ik weet van wanten - two thumbs up

Voor nog een collega die weggaat heb ik wanten gebreid. Het was leuk om al mijn wantenboeken uit de kast te trekken, en door te bladeren. Uiteindelijk koos ik voor een ontwerp uit ‘the mitten book’. Eigenlijk is er niet echt een ontwerp, alleen een schema, en er is een algemeen 'wantenrecept'. Voor de rest: trek uw plan. Maar blijkbaar is dat normaal in wantenbreiende landen, iedereen kan dat daar zo'n beetje uit het hoofd. Net daarom vind ik het boekje 'warme handen' van de Dutch knitters zo interessant, daar staat de hele want (met plaatsing van de duim) rij per rij uitgetekend. Er loopt trouwens een workshop Estse wantenbreien in 't wolwinkeltje in Leuven, dus daar staat nog een ander paar op stapel.
For another colleague who leaves I decided to knit mittens. It was great fun to pull all my books out and leave through them. Eventually I choose a design from 'the mitten book'. Although, there is not really a design, just a chart and a general 'mitten recipe'. You have to figure out the rest yourself. Apparently that is normal in mittenknitting countries. Everybody knows how to do it. That's the reason I like the small book in the back, Warme handen by the Dutch knitters. There really is a pattern row by row for each mitten.

Het is me toch gelukt zonder echt patroon. Ik heb ze in acrylic gebreid, want die collega heeft zwaar eczeem en is écht allergisch. Normaal zou ik nooit met acrylic breien, maar voor haar wil ik het wel doen. En ik moet zeggen, het is van de betere soort acrylic (Katia promo-fin).Superwarm zijn ze niet, maar ze zijn prima als windbreker op de fiets. En Pia is niet ver verhuisd, gewoon naar de overkant van de gang. Ik zal de wanten dus nog in actie kunnen zien. Veel doorzettingsvermogen en creativiteit bij de nieuwe uitdaging Pia!
I managed to finish without a real pattern. I did these in acrylic, because they are for a colleague who is highly allergic to all animal fibers. Not my favorite fiber, but I must say it’s a very nice acrylic. And they may not be superwarm, but they are perfect windbreakers on the bike.

Het wantenvirus heeft toegeslagen, en ik wou verder iets doen met het nieuwe boek over twijnend breien. Dus heb ik tijdens de oefenavond twijnend breien in 't wolwinkeltje een want opgezet. Het leuke aan zo'n oefenavond is dat je veel inspiratie opdoet. Ik heb dus al direct het patroon van de manchet veranderd, want ik vind een vlechtje zo mooi...Wie wil kan aansluiten, de oefenavond  gaat elke 4de dinsdagavond door. En wie nieuw is met twijnend breien, op 7 februari komen de Dutch Knitters een workshop geven in 't wolwinkeltje in Leuven.
The mittenvirus has struck. I started another one, this time in twined knitting. I really wanted to try out some of this technique after the release of the book. And my local yarn store hosts a practise evening on twined knitting, so perfect to try it out and get inspired by other knitters.

En ja, ook in ons klimaat komen  (heel oude) wanten wel eens van pas...al was het maar om een mooie foto te maken voor de kerstwensen.
And even in mild Belgium you occassionally can use a pair of (very old)  mittens...if only to make a nice picture for my Christmas wishes.