Regensburg en Wenen

Reizen in Corona-tijden:  dat is  reizen met de eigen wagen. Onze eerste bestemming was de middeleeuwse stad Regensburg aan de Donau. In Duitsland draagt iedereen een mondmasker, laat je je contactgegevens achter op restaurant en voelde ik mij erg veilig.

Regensburg is een zuiders aanvoelende stad, met smalle straatjes, terrasjes en flair, maar ook 'Kaffee und Kuchen'. Straat in, straat uit  kwam ik toevallig voorbij de wolwinkel (en nam me voor om later nog eens langs te gaan). En in het 'werelderfgoed'-centrum gaven ze ons de tip om aan het Stadtpark  het kleine Joodse kerkhof te bezoeken.

Ook aan het Stadtpark vind je het Kunstforum Ostdeutsche Galerie (met kunst uit voormalige Duits-sprekende gebieden in Oost-Europa). De beeldhouwster Käthe Kollwitz  bv. is  in Koningsberg geboren, nu Kaliningrad. Naast de mooie jugendstil en impressionistische collectie kwam ik dus ook nog wat te weten over de verwarrende en (voor ons ook vaak onbekende) geschiedenis van Duitsland.














's Avonds breide ik in de tuin van het hotel aan een testknit voor een paar pantoffelsokken. We hadden een heerlijk ontspannende tijd in Regensburg, echt vakantiegevoel!

Na Regensburg reden we door naar onze eerste huisruilbestemming dit jaar, de keizerlijke stad Wenen. Onze huisruilgast besloot niet naar Leuven te komen, maar we mochten toch zijn pied-à-terre gebruiken, een kleine studio. De eerste twee dagen bezochten we de toeristische toppers, het kunsthistorische museum en Schloss Schonbrün. In Wenen was het gebruik van mondmasker al wat minder strikt. Er waren weinig toeristen.  Een selfie voor het schilderij waarvan ik een reproductie in mijn kindertijd thuis vaak heb bestudeerd was perfect mogelijk. En een zaal vol Rubens met twee bezoekers is ook uitzonderlijk, denk ik.

Op dag drie kreeg Wenen code oranje (waakzaamheid geboden). En toen besloten we terug naar huis te rijden, terug in ons kot voor een administratieve quarantaine. En voor de zekerheid een test (negatief, ik had niet anders verwacht, we zijn echt wel heel voorzichtig geweest). 

Mijn vakantielectuur heb ik thuis verder gelezen. Joseph Roth is een hertaling van een klassieker, en de voor mij onbekende Seethaler is een aanrader, ik lees zeker nog ander werk van hem.

Het vakantiebreiwerk is ook afgeraakt. De zolen zijn te klein voor het patroon en mijn naaikunst moet ik nog wat bijschaven. Echt af is dit project dus nog niet. Ofwel koop ik nieuwe zolen, ofwel brei ik nieuwe pantoffels. Of beide. Souvenirwol is niet meer gelukt, dat wordt dus online shoppen...of ooit nog eens terug naar Wenen reizen.