Letse wanten

 

Ik wil al heel lang een goed passend paar Letse wanten breien. Met mijn kleine handen en omdat ik eerder los brei is een standaard patroon meestal te groot voor mij. 

In 2015 volgde ik een lezing over Letse wanten in Brussel. We kregen toen 1.5mm sokkennaalden en wat wol om zelf te oefenen.  In 2015 was Letland voorzitter van de raad van Europa. Heel veel Letse culturele activiteiten werden toen georganiseerd.

Extra info: Letland is één keer voorzitter geweest, van januari tot juni 2015. De eerstvolgende keer dat het land de Raad mag voorzitten is in 2028.

Eind vorig jaar  zag ik op Facebook de  aankondiging voor de cursus van Margreet Vonkeman 'ontwerp je eigen Letse want' - en ik besloot dat het nu eindelijk eens tijd werd om er werk van te maken.

Stap 1 is natuurlijk altijd: brei een proeflapje. Ik besluit dat voor mij het breiwerk op 2 mm prettigst aanvoelt. 

Stap 2 is mijn favoriete deel: kleurtjes uitzoeken. Ik heb een groene sjaal en een grijze jas. Ik wil dus een grijze want met wat felle kleurtjes als accent. Ik heb niet exact hetzelfde groen als van de sjaal, maar dit zou wel moeten werken. Fingers crossed... (of toch maar niet).

Stap 3 : op een proeflapje oefenen we de verschillende technieken

•  tweekleurig muizentandje als boord 
• een 'lazy braid' (= omwoelen van de steek)
• verschillende Letse vlechtjes

Dé uitdaging voor mij was om een goed motief te vinden; De opdracht is een groot medaillon of ster op de manchet, en een klein herhalend motief op de hand. Belangrijk is dat de want symmetrisch is opgebouwd. Ik ben al 3 dagen aan het prullen. Op zoek naar een geschikt patroon voor een kleine hand, met een smalle pols. De meeste sterren of medaillons zijn te groot. Ik heb maar 64 steken nodig voor mijn want. Uiteindelijk ga ik voor de bovenste = over 12 steken. Ik zet 60 steken op voor de manchet en zal daarna meerderen. Hopen dat dit werkt.

Hmm. Niet helemaal tevreden.  Mijn manchet meet nu 7cm. Ik wou eigenlijk nog een lazy braid en een vlechtje toevoegen, maar dan zit ik eerder aan 9cm, en dat wordt wel een heel lange manchet. 

Nu ik het zo bekijk: dit is ook niet symmetrisch. Het motiefje is over 12 steken, voor een want van 60 steken heb ik dus 5 motiefjes nodig. Ik denk dat ik dit ga uittrekken en iets anders ga zoeken…

Nieuwe poging.

Aanpassingen: ik heb het motiefje breder gemaakt met 3 steken = motief van 15 steken (ipv 12), dus  4 motiefherhalingen ipv 5, en daardoor kon ik het motief centreren. Oef. Er komt wel wat rekenwerk aan te pas bij het ontwerpen van deze want!

Ik heb ook met 2 kleuren gebreid ipv 3. Het breiwerk trekt daardoor minder in. Ik kan later nog beslissen of ik de extra kleur opmaas. 

Ik ben nu contenter met het resultaat.

Volgende uitdaging: een klein herhalend motiefje vinden voor op de hand. 

Alles klopt: het patroon is gecentreerd, een even herhaling van 8 steken (deelbaar door 64). Maar: ik ben er toch niet content mee. De zwartwit foto maakt duidelijk dat er wel heel weinig contrast is, waardoor het patroon niet goed te zien is. Ik vind het ook geen samenhangend geheel.

Zou ik toch op fellere kleuren overschakelen? Of helemaal opnieuw beginnen?

Veeeel beter met een lichtgeelgroen voor het centraal motiefje. Nu nog de juiste lengte bepalen voor ik aan de minderingen voor de punt van de want begin. 

Want 1 is af.  Het overschakelen op naald 1.5mm  voor de punt viel wel wat tegen, dat is worstelen voor mij.

Nu want 2 nog verder breien en moed bijeenrapen om het duimgat te knippen en een duim te ontwerpen.

Het wordt opeens heel koud begin januari, dus het perfecte  moment om mijn wanten af te maken. Ik ga voor een effen duim, ik vind het geheel nu al wat druk. 

Misschien had ik niet direct donkergrijs voor mijn eerste ‘ontwerp’ moeten nemen.  En het is precies moeilijk om 2 dezelfde wanten te breien. Mijn ene boord is korter dan de andere…

Als ik ze draag zit de manchet helemaal ingestopt in mijn jas, niemand die het ziet. 

Ik wou goed passende wanten voor mijn kleine handen. En ik wou traditionele technieken en motieven gebruiken zonder dat de wanten er ouderwets uit zouden zien. Kleurkeuze is hierbij cruciaal.

Ik zou zeggen: op beide punten geslaagd. Perfect zijn ze niet, maar dat ben ik ook niet. Ik ben trots  trots op het resultaat  en blij ermee.

Wuppertal - Tivoli

Onze huisruil tussen Kerst en Nieuw bracht ons naar Wuppertal. Ik had het beeld dat het een beetje een grauwe (ex-)industriestad is, en dat beeld werd bevestigd. Slecht weer, een minder geslaagde huisruil en ook nog ziek in bed, dat hielp natuurlijk niet voor het vakantiegevoel...

Er viel toch nog wat kunst te ontdekken, bijvoorbeeld in het Skulpturenpark. En kijk, de suppoost zat daar een sok te breien.

Ik had natuurlijk ook een breiwerk mee op vakantie,  een trui van  Hanne Falkenberg. Zij is één van mijn favoriete Deense ontwerpsters. Ondertussen is zij gestopt als ontwerpster, maar in mijn voorraad had ik nog een pakket liggen voor deze trui, Tivoli. 

Begin 2022 had ik het lijf gebreid, nu was het tijd voor de mouwen; top-down.

Maar daar was iets mis met het patroon. Of met mijn breikunsten. Alle details kan je op mijn Ravelry pagina lezen.  Kort gezegd: het heeft wat hoofdbrekens gekost, naalddikte aanpassen, maten combineren, de minderingen anders verdelen ... (ik heb korte armen).

Maar het is gelukt! Nog de laatste draadjes instoppen, en dan konden we weer de stad in.

We verkenden nog een paar interessante plekken....

... en: 'einmal im Leben durch Wuppertal schweben'. (en daar zal het ook bij blijven).

Zee van tijd

Ik schreef  het in mijn vorige blogpost, ik heb het druk met leuke dingen. Maar als gepensioneerde heb ik  ook een zee van tijd. En zoals Brihang rapt 'in een zee van tijd zwemt de eeuwigheid'. 

Ik probeer mijn dag in te delen met vertrouwde routines: een wandeling, een boek, Klara op de radio...

Aftellend naar Kerst in de Advent,  probeerde ik een nieuwe routine. Elke dag startte ik met een uurtje breien aan de mystery knitalong van WolHobby

Het project vroeg om twee effen kleuren, in een iets dikker garen. Ik haalde deze twee uit de kast: fuchsia wol/zijde, en beige acrylic/rayon/angora. Dat laatste kreeg ik ooit cadeau, een heel rare mengeling van garens wat ik zelf nooit zou kopen. Nu het ideale moment om dit uit te proberen. 

Gebruikte techniek: schaduwbreien. Door een ingenieuze combinatie van rechte ribbels en tricotsteek ontstaat er een tekening. Als je dit via een bepaalde invalshoek bekijkt zie je het patroon. Vanuit de verte lijkt het gewoon een gestreepte sjaal... Spannend wel. Dit is de achterkant, dat zegt nog niet zoveel.

En zo ziet het begin eruit. Het patroon is gebaseerd op de seizoenen. Paddestoelen in de herfst...

....daarna volgen wolken en sneeuwvlokken in de winter...

... en het eindigt met bloemen in de lente. (zomer is niet in het patroon opgenomen, want dan draag je  geen wollen sjaal meer). 

Linda van Wolhobby zorgde voor een dagelijks mailtje, mét instructiefilmpjes en ook nog een dagelijks videoblogje, een zogezegde vlogmas 

Ik apprecieerde haar spontane, authentieke manier van communicatie, én chapeau voor al het werk dat ze hierin gestopt heeft. 

En dit is het eindresultaat na 24 dagen breien. Het was leuk om de dag zo te starten, maar het zij-effect was wel dat ik in december  minder gelezen heb...  Ik sta er soms van verbaasd hoe de dagen voorbijvliegen.

Zelfs met een zee van tijd heb je geen eeuwigheid.

Om nog eens Brihang te citeren:

En soms moet je iets meer kleur geven aan wa da grijs is
Da is wa verandering van spijs is
Leven in een klein appartementje alsof dat een paleis is
Dat is wat een andere kijk is
En zo kan het drijven
Alsof de zee m'n lijf is
Ik eb en ik vloed mee met de getijden
Als je vraagt hoe dat het moet, dan zeg ik dat 't gelijk is
Ma eigenlijk zit ik vast in m'n twijfels