Vierkant, maar niet rechtlijnig

Een jaar of twee geleden probeerde ik een granny square vestje te haken. Deze retro revival stijl spreekt me aan: een knipoog naar de jaren '70 - mijn jeugd! maar dan met een modern silhouet.

Maar: dit vestje is totaal ondraagbaar. Jammer, want ik heb er veel werk ingestopt, met lange winteravonden puzzelen als een echte gepensioneerde. Het garen is  Isager Merilin, een mooie mengeling van wol en linnen. Dit vest uithalen en wol recupereren is niet echt een optie met al die losse eindjes.

Wat er vermoedelijk misging:

• Te stijve structuur: Gehaakte granny squares zijn vrij stijf. Dat maakt het moeilijk voor het kledingstuk om soepel om je lichaam te vallen.
• Geen of weinig shaping: Granny square-cardigans zijn haast altijd rechte, blokkerige vormen, zelfs als dit schuin geassembleerd is zoals bij dit patroon.  Zonder specifieke pasvorm (zoals taillering of schouderronding)  gaat dit trekken of onnatuurlijk zitten.
• Ongelijke spanning of verbindingen: op de foto zie je losse eindjes en onafgewerkte verbindingen. Als de vierkantjes niet allemaal exact dezelfde maat zijn of als ze scheef aan elkaar zijn gezet, kan dat leiden tot vervorming of een slecht passende cardigan.

Tijdens de  workshop van Soraya (*Yedra Knits*) raakte ik geïnspireerd door de "faux" granny-techniek — gebreide vierkanten met een gehaakte uitstraling. En die workshop deed me dromen: wat als ik een tweede poging waagde voor een gehaakt vestje, maar dan gebreid?

Ik had nog wat van de oorspronkelijke wol over in gebroken wit, aubergine, strogeel en oudroze. En in de voorraad vond ik nog een wol/hennep mengeling in een medium-roze en ijsblauw. En een restje merino in een kurkumageel.  Misschien kan dit wel samen werken? 

Ik wist dat ik iets lichts wilde. Iets zomers, maar niet saais. Iets dat zou opvallen zonder te schreeuwen. Dus begon ik te spelen met kleuren.  Sommige combinaties werkten op het eerste zicht, maar niet op de naald. Andere verrasten me. 

Voor dit project heb ik voldoende werkruimte nodig, liefst een tafel waarop ik mijn kleuren goed kan uitstallen. Ik begin met vierkantjes in het oorspronkelijke garen. IJsblauw laat ik weg, en over het medium-roze twijfel ik nog—misschien gebruik ik die kleur als rand rondom de vierkantjes in plaats van erin.

Ik voeg nog wat knal-fuchsia toe, en een restje beige.  Uiteindelijk kies ik zes tinten voor de vierkantjes: gebroken wit, oudroze, aubergine, kurkumageel, fuchsia (een wol-katoenmengeling) en een neutraal beige. Het fuchsia springt er duidelijk uit tussen de zachtere tonen – een opvallende keuze, maar misschien juist daarom zo leuk.

Er zijn zóveel mogelijke combinaties dat ik soms blijf schuiven met bolletjes zonder één steek gebreid te hebben. Keuzestress alom! Gelukkig hielpen de dames van mijn lokale stitch’n bitch enthousiast mee. Hun scherpe blik en eerlijke feedback maakten het kiezen niet alleen makkelijker, maar ook een stuk gezelliger. Merci, dames!

Ondertussen zijn de eerste vierkantjes af – en die deel ik in deze post. Over hoe ik ze ga samenstellen tot iets draagbaars ben ik nog wat aan het wikken en wegen. Er zijn zoveel richtingen mogelijk qua vorm, pasvorm en afwerking, dat ik het voorlopig nog even laat sudderen. In de volgende post vertel ik hoe ik het aanpak en welke mogelijkheden ik nog overweeg

Thema en variatie

Om me te laten inspireren voor mijn volgende projecten laat ik me leiden door de 'uitdaging van het kwartaal' van de Colorwork groep op Ravelry. De ontwerpster van het kwartaal is de Finse Veera Välimäki.

Mijn persoonlijke uitdaging  is dan om zoveel mogelijk uit de voorraad breien, dus met wol én met patronen die ik al in huis heb. Ik wil niet altijd op iets 'new and shiny' springen, vandaar ook de verschillende restjesokken die jullie hier al op de blog hebben zien passeren. 

Maar nu mag het eens iets anders zijn, misschien een sjaaltje?

Als je aan zo'n uitdaging meedoet win je soms ook een prijs. Het vorige kwartaal kreeg ik de streng rechts op de foto: geel-oranje-rood merino van EasyKnits UK, met de naam pudding. 

Ik leg er wat andere restjes bij, zou dit goed combineren? Waarschijnlijk is er wat te weinig contrast, behalve met het donkerbordeaux links onderaan. 

Of zou groen met dat gevlamd garen werken? Ik heb net geen 100 gram van dat middelste groen. In geval van nood kan ik er nog wat van dat links groen bijdoen, maar dat is een linnen/wol combinatie met een heel andere stekenproef. Ik kan dus maar beter een sjaal vinden waar ik maar 100 gram voor nodig heb.

Dit patroon van Veera Valimaki zou kunnen werken. Het is geschreven in small-medium-large, en voor de kleinste maat heb je maar 100 gram van de hoofdkleur nodig. Misschien maar best ook, mijn tennis-elleboog speelt nog wat op. Hele lange breisessies zijn nu geen goed idee.

Ik ben blij met hoe het begin eruit ziet. Het zijn niet echt mijn kleuren, maar ze werken wel mooi samen. Dit is ook een goed project om nog eens wat 'continentaal breien' te oefenen, met de draad aan de linkerkant. En ik zet een keukenwekkertje voor maximum 15 minuten, om mezelf te beschermen en niet te lang aan één stuk te breien. 

Drie weken later en ik kan aan de boord beginnen. Zelfs met twee maal een kwartiertje per dag maak je vooruitgang. En stilaan kan ik ook al wat langer breien. Dat is wel nodig, want voor de boord verdubbel je het aantal steken. Ik zit nu aan meer dan 600 steken, voor twee rijen heb ik ongeveer een uur nodig.

En na zes weken is het sjaaltje dan af. In de rechts-averechtse boord gebruik je afgehaalde steken, zodat het gevlamde garen nooit aan de voorkant gebreid wordt. Dit geeft een subtiel effect waar het geel een beetje door het groen schemert. Thema en variatie dus, heel mooi gevonden!

Ik heb nog net 3 gram van het donkergroen over, dus ik maak de boord een beetje korter. Dit is een patroon dat je gemakkelijk kan aanpassen naar gelang hoeveel wol je ter beschikking hebt.

En dit is het eindresultaat: een klein sjaaltje, ideaal voor een mooi cadeautje. En wie weet, misschien brei ik ook nog eens de extra grote versie voor mezelf....

Zomer op Hitland

Mijn nieuwste paar sokken is gebreid naar een (gