So viel Heimlichkeit

 

Ik won een prijs in de Colorwork-knits groep: een bon om wol te kopen bij de Duitse Dibadu-webshop. Ik koos voor Dibadu Trio, drie strengen die zacht van kleur verlopen in grijzigpaarse tinten (links op de foto). En in de Duitse Fadenstille groep start een samenbreiproject voor een ajouromslagdoek; dat lijkt me een goed project voor zachte pasteltinten.

Je kan kiezen voor sjaal of stola. Ik heb zin in een echt groot wikkeldoek, ik kies stola. Het thema is advent, aftellen naar Kerstmis.  Samen breien we een heel verhaal. Er komen engeltjes meekijken hoe we het doen. Hmm. Misschien zijn mijn kleuren niet echt Kerst?

Na de engeltjes zetten we de kaarsen op tafel...

... en daarna wandelen we door het dennenbos.

Het wordt een heel lange stola, de ontwerpster gaat er van uit dat je minstens 2m60 moet hebben om die goed om je heen te kunnen slaan. Ik ben klein, dat lijkt me wel heel lang? 

De andere breisters geven goede raad: als je wol nog wat uitzet met de kantpatronen is het misschien een goed idee om het stuk nog op de naald al eens nat te maken en te zien hoe lang het wordt. Bovendien wordt het stuk diagonaal gebreid, je hebt ook nog lange punten waar je rekening mee moet houden.

Gelukkig is het patroon flexibel. Tussen elk 'verhalend' stuk is er een overgangspatroon. Je kan eenvoudig delen weglaten of herhalen. Ik wandel door het bos naar de kerstmarkt waar de lichtjes opgehangen worden en je Lebkuchen kan eten in de vorm van hartjes. Ik ben niet zo'n snoeper, dus ik hou het bij één rij hartjes. De kleuren zijn een beetje vaal op deze foto's, het zijn donkere dagen en het is niet eenvoudig om dit stuk goed te fotograferen. 

Hij is zeker lang genoeg geworden! Een paar jaar geleden volgde ik avondles Duits, omdat mijn man toen een paar keer in Duitsland aan een triatlon deelnam. En ik ontdekte ook in Duitsland veel ontwerpsters, mooie wol en een verwelkomende en gastvrije brei-community. 

Ysolda's Colourwork club

Begin 2020 schreef ik me in voor de Colourwork club van Ysolda Teague, een Schotse ontwerpster met mooie, klassieke ontwerpen. 

De club bestaat uit een patroon en bijhorende wol in één pakket. Je breit met dat patroon samen met anderen in de Ravelrygroep aan kleinere projecten, accessoires dus. Per project wordt de moeilijkheidsgraad opgedreven. Je bouwt geleidelijk  je kleurinbreitechniek verder op door tutorials te volgen en tips uit te wisselen in de groep. 

Ik kon kiezen tussen de kleurstellingen Classic, Neutral of Vibrant. Tegen mijn natuur in koos ik voor neutraal. Mijn bedoeling is om de afgewerkte projecten in mijn cadeautjesmand te stoppen, en ik denk dat ik meer kandidaten zal hebben voor een accessoire in een neutrale kleur. Misschien zit er zelfs iets tussen dat voor een man als cadeau kan dienen? 

 Brunstane was het eerste project, een in het rond gebreide col. 

 

 

Altijd spannend, een pakje in de post krijgen. Het patroon was supersimpel, kleine geometrische patronen die je snel gememoriseerd hebt. Ik vond de col een beetje te hoog worden, dus deed minder patroonherhalingen. Alhoewel de kleuren erg neutraal zijn is dit niet direct een cadeautje voor een man. De (vrouwelijke) collega die ons verliet fietst veel, dus zo'n col komt goed van pas. Ze was er blij mee.

Bellfield was het tweede patroon, een muts met een opvallend sterpatroon.

Ik kreeg het patroon (digitaal) al in mijn mailbox, de wol liet op zich wachten. Ik haalde dan maar klassieke Noorse kleuren uit de kast, toch nét een beetje meer kleur dan de grijs/wit/gele variant.  'Neutraal' is precies toch niet mijn ding. En kleuren uitkiezen is één van de aspecten die ik het leukste vind  bij het plannen en breien van een project. Deze muts is al iets complexer dan het vorige patroon, er is al wat meer concentratie nodig bij het begin en het einde met de grotere motieven. Tussenin is er een relax stuk met kleine stipjes. In Noorse patronen noemen ze dit 'luizen'. Dat wil ik eigenlijk niet op mijn hoofd hebben!

Ik breide de muts in een maat L, want ik vond dat dit patroon wel kon voor een man. Of de mannelijke collega die ons verliet dat ook vond weet ik niet...

