Spelen met kleurtjes - Sambuco

Toen ik nog volop aan het twijfelen was over mijn vorig probeersel kondigde Alfa-knits een nieuw ontwerp aan waar ze testbreisters voor zocht. Zou ik? De deadline is kort, én het is een vestje met een stekenproef van 29 steken voor 10 cm, een dun garen dus. Dat zijn heel wat steken voor mijn maat! Ik denk dat ik een geschikte wolletje in mijn voorraad heb, Isager wool/silk. En dat grijs combineert mooi met zalmroze....

Het begin is uitdagend; met een voorlopige opzet; die je daarna aan elkaar breit voor een dubbelgevouwen kraagje. Daarna start je de raglanmeerderingen voor de schouders, rug- en voorpanden. Maare...alhoewel mijn stekenproef klopt heb ik het gevoel dat dit niet goedkomt. De wol is een beetje pluizig, en zou wat losser moeten gebreid worden om mooi te kunnen vallen. Nu moet ik dit forceren om de stekenproef te halen, met een té stijf breisel als gevolg.

 

Dan maar weer in de voorraad duiken en een proeflapje breien. Ik moet nog dunner gaan, dus ik probeer het met (restjes) kantwol. Het wordt een herfstige kleurencombinatie.

Op deze foto zie je de constructie van het kraagje beter. Ik gebruik nu ééndraads kantwol, dat is wel goed opletten om de draad niet te splitsen met al die kleine kabeltjes.

Langs de voorpanden brei je verder in een klein kabelpatroon, dat is opletten bij de kleurwisselingen. De overgang tussen de twee soorten groen is iets gestreepter dan ik verwacht had. Ik besluit dus voor de volgende kleurwissel om maar een paar rijtjes te breien in de nieuwe kleur, dat is meer harmonieus.

Onder de armen vormt zich een grote kabel. Het is een patroon waarbij je je moet concentreren, maar ik vind dat de moeite waard, het wordt écht bijzonder.

Na vijf weken breien ben ik toch blij als het lijf af is en ik aan de mouwen kan beginnen, zonder kabels deze keer.

En als de mouwen af zijn is de volgende vraag: welke kleur zou ik voor de knooplijst gebruiken? Ik heb nog genoeg van het geelgroen, maar slechts een klein beetje bruin of donkerpaars, waarschijnlijk niet genoeg!

De oplossing: ik brei de knooplijst in streepjes bruin en paars. Omdat de kleuren zo dicht bij elkaar liggen in kleurdiepte valt dit niet op. 'Value' zeggen ze in het Engels, het zijn andere kleuren, maar omdat er weinig contrast is kan je ze goed mengen, ze vervagen in elkaar. En dan rest nog de opgave om de juiste knopen te vinden om het helemaal 'af' te maken. Gelukkig is er hier in Leuven een winkel waar ze jou helpen om net de juiste knoop te vinden, zelfs al kost hen dat een half uur voor acht knopen.

Het eindresultaat: de kabels op de zijkanten zijn een slim detail, ze zorgen voor wat taillering, net zo als ik mijn vestjes graag draag.

Ondertussen is het patroon op Ravelry gepubliceerd onder de naam Mirasol (= zonnebloem). Ik noem mijn vestje Sambuco, vlier in het Italiaans, omdat de kleuren mij doen denken aan die vlierstruik in de tuin van Sint-Kwintenskerk om de hoek.

Eigenlijk had ik daar foto's moeten laten nemen, maar ik ben ook blij met deze foto's, gewoon in onze eigen stadstuin. En op Ravelry kreeg ik commentaar met de vraag welke bloemetjes daar staan, blijkbaar zijn dat gebroken hartjes (dicentra formosa). Weer wat bijgeleerd!

Spelen met kleurtjes

Ik heb zin om een zomers truitje te breien, dus ik moet in mijn dunne garens zoeken in de voorraad. Ik heb blijkbaar niets meer in huis om in één kleur te breien, dan weer iets met streepjes?

 

De Belgische ontwerpster Anne Lernout, ook gekend als Alfa Knits, heeft een hele reeks leuke ontwerpen voor gestreepte zomertruien, én ze heeft net een nieuw patroon uit 'Manneken'. Je hebt één hoofdkleur nodig, een contrastkleur voor het lijf, en een andere contrastkleur voor de mouwen.

In het patroon is het lijf gestreept, maar niet té, omdat er niet veel contrast is tussen de kleuren. Mijn hoofdkleur is een gevlamd paarsblauw van DutchWoolDiva. Ik vind de combinatie met babyblauw rechtsboven mooi, maar omdat mijn hoofdkleur gevlamd is geeft dat een beetje een vlekkerig effect.

De mouwen zijn dan weer meer gestreept, dat geeft een beetje een marine-look, vind ik. Ik heb de keuze tussen een donkerblauwpaars, een bruinpaars, of een mediumblauwpaars. Ik ga voor het laatste, sokkenwol van Schaap&Draak.

 

 

Ik experimenteer nog wat verder voor het lijf. Ik wil dat vlekkerige weghalen door een contrastlijntje te breien na de gevlamde wol. Ik probeer het eerst met donkerblauw, maar dat is weer te gestreept. En dan probeer ik het met een gespikkelde draad van Chestnut Cabin. Dat is het! Die kleine spikkeltjes roze en lila maken het helemaal af. En ook wel leuk dat drie van mijn vier garens van kleine Nederlandse handververs afkomstig zijn...

Het begin van de mouw is in elk geval verrassend. Je breit deze vanuit een voorlopige opzet met verkorte rijen.

Als je twee mouwkoppen gebreid hebt verbind je die door daartussen het rugstuk vorm te geven, ook weer met verkorte rijen. En dan loopt het fout. Na een tijdje wordt het duidelijk dat de rug veel te breed wordt, ik moet ergens een misrekening gedaan hebben bij mijn proeflapje. Deze trui gaat in time-out.

 

Ik kan me niet genoeg opladen om helemaal opnieuw te beginnen. Ik zou een kleinere maat kunnen opzetten, met minder steken. Maar de goesting is een beetje over. Ondertussen heeft Alfa-Knits een oproep gedaan om te testbreien voor haar nieuwste ontwerp. Weer een gelegenheid om met kleurtjes te spelen! Ik houd jullie nog even in spanning, het resultaat is voor een volgende blogpost...

Gloria

Ik ben een fan van de Deense ontwerpster Hanne Falkenberg.
Haar stijl is sterk grafisch, veel strepen in een doordacht kleurenpallet. En haar patronen zitten vol met kleine details die een mooie afwerking garanderen. De winkels die haar breipakketten verkopen hebben ook altijd verschillende modellen afgewerkt in het rek hangen, zodat je die kan aanpassen en zien wat je staat. Ondertussen weet ik al wat beter wat ik wel en niet mooi vind voor mezelf, maar in het begin van mijn brei-loopbaan vond ik het een hele opgave om dat goed in te schatten.
Als ik dan eens in de buurt ben van zo een winkel, dan schaf ik mij een wolpakket aan. En dat pakket blijft dan jaren in mijn kast liggen...maar in 2019 maken we er dus werk van.

Dit is Gloria (de trui, niet het meisje). Ik heb het pakket in de oorspronkelijke kleuren gekocht tien jaar geleden in 2009. En ik merk dat mijn smaak in kleuren veranderd is. Toen zou ik alles zwart of toch donker gedragen hebben, met ouder/grijzer/wijzer te worden laat ik meer kleur in mijn leven toe.

Dus ik probeerde met een  proeflapje of ik de kleuren kon veranderen met iets anders uit de voorraad. Maar in dit geval heeft de ontwerpster gelijk. De textuursteek bestaat eruit dat je afwisselend met drie draden samenbreit voor de ribbel, en dan weer streepjes in tricotsteek in drie kleuren. Het mooiste is als je dit doet met kleuren die heel dicht bij elkaar liggen, in dit geval Black-Magpie- Kingfisher (ofwel zwart-blauwzwart en donkerblauw met tikkeltje zwart).

Eerst breide ik de rug, en vandaaruit nam ik steken op voor een ronde pas. Ik bleef meerderen om een mooie halve cirkel te krijgen. Op het einde had ik meer dan vijfhonderd steken, en moest ik het breiwerk over twee lange rondbreinaalden verdelen. Het was zwoegen, en veeel breien!

En zo ziet het er dan uit zonder mouwen. Deze foto is ongeveer 6 weken geleden genomen, voor we een weekje naar Zuid-Frankrijk trokken. Omdat dit project te groot was om mee te nemen op reis is deze trui in een hoekje beland.En toen werd het warm in april, en had ik geen zin meer in een grote lap wol op mijn schoot om aan te breien. De goesting in dit project was een beetje over.

Het kriebelt om iets nieuws en zomers te beginnen, dus misschien gaat deze in de onafgewerkte doos en komt die er volgende winter terug uit…Of misschien kan ik er een mouwloos vest van maken? Wat denken jullie?