Gouda

De tweede huisruil van 2018 bracht ons naar een stad in Zuid-Holland. Gouda is een kleine, maar interessante stad met veel geschiedenis. Perfect voor de gids in mijn gezelschap dus. Bij aankomst stond er een plaatselijke specialiteit klaar (en neen, het was geen kaas).
Our second home exchange in 2018 brought us to the lovely Dutch city of Gouda. Lots of history to explore in Gouda, so perfect for my husband who graduated as a cityguide last year. And of course, there was a local delicacy to welcome us (no, it was not cheese).

 

In de Jeruzalemkapel ging een tentoonstelling door met als thema 'ouder worden', kunstenaars lieten zich inspireren door ouderdom, of werkten een project uit samen met senioren. Eén van de installaties was dit overzicht van gebreide borstrokken (klik op de foto voor meer uitleg). Nu is toevallig één van mijn breitrauma's dat ik als achtjarige moest binnenblijven tijdens de speeltijd op school omdat mijn gebreide katoenen onderbroek niet goed was uitgevoerd, en ik opnieuw moest beginnen... Maar dat is een ander verhaal!
I stumbled upon this exhibition where artists were inspired by seniors citizens, or collaborated with them. One of my childhood traumas happens to be knitted knickers, which we had to do at school. I was so bad at knitting as an 8 year old, that I could not go outside during the recreation. I had to knit, supervised by a nun! I did not knit for 20 years after that.

In de tegels van de straat die naar de markt liep waren woorden verwerkt die typisch Gouda waren. Mijn aandachtige gids zag het eerder dan ik!
In the tiles near the marktet place you can read about typical things of Gouda. At the bottom it reads 'straight pin', 'knitting needles' and 'Lime tree blossom honey'. Anybody know why these things are considered typical for Gouda?

Stroopwafels zijn ook typisch voor Gouda. In de sockmadness competitie worden stroopwafels als doping voor breisters gezien. Het is een inside joke: omdat de Nederlandse breisters zo snel zijn, vroeg een Amerikaanse eens wat het geheim was...Ik liet mij de doping in elk geval goed smaken.
Typical for Gouda are the 'siroopwafels'. In the sockmadness competition they are known as powerfood for knitters, so I had to have some.

En daarna schakelde ik over op andere doping (zonder alcohol).
And there were powerdrinks too (without alcohol).

Op de terugweg stopten we in Dordrecht aan het onderwijsmuseum. Een mooi gebouw, en een museum vol nostalgie.
On our way back, we stopped at the Museum of education in Dordrecht. The museum is set in a nice building, and is a real trip down memory lane.

Voor wie interesse heeft in de geschiedenis van het handwerkonderricht loopt er nog een interessante tentoonstelling tot eind mei.
If you are interested in the history of handicrafts in the Dutch schools, you'll  have to hurry, this exhibition runs untill the end of May.

Een rood schoollapje heb ik nooit moeten maken, maar wij moesten wel borduursteekjes oefenen. Dat is een ander handwerktrauma uit mijn kindertijd. Elk kind moest een lappenpop maken, en op de schort van die pop moesten we haar naam borduren. Mijn pop heette An, alhoewel ik Els een mooiere naam vond. An was korter, dat waren maar 2 letters om te borduren.
Another childhood trauma is my first try at embroidery. We had to make an apron for a ragg doll, and on that apron we had to embroider the doll's name. I named her An, only 2 letters to embroider.

Uit het verhaal bij deze gebreide lamp sprak de trots van het meisje die dit gemaakt heeft. Mooi om te lezen! Het eindresultaat ziet er nu gedateerd uit, maar wie weet, met de vintage-rage brei ik misschien volgend jaar ook zo een lamp?
It was moving to read about the pride of the young girl who knit this lampshade, back in the seventies. And who knows, with vintage being a trend, maybe I will knit a lampshade myself next year or so?