ik weet van wanten - two thumbs up

Voor nog een collega die weggaat heb ik wanten gebreid. Het was leuk om al mijn wantenboeken uit de kast te trekken, en door te bladeren. Uiteindelijk koos ik voor een ontwerp uit ‘the mitten book’. Eigenlijk is er niet echt een ontwerp, alleen een schema, en er is een algemeen 'wantenrecept'. Voor de rest: trek uw plan. Maar blijkbaar is dat normaal in wantenbreiende landen, iedereen kan dat daar zo'n beetje uit het hoofd. Net daarom vind ik het boekje 'warme handen' van de Dutch knitters zo interessant, daar staat de hele want (met plaatsing van de duim) rij per rij uitgetekend. Er loopt trouwens een workshop Estse wantenbreien in 't wolwinkeltje in Leuven, dus daar staat nog een ander paar op stapel.
For another colleague who leaves I decided to knit mittens. It was great fun to pull all my books out and leave through them. Eventually I choose a design from 'the mitten book'. Although, there is not really a design, just a chart and a general 'mitten recipe'. You have to figure out the rest yourself. Apparently that is normal in mittenknitting countries. Everybody knows how to do it. That's the reason I like the small book in the back, Warme handen by the Dutch knitters. There really is a pattern row by row for each mitten.

Het is me toch gelukt zonder echt patroon. Ik heb ze in acrylic gebreid, want die collega heeft zwaar eczeem en is écht allergisch. Normaal zou ik nooit met acrylic breien, maar voor haar wil ik het wel doen. En ik moet zeggen, het is van de betere soort acrylic (Katia promo-fin).Superwarm zijn ze niet, maar ze zijn prima als windbreker op de fiets. En Pia is niet ver verhuisd, gewoon naar de overkant van de gang. Ik zal de wanten dus nog in actie kunnen zien. Veel doorzettingsvermogen en creativiteit bij de nieuwe uitdaging Pia!
I managed to finish without a real pattern. I did these in acrylic, because they are for a colleague who is highly allergic to all animal fibers. Not my favorite fiber, but I must say it’s a very nice acrylic. And they may not be superwarm, but they are perfect windbreakers on the bike.

Het wantenvirus heeft toegeslagen, en ik wou verder iets doen met het nieuwe boek over twijnend breien. Dus heb ik tijdens de oefenavond twijnend breien in 't wolwinkeltje een want opgezet. Het leuke aan zo'n oefenavond is dat je veel inspiratie opdoet. Ik heb dus al direct het patroon van de manchet veranderd, want ik vind een vlechtje zo mooi...Wie wil kan aansluiten, de oefenavond  gaat elke 4de dinsdagavond door. En wie nieuw is met twijnend breien, op 7 februari komen de Dutch Knitters een workshop geven in 't wolwinkeltje in Leuven.
The mittenvirus has struck. I started another one, this time in twined knitting. I really wanted to try out some of this technique after the release of the book. And my local yarn store hosts a practise evening on twined knitting, so perfect to try it out and get inspired by other knitters.

En ja, ook in ons klimaat komen  (heel oude) wanten wel eens van pas...al was het maar om een mooie foto te maken voor de kerstwensen.
And even in mild Belgium you occassionally can use a pair of (very old)  mittens...if only to make a nice picture for my Christmas wishes.

Op-Art socks - Heinrich

 

De volgende Op-Art sokken zijn vernoemd naar Heinrich Fuchs, een ontwerper die vooral keramiek ontwierp. Zijn ontwerpen spelen met structuur en licht op een cilindervormig voorwerp, meestal vazen. Stephanie Vanderlinden heeft dit proberen nabootsen in dit sokpatroon.

 The next socks in the Op-Art book are named after Heinrich Fuchs, a designer who mainly designed ceramics. Twentieth century designers such as Heinrich Fuchs and Tapio Wirkkala focused on the way that light plays on the carved shapes of a cylinder.

Ik vond dat dit inbreiwerk nog wel door een man kon gedragen worden, dus zocht mannelijke kleuren, grijs en blauwgroen. Dit was een moeilijk patroon om te breien. Vaak zijn inbreimotieven repetitief, je ontwikkelt een zeker ritme. Maar hier leek het patroon wel volledig lukraak te zijn, en moest ik rij per rij goed op het schema kijken.
I thought this was a possible man-sock, so choose manly colors, gray and dark teal. The pattern was complicated to knit. Usually you have a certain repeat, and you develop a rythm in your knitting. Not so with this one, it seemed totally random. I had to check the chart row by row.

Ik weet bij de ontwerpen in dit boek dat ik meestal aanpassingen moet doen om een passende sok te krijgen. Ik brei blijkbaar veel losser dan de ontwerpster. Ik dacht dus dat als ik de vrouwenmaat zou breien ik met een mannenmaat-sok zou eindigen. Voor de zoon met maat 46 waren ze in elk geval te groot. Iemand van mijn lezers met een maat 50?
I did the women’s size, and they still came out huge. Now to find a man with European size 50… 

op kousenvoeten - in stockinged feet

 Sokken zijn ook altijd een goed cadeau voor mannen/collega's die weggaan. Om het voor mezelf nog interessant te houden brei ik alle basispatronen uit het boek 'knitting vintage socks' van Nancy Bush. Met zelfstrepende wol heb je geen ingewikkeld patroon nodig voor maximum effect. Et voilà, Piet heeft ook warme voeten - veel succes bij de nieuwe job!
As always, socks are a quick and mostly well- appreciated gift for male colleagues who are leaving. To keep it interesting for myself, I have decided to knit all basic socks from 'Knitting vintage socks' by Nancy Bush. And with some selfstriping yarn, you don't really need a complicated pattern. 

