how I blew my yarn budget for the next 6 months

I arrived in Zaragoza eventually, although I had to take a detour over Madrid. Let me tell you : always, always check you have your ID-card with you when you travel. (I say this to my children all the time). Don't assume you have it, because you have your wallet with you. So there I am, at the self check-in, reaching for my wallet, and realising that I put the ID-card in a smaller, lightweight purse because of a sport-event at work. And I didn't put it back in my regular purse...
Uiteindelijk ben ik in Zaragoza geraakt, maar wel met een omweg over Madrid. Een goede raad : controleer altijd of je wel echt je identiteitskaart bijhebt (dat zeg ik dus voortdurend aan mijn kinderen). Veronderstel niet dat je die wel bijhebt, omdat je je portemonnee bijhebt, en je identiteitskaart altijd in je portemonnee zit...

I assure my DH that I will find a way to join him in Zaragoza, and urge him to take our planned flight; after all, why should he be the victim of my stupidity?
He stays remarkably calm through it all :'getting nervous doesn't change the situation'.
Ik verzeker de echtgenoot dat ik een manier zal vinden om in Zaragoza te geraken, en dat hij de geplande vlucht moet nemen (waarom zou hij slachtoffer moeten zijn van mijn stommiteit?). Hij blijft bewonderingswaardig kalm, want 'nerveus worden verandert niks aan de kwestie'.


And while he has the time to explore the city, I go back home, to arrange a new flight, only to discover I can not enter the house, because my key is also in the other purse. Phone my son, who comes over to let me enter, and who doesn't get nervous either..
Find out Ryanair doesn't do daily flights to Zaragoza. The next one is in 2 days. They suggest I fly to Madrid the same evening. There is a high speed train between the 2 cities. The timing is a bit tight though. I will arrive in the airport, and one hour later the train leaves in Attocha railwaystation. I can get there by metro, but I'll have to change. This sounds really tight, and I am getting more and more nervous.
So, I decide to take a taxi from the airport (estimated time 25minutes), and hope the plane doesn't have any delays.
Plan B : there is a night train to Zaragoza, that leaves a half hour later, and arrives at 2 am.
Plan C : if I don't get that train, I'll have to find a hotel in Madrid. I leave a message for DH, tell him I don't know when I will arrive, and not to worry...(he didn't).
En terwijl hij de stad kan verkennen, ga ik terug naar huis om een nieuwe vlucht te regelen, en mijn identiteitskaart op te halen. Thuis gekomen stel ik vast dat ik niet binnen kan, omdat mijn sleutel ook in die andere tas zit. Ik bel dus mijn zoon, die langskomt en me binnenlaat (en die ook niet nerveus wordt).
Dan stel ik vast dat Ryanair niet elke dag naar Madrid vliegt : de volgende vlucht is pas overmorgen. Ze stellen voor om dezelfde avond naar Madrid te vliegen. Van daar is het nog 300km naar Zaragoza, en er is een hogesnelheidstrein tussen de 2 steden. De timing is wel een beetje krap : juist 1 uur nadat het vliegtuig landt vertrekt de trein. Het grote Atocha station kan je vanuit de luchthaven met de metro bereiken, maar je moet nog overstappen. Dit klinkt nogal krap, en ik word nerveuzer met de minuut. Ik besluit een taxi te nemen (ongeveer 25minuten rijden). Nu maar hopen dat het vliegtuig geen vertraging heeft.
Plan B : als ik het niet haal is er nog een nachttrein, die om 2u 's nachts in Zaragoza arriveert.
Plan C : in het slechtste geval moet ik in Madrid een hotel zoeken.
Ik laat een berichtje achter voor de echtgenoot, zeg hem dat ik niet weet wanneer ik zal arriveren, en dat hij niet ongerust moet zijn (dat was hij dus niet).


Plan A works : the plane has a slight delay, but the taxi speeds through Madrid. Atocha train station is huge, you could easily get lost, but everybody is very friendly (speaking a little bit of Spanish helps). There is no queue in the ticket office, and 10 minutes before the train leaves I am on the right platform. The AVE high speed train is fantastic. If I could get trains like this to all my travel destinations, I would never get on a plane again. It's spacious, it gets fast (300km per hour), there is soothing classical music, they hand you free headphones to listen to the movie...Before I know it I am in Zaragoza.
Plan A werkt : het vliegtuig heeft een kwartiertje vertraging, maar de taxi maakt dat goed door rond Madrid te racen op de ringweg. Het Atocha station is reusachtig groot, je kan er gemakkelijk verdwalen, maar vriendelijke treinbeambten sturen me de juiste kant op (een beetje Spaans spreken helpt). Er is geen eindeloze wachtrij in de tickethall, en 10 minuten voor de trein vertrekt ben ik op het juiste perron. De AVE-hogesnelheidstrein is een belevenis. Ruim en luxueus, supersnel (meer dan 300km/u) en toch geruisloos, er speelt kalmerende klassieke muziek, je krijgt gratis oortjes om naar de film te luisteren...voor ik het besef ben ik in Zaragoza.


In the meantime it's 11pm. It's dark. It rains. On the map I see that this hightech new and gigantic railway station is situated outside the city, and our hotel is on the main square, opposite the cathedral. So another taxi-ride : he drops me of at the plaza del pilar. I rush into the hotel, tell the nightporter my DH is in room 314 and he walks with me to the room, takes out his masterkey and opens the door...only to close it even faster, because there is this man, in his underwear, screaming because the door swings open unexpectedly, and I am screaming : that's not my husband!'.
We hurry downstairs, and the nightporter is not so friendly any more, and hisses 'you told me he was in 314!'. I am completely exhausted, and start apoligizing, it was a long day after all...He starts checking the guest list - no DH there... And then I ask : I am in hotel soandso, am I? You guessed it, I walked into the wrong hotel... The taxi dropped me off at the square, and I just walked into the first hotel I saw. Should have taken the next one...
So, when I finally arrive in the right hotel, right room with the right husband, he greets me with : 'Here already?.
Ondertussen is het 11u 's avonds. Het is donker. Het regent. Op de kaart zie ik dat dit fonkelnieuw gigantisch treinstation een beetje buiten de stad ligt, en ons hotel is op het grote centrale plein, vlak over de kathedraal. Dan nog maar een taxi. Hij zet me af aan de plaza del pilar. Ik loop het hotel binnen, zeg aan de nachtportier dat de echtgenoot in kamer 314 is, en hij loopt met mij naar boven, opent de deur met zijn loper.... en trekt die nog sneller terug dicht, omdat daar een man staat, in zijn onderbroek, die schrikt omdat de deur onverwacht openzwaait, en ik schreeuw : c'est pas mon mari ! (de nachtportier sprak Frans).
We lopen naar beneden, hij is al niet meer zo vriendelijk, hij begint de gastenlijst te overlopen : geen spoor van de echtgenoot. Er begint met iets te dagen... dan vraag ik : ik ben toch wel degelijk in hotel xyz?
Je kan het al raden : ik was het verkeerde hotel binnengelopen. De taxi heeft me op het plein afgezet, en ik ben het eerste hotel binnengelopen dat ik zag. Wanneer ik dan eindelijk in het juiste hotel arriveer, in de juiste kamer en met de juiste echtgenoot - zegt die droogjes : Ben je er al ?