Today in an elevator in an office building in Brussels, I was staring at a womans chest. Or actually, at her scarf. Just when I was thinking : 'what an ugly scarf...', she noticed my staring and cheerfully declared : 'I made it myself!'. I pointed at my scarf, and answered : 'me too'. At that point, she arrived at her level and she left the elevator, but I still heared her say : 'isn't it great fun to knit?'
It was a very colorfull scarf, knit out a very acrylic yarn, that was basically a thin thread with little pompoms on it. I felt sorry that I looked down on her handiwork.(although only in my head). I confess - I am a yarn snob.
Vandaag stond ik in de lift in een kantoorgebouw in Brussel, en ik staarde naar een mevrouw haar borst. Of eigenlijk naar haar sjaal. Net toen ik dacht : 'wat een lelijk sjaaltje', merkte ze op dat ik aan het staren was, en vrolijk verklaarde ze : 'zelfgebreid!'. Ik wees naar mijn sjaal, en zei : 'deze ook'. Op datzelfde moment kwam ze aan op haar verdieping, en toen ze de lift uitstapte hoorde ik haar nog net zeggen : 'leuk hé, zo zelfgebreid!'.
Het was een erg roze, kleurrijk sjaaltje, in een erg acrylic garen, dat bestond uit een dunne draad met pompommetjes opgeregen. Ik voelde me een beetje beschaamd omdat ik neerkeek op haar handwerk (alhoewel dat alleen in mijn hoofd gebeurd was). Ik beken - ik ben een garensnob.
Somehow I don't have the stamina right now to knit on large projects. 'Kestrals alight' hasn't been touched since the shoulder problems I had back in August. I feel a bit guilty, for neglecting it. Although I have knit a lot, mostly smaller projects. Right now I have started 'Livia' socks in Lanagrosso seta cashmere (wool-silk-cashmere). See? I am a yarn snob after all.
Ik kan me er niet toe brengen om aan een grote projecten te werken. 'Torenvalken' heb ik niet meer aangeraakt sinds ik problemen kreeg met de schouder in augustus. Ik voel me een beetje schuldig omdat ik dat project verwaarloos. Ik heb wel veel gebreid, maar allemaal kleinere projectjes. Nu ben ik pas een paar sokken gestart. 'Livia', heten ze, en ik brei ze in Lanagrossa seta cashmere (wol-zijde-kasjmier). Nog maar eens - ik ben een garensnob.
4 comments:
oh ja, dat ponpongaren is verschrikkelijk, maar het is een soort 'mode' nu, dus ja... je ziet ze wel vaker...
Maar ik geef toe dat ik zelden nog acryl gebruik, dus ja...
Zolang je er niet naar streeft met Vicuña van Jacques Cartier te breien...
Join the club! Leuk woord 'garensnob'. Ik denk dat ik er ook eentje ben ;-) (ik zweer bij zijde zoals je weet)
Hoe herkenbaar! Ik wist niet dat het een naam had maar ik ben dus ook een yarn snob. Ik ben van mening dat als je al die moeite neemt om uren te breien je maar beter met mooi materiaal kunt werken.
Post a Comment