Sommige collega's zijn weg, maar niet ver. Ze gaan op een andere dienst werken, en zitten nu op een ander verdiep. Je komt ze dan nog wel eens tegen in het restaurant, of in de lift. Pieter zei me dat hij telkens hij mij ziet hoopt dat het koud wordt, zodat hij eindelijk de wollen sokken kan uitproberen die ik hem breide. Hij zal dus heel blij zijn dat de weervrouw dit weekend de komst van de winter voorspelt!
Some colleagues leave, but are not far away. They just work for a different department now, and on a different floor. I bump into them in the restaurant, or in the elevator. Last time Pieter said he always wishes it would get cold when he sees me, so that he finally can try out these socks I knit him. He will be pleased, the weather forecast for this weekend is 'Winter'!

brioche - de patentsteek

Ik heb 'mannelijke' cadeau's nodig voor collega's die weggaan. En, ik heb al lang eens de patentsteek willen uitproberen. Dus startte ik een simpele sjaal in basispatentsteek (éénkleurig).
 I need ‘manly’ gifts for colleagues who are leaving. And I always wanted to try out brioche. So I started a basic brioche scarf to get the hang of it.

Misschien was het niet zo'n goed idee om deze sjaal in sokkenwol en dunne handgesponnen wol te doen. In de patentsteek brei je elke rij tweemaal, het duurt dus wel even eer je wat centimeters vooruitgang hebt.
Maybe it was not such a good idea to do it in sockyarn/handspun fingering. Brioche does not grow very fast…

Ik moet mijn mening herzien. Patentsteek rekt heel erg uit na een wasbeurt. Ik wou een lange sjaal, dus breide tot ik 1,80m had. Na het wassen is de sjaal 2,40m lang! Gelukkig draagt Thomas graag lange sjaals. En in de nieuwe job moet hij veel buiten zijn, dus dat komt goed van pas. Veel succes ermee Thomas!
Added: brioche does not grow very fast when knitting. It does grow a lot when washed! At least, my scarf did. I finished at 1,80meter, and ended up with a 2.40m scarf. Thankfully, Thomas likes very long Dr Who style scarves…

 
Het patentsteek-virus heeft me te pakken, dus daarna begon ik een tweekleurensjaal. Eerst worstelde ik met de speciale Italiaanse opzet. Gelukkig is er youtube, en met de smartphone op schoot lukte het me toch. Maar uiteindelijk moet ik dit werkje uithalen, want ik heb écht te veel fouten gemaakt.
The brioche virus has caught on. Next step is trying twocolor brioche. I struggled at first with the Italian cast-on, but with the help of youtube and with the Iphone in my lap I finally managed it. Eventually I frogged this, because I really had too many mistakes in my knitting.

Nog wat vroeg misschien, maar de goede voornemens voor volgend jaar zijn om echt de patentsteek meester te worden. Maar dat was al in 2010 een voornemen, en behalve een paar sokken en nu de sjaal is er nog niet veel van in huis gekomen. Toen wou ik Nancy's Marchant's boek 'knitting brioche' uitproberen, en ondertussen heeft ze al een tweede boek gepubliceerd, 'knitting fresh brioche'. Misschien een goed idee voor onder de kerstboom?
My New Year's resolution: go through the complete first book 'knitting brioche' by Nancy Marchant, and then tackle her second book!

wol en koffie

Een zonnige decembernamiddag op stap met een medeblogster....
A sunny december afternoon with a fellow blogger...

Voorstel van Inge : we kunnen  de pop-up store 'wol en koffie' in Aarschot eens gaan verkennen. Leuk idee, om zo leegnstaande winkels toch wat leven in te blazen!
Inge proposed to explore the 'wool and coffee' pop-up store in Aarschot.

Je kan er onder andere een workshop spinnen volgen, of verschillende workshops haken.
You can take a spinning workshop there, or several crochet workshops.

Gewoon koffie drinken of wol kopen kan ook. En er is een kleine keuze aan zelfgemaakte cadeautjes. Tot mijn verbazing lag er dit prachtig paar getwijnde wanten te koop. Maar die wil ik zelf nog eens breien! In elk geval heb ik het winkeltje niet met lege handen verlaten... (kan het nu niet tonen want het is ingepakt en ligt onder de boom te wachten om met kerstdag opengedaan te worden)...
You can just have a coffee or buy some wool. There is also a (limited) offer of handmade gifts on sale. To my surprise I found these exquisite pair of twined knit mittens. But that's something I want to knit for myself some day... I did not leave the store empty-handed. I cannot show it here, it's wrapped up and lies under the Xmas tree...