Broughton was alweer het laatste patroon van de club. Deze omklapwanten hebben 2 lagen, een binnenste laag in heel dunne lamswol, en de buitenste laag in ruwere Noorse wol. Dat zal ongetwijfeld lekker warm en winddicht zijn. Ik kreeg de zwartgrijze variant, en om één of andere reden kon ik mij er niet toe brengen deze wanten te breien. Wol en patroon liggen dus nog onaangeroerd in de kast. Misschien maak ik ze in 2021 gewoon voor mezelf? 

 

Ook in 2021 is er een Colourwork Club van Ysolda. Als de huisgenoot de hint begrepen heeft wordt dat mijn kerstcadeau. Maar dan zonder de wol, ik kies mijn kleurtjes liever zelf.  

Of misschien krijg ik de Celtic cables club cadeau van de Ierse ontwerpster Carol Feller? Ook hier zou ik de formule zonder wol kiezen. In 2021 moet ik echt eens een gat in mijn voorraad breien...

Slipstravaganza

Dit jaar heb ik me weer laten verleiden om mee te doen aan het MysterieSamenBreiProject van Stephen West. Je hebt één hoofdkleur nodig, en drie contrastkleuren. Na een paar proeflapjes ga ik voor donkerblauw als hoofdkleur, en probeer ik me écht in te houden qua contrastkleuren. Stephen West heeft vaak exuberante ontwerpen, en flashy kleuren bij een wild ontwerp zou wel eens té kunnen worden. 

Ik wacht om te starten tot  het tweede deel gepubliceerd is, zodat ik al een beetje zie waar het ontwerp naartoe gaat. Het begint met een honingraatmotief over een gestreepte achtergrond. Ik vind die projecten het mooist waar er niet te veel contrast is in de strepen. Ik kies dus voor zachtblauw en grijs met een spikkeltje.

Wat wordt de volgende contrastkleur?  Ga ik voor roze in dezelfde kwaliteit  wol als mijn twee blauwen? Ik brei met Jon Arbon Devonia, een heerlijke mengeling van wol van verschillende schapenrassen. Het garen is lichtjes pluizig,  een beetje glanzend, maar niet prikkend zoals mohair. Het is een echt plezier om hier mee te werken! Of ga ik voor mijn oorspronkelijke keuze, hardgeel WolmetVerve merino? 

Toch maar het geel gebreid, en dat was een goede keuze voor dit deel, kleine spikkeltjes kleur tegen de donkerblauwe achtergrond. En zoals te verwachten, dit is zeker geen standaard omslagdoek, wel  een origineel ontwerp van een creatieve geest. Je zet extra steken op om de trapjes te overbruggen. Bij elk deel in het patroon hoort ook een video waar Stephen nieuwe technieken demonstreert, handig als je een visuele leerder bent. 

 

In het volgende deel komen grote ruitvormige patronen, en weer twijfel ik aan de kleur. Ik zie in de Ravelry-groep een paar heel avontuurlijke kleurencombinaties voorbijkomen.  Maar neen, ik had me toch voorgenomen om met rustige kleuren te werken? 

 

Ik hou het dus bij grijs en geel. Ook aan de achterkant ziet dat er mooi uit.

Het wordt wat moeilijk om alles op de foto te krijgen. Dit wordt een reusachtig grote omslagdoek, zoveel is duidelijk. En weer een aparte vorm, in deel vijf brei je kleine driehoekjes. Ik neem er een sokkennaaldje bij, want het is veel draaien en keren over verkorte toeren.

En dan: de boord, langs de driehoekjes, terug meerderen, in het totaal heb je uiteindelijk meer dan negenhonderd steken per rij. Je kan kiezen voor de 'kleine' versie met drie strepen, of de 'normale' versie met zes strepen in de boord. Ik houd het op drie strepen. Een rij breien duurt ongeveer vijfenveertig minuten nu.

Bij het opspannen kan je dan nog opteren om de boord in lange punten te blokken, of eerder naturel te laten golven. Ik vind deze al meer dan groot genoeg, punten moeten niet echt voor mij.

Vraag is nu: hoe draag je zo iets? Het is een shanklet, iets tussen shawl en blanket in. Dat had ik nog niet in mijn garderobe. Het kan nog van pas komen, deze winter in mijn thuiskantoor aan de noordkant.

Aut Idem

 

Jana Huck is een Duitse ontwerpster die mooie grafische ontwerpen in haar portfolio heeft. Ik was dan ook geïnteresseerd toen ze testbreisters zocht voor dit ontwerp van een sjaal met afgehaalde steken, of  Linen stitch. Ik moet in mijn pensioenplan nog wat cadeau's voor mannelijke collega's voorzien, dus ik rommelde in mijn voorraad en zocht wat 'mannelijke' kleuren bijeen. In deze sjaal gebruik je een dun garen (fingering), samen met een nog dunner draadje (lace). Veel mogelijkheden om te spelen met kleuren dus.

(mijn pensioenplan bestaat er in dat ik bij mijn afscheid voor iedere collega een zelfgebreid cadeautje zal hebben. Ik heb maar een paar mannelijke collega's, maar breien voor mannen is uitdagender, want minder opties...)

