven is mijn favoriete manier om een stad te verkennen. Te voet
is dat hier moeilijk. Er wordt gekookt, afgewassen, verhandeld,
gegokt...En als de scooters niet meer op de weg kunnen, rijden ze
tegenrichting op het voetpad. De bus zit vast in het verkeer.
De chauffeur van het gastgezin brengt ons rond naar de toeristische highlights rond de stad: de boomgaarden vol tropisch fruit van de Mekong Delta, de ceremonie in de Cao Daitempel, de benauwende tunnels van de Vietcong. Het doet weer nadenken over het nog niet zo lange verleden van dit land, altijd overspoeld door vreemde overheersers, vechtend voor zijn identiteit, arm en rijk, boeiend om te ontdekken...
