Edinburgh yarn fest - workshops

In Edinburgh volgde ik twee heel verschillende workshops. Twee workshops op één dag was misschien wat overmoedig, maar ik heb het overleefd (en veel inspiratie opgedaan).

I took two workshops at the Edinburgh yarn fest. Taking two workshops in one day was maybe at bit overambitious. Although I was dead tired at the end of the day, I took a lot of inspiration from both workshops.

De eerste workshop was met Tom of Holland over 'mending', repareren van breiwerk. Ik deed de beginnersmodule, er was ook nog een sessie voor gevorderden. Misschien had ik beter die laatste genomen, want de basis van mazen heb ik wel in de vingers. Het ingewikkeldere werk niet, daar kan ik nog wel wat oefening gebruiken.
My first workshop was with Tom of Holland on mending. I took the beginners course, there was also an advanced session. Maybe I should have taken the latter. Technically I know the basics, but I still need to practice the more elabourate stuff.

Tom is een textielkunstenaar, die op zoek gaat naar vintage boeken en materiaal, en truien met veel mottengaatjes! Het technische had ik ook wel online kunnen opzoeken, maar het was interessant om de passie van een artiest live mee te maken.

Tom is an textile artist, always on the lookout for vintage books, tools, and sweaters with lots of moth holes! I could have taught myself the technical aspect by looking it up online; the bonus of taking a workshop was feeling the passion of an artist.

Felicity Ford is ook een kunstenares, auteur van het boek 'Knitsonik -Stranded colourwork sourcebook'. Ze vertelde over hoe ze kleur in alles ziet, zelfs in een grijze snelweg.

Felicity Ford is also an artist, author of the book 'Knitsonik - Stranded colourwork sourcebook'.

She tolds about her colour inspirations, even a gray motorway looks colourfull to her.

Dan werden we aan het werk gezet. Op basis van een foto die we zelf hadden meegebracht mochten we een ontwerp schetsen, en daarbij de juiste kleuren uitkiezen. Deze foto van de toren van abdij van 't Park in Heverlee leidde tot  mijn proeflapje. Achteraf gezien lijkt mijn ontwerp wel meer op een verjaardagstaartje ....

Then we were put at work. We had to bring an inspirational picture, and needed to draw a first design from it, and select our colours. I brought this picture of an abbey in my home town. I must say, in retospect, that my swatch looks more like small birthdaycakes, and not really an abbey...

Ik zat naast Loret Karman, en zij had als inspiratie Nederlandse klederdracht. Grappig dat je echt de gezichtjes kan zien, alhoewel die helemaal niet gebreid zijn. Het gezicht wordt mooi gesuggereerd door de contouren van het kapje.

I was sitting next to Loret, who took  Dutch traditional costumes as an inspiration. It's interesting to see that you can really imagine a face in the contours of that hat.

Er zaten een paar mensen in de groep die veel beter konden tekenen als ik. Felicity heeft op haar blog een paar mooie foto's geplaatst. Maar uiteindelijk was vooral het spelen met kleur het belangrijkste van deze workshop. Ik heb er van genoten om met haar hulp net de juiste vijf kleuren grijs uit te zoeken. En misschien gebruik ik de abdij-verjaardagstaart nog wel eens in een sok of zo. Ik probeer van elke workshop die ik volg minstens één afgewerkt project te maken, maar dat kan wel even duren.
There were people in our group who were better at drawing then I am. Felicity also blogged about this workshop, you can see more pictures there.  But in the end, the best part of this workshop was playing with colour. I really enjoyed picking out the right five shades of gray. And maybe, someday I will use my birthdaycake-abbey in a sock. I strive to always knit at least one finished project from every workshop I take. It might take a while though!

edinburgh yarn fest

Al een week terug uit Edinburgh, en nog geen tijd gehad om te bloggen...ook weet ik niet goed waar te beginnen, dus dan maar een korte impressie. 

I am back from the Edinburgh yarn fest, and here is a short impression...

De beurs was super georganiseerd, met veel oog voor detail, en zorg voor de standhouders en de bezoekers. Als workshopdeelnemer kon je een preview krijgen, dan mocht je al om 9u op de beurs, voor de openging voor het grote publiek om 10u. Ik had wel op vrijdag 2 workshops gepland, dus heb ik pas zaterdag echt goed op de beurs kunnen rondkijken.
De sfeer is ook heel gemoedelijk. Het is even leuk om naar alle bezoekers te kijken dan naar de eigenlijke stands. Iedereen spreekt elkaar aan, en zo kom je met heel verschillende mensen in contact, die een gezamenlijke passie voor wol en breiwerk hebben. Een mevrouw uit Finland wou een foto van mijn muts, en een Duitse mevrouw heeft me haar wolbugdet verklapt...
What struck me was how well organized everything was, with great care for both vendors and visitors.The atmoshpere was relaxed, even when the market got very crowded. You get to talk to lots of people from around the globe, all with the same passion for wool and knitwear.

Het aanbod op de beurs was overweldigend. Veel kleur, klassieke firma's,  grote bekende namen en kleine producenten van op een afgelegen eiland... Veel minibolletjes voor kleurinbreiwerk ook. En dan was er nog die stand met haast alleen maar zwarte wol. Van zwarte schapen.

The market was overwhelming with color and textures. Or no color, with a vendor that almost exclusively sold black yarn, from black sheep.

De stand van bekende ontwerpster Kate Davies werd overspoeld. Toch heb ik haar de ganse dag zien praten en tijd maken voor iedereen die langskwam.
The stand of designer Kate Davies got very busy, but she kept on smiling and taking the time for a talk with every  visitor.

Alleen reizen maakt dat je veel contacten legt. Maar op het einde van de dag was ik ook blij terug te gaan naar mijn hotelkamer, met een comfortabele zetel én goed licht om te breien...
Ik schrijf nog wat meer over de workshops die ik volgde in een tweede blogpost!
Travelling on your own makes contacting others easy. But at the end of the day I was happy to get back to my hotelroom with a comfortable chair and good light to knit by. I will tell a bit more about the workshops I took in my next blogpost!

Faire et refaire - Herbst cardigan

Faire et refaire c'est aussi travailler zegt de strenge handwerkjuf.
In 2015 breide ik een vest, waarvan ik achteraf vond dat de sluiting niet goed was. Het aangebreide koordje trok scheef, waarschijnlijk te strak gebreid? Als je naar een wol-festival gaat wordt er verwacht dat je 'wollig' gekleed bent, dus dit was het ideale moment om snel een kleine fix te doen, en met een 'nieuwe' trui tevoorschijn te komen...alhoewel snel, dat viel tegen (vooral als je verkeerd knipt en met veel losse eindjes overblijft).

An old saying says that you have to keep redoing your work untill you are happy with it. I have knit this cardigan in 2015, but the finishing was not entirely to my liking. And as I am travelling to the Edinburgh yarnfest today, where you are expected to show up in woolly things, I thougth I could do a quick fix and have a 'new' sweater. It was not so quick as expected... especially because I cut not only in the i-cord border, but also in the sweater, and ended up with lots of small ends of yarn.

Ik breide het koordje rondom opnieuw met een grotere naald en over meer steken. En ik deed geen knoopsgaten, voor de sluiting gebruik ik nu een broche. Het is nog niet helemaal wat het moet zijn. Als ik de broche bovenaan draag valt het vest nog te ver open. Als ik de broche aan de taille doe, is er een rare flap bovenaan. Ik denk dat ik op Edinburgh yarn fest eens ga zoeken naar onzichtbare haken en oogjes...
I have reknit the icord border with a bigger needle over 4 stitches and did no buttonholes now. When I wear it closed I use a broche. It looks much better, but still not happy with the closure. If I put the broche on the upper part, the cardigan swings too far open. If I put the broche at the waistline, I have a strange flap on the upper part. I think I need to shop on the yarnfest for some invisible hooks and eyes closure...

workhorse - op bestelling/special order

Ik brei nooit op bestelling. Nooit. Behalve voor mensen die ik echt heel graag heb. Dus toen een collega oma werd, heb ik een mutsje voor de pasgeboren kleinzoon gebreid. En omdat ik nog nooit voor pasgeboren heb gebreid, heb ik er dan maar direct drie gemaakt... Past in mijn thema 'workhorse' - alledaags, maar niet banaal. Oma, moeder en baby waren er blij mee.
I never take knitting orders. Never. Except for people I really like. So this is a collection of hats for the newborn grandson of a colleague, fitting in my blogtheme 'workhorse' - nice knitwear for everyday use....

Volgende week ga ik naar het wolfestival in Edinburgh. Dit is een patroon uit het festivalmagazine. En er kwam al direct een verzoeknummer. Vingerloze wanten voor een 10-jarige en een 14-jarige, kon dat?
Next week I am going to attend the Edinburgh yarn fest. This is a pattern from their festival magazine. I got a request, could I knit fingerless mitts for a 10 year old and a 14 year old?

Als ik wanten of handschoenen brei vraag ik altijd om een handafdruk te tekenen. Handen kunnen heel verschillend van grootte zijn. Zo heb ik ontdekt dat zowel mijn dochter als mijn moeder grotere handen hebben dan ik.
Every time I knit gloves or mittens I ask the recipient to draw around their hands. Nobody knows their handsize, and hands can vary a lot. I discovered for instance that both my daughter and my mother have bigger hands then me.

Het patroon uit het boekje is technisch ingewikkelder, een  zijwaarts gebreide visgraat-steek. Ik  breide simpele mitaines met een mooie  handgeverfde merinowol.

The pattern is a complex, sideways knit herringbone stitch. I just kept it very simple, and used a nice handdyed merino yarn.

Meer moet dat niet zijn...

Happy recipient!

Volgende week zit ik dus in Edinburgh. Tot nu toe is het me gelukt om elke week te bloggen. Dat was één van mijn goede voornemens, maar voor volgende week zal dat niet lukken denk ik. Ik neem in elk geval de eerste sok van de sock madness mee als reisproject. Ik ga daar ook twee workshops volgen, dus ik zal weer veel te schrijven hebben daarna...

Next week I am in Edinburgh, and I don't think I will blog on the road. The first pattern of the sock madness will be my travel project, and I am sure I will have a lot to write about when I come back!