  

Aut Idem heet dit patroon. Deze term is een begrip dat bij Duitse apothekers goed gekend is. Als de arts een vakje Aut Idem aankruist op zijn voorschrift, dan kan de apotheker een medicijn meegeven dat niet exact is wat is voorgeschreven, maar wel dezelfde werkbare stof heeft. Weer een weetje dat ik via een breipatroon heb opgestoken.

Dit onderliggend idee komt ook terug in het patroon, hetzelfde is niet exact hetzelfde. Aut Idem gebruikt verschillende variaties van de linnen steek. Soms krijg je stippen, strepen, een stippellijn....of een groter vlak met textuur. Het hangt er allemaal van af waar en hoe vaak je van kleur wisselt. De afgehaalde steken worden afwisselend uitgevoerd met de draad voor of achter het werk. Arbeidsintensief, maar het resultaat is het werk waard.

Omdat ik allerlei verschillende garens gebruik heb ik verschillende proeflapjes gebreid om te zien of  de diktes en kleuren goed samengaan. Ik ging eerst voor alleen grijs en bruin, maar er was te weinig contrast in de kleuren. Ik twijfelde om er wit aan toe te voegen. Zou dat mannelijk genoeg zijn? Of het wit met een extra draadje grijs kantgewicht? Perfect! Contrast, maar niet té wit.  Het wordt ook een heel luxueuze sjaal voor een man, ik heb wol, zijde, merino...

Het patroon schrijft voor hoeveel rijen je moet doen, maar je kan natuurlijk afwijken en minder of meer van een kleur of een steekpatroon gebruiken. Ik wou eindigen met een donker blok, en breide gewoon tot mijn bruine wol op was. Een sjaal is een werk van liefde, een lange lap, en zeker in deze steek niet echt iets dat opschiet. Het eindresultaat weegt 180 gram, en is 172 cm lang. Ideaal als sjaal om onder een jas in te stoppen!

Evidemment

 

Dit is mijn project waar ik de laatste 3 maanden, aan gewerkt hebt. Het patroon heet Evidemment,  en ik breide het als tester voor de Belgische ontwerpster Alfa-knits. 

Het oorspronkelijke patroon is in sokkenwoldikte. Ik heb nog een grote streng Wollmeise kantwol liggen, misschien kan dat ook werken?

Een proeflapje om te testen, en ja het ziet er naar uit dat dit kan lukken. Mijn stekenproef wijkt een beetje af, maar dat is niet zo erg, want het vestje is erg oversized. Mijn project zal nog wijd genoeg uitvallen, maar net iets minder 'boxy'.

Interessante constructie: je begint met een lang smalle reep in kabelpatroon. De kabel loopt over de rug en mouwen door. Voor de zekerheid was ik mijn lapje nog eens, en speld het uit, om te zien welke breedte ik nu al heb. Komt goed. Volgende stap: steken opnemen voor de rug. Het blijft verrassend.

Na de rug neem je steken op voor de voorkanten. En daar gaat het mis. Het patroon is heel duidelijk,  met schema's en tekeningen, mijn 'zorgvuldig-lezen-van-instructies' ging op vakantie de mist in... Ik dacht dat ik al aan de mouwen moest beginnen, dus nam op de verkeerde plaats steken op.  Nochtans waren er verschillende alarmsignalen: ik worstelde met het stekenaantal, en er was ook nog dat rare nekflapje, wat dus geen flapje was, maar een deel van de kraag. Na drie weken had ik door dat er iets niet klopte. Dan maar opnieuw beginnen, met de voorkanten op de juiste plaats.  En daarna steken voor de mouwen opnemen, op een plaats waar dat hoort voor onze anatomie. Ik was even de weg kwijt, maar nu ben ik weer op het juiste pad.

Ik heb maar één streng van dit garen, dus voor ik aan de mouwen begon verdeelde ik mijn garen in drie bolletjes. Op die manier kan ik inschatten hoe ver ik kan geraken voor de lengte van de mouw en het lijfje. Het wordt een kort vestje, met driekwartmouwen. Het voordeel van topdown breien is dat je tussendoor kan aanpassen, en ik denk dat het goed komt!

Ik doe de boord toch nog net iets korter dan in het patroon. En omdat ik nogal vast afkant gebruik ik een lossere variante hier, de 'suspended bind-off'. Het rood op de foto is niet zoals in het echt, maar ik doe deze foto's er toch bij, dan zie je de vorm van het vestje en het kabelpatroon in detail.

Rood is een kleur die ik  vermijd sinds ik grijs ben, daarom dat die streng zo lang in de kast is blijven liggen. Dit rood is echt een heel diep warm gloeiend oranjerood. Nu ik de foto's zie denk ik dat rood eigenlijk best wel kan!

De foto's in de boomgaard achter het domein Alden Biezen zijn een mooie afsluiting van een geslaagde huisruilweek in Bilzen. En de plaatselijke specialiteit die verwijst naar jeugdsentiment is dat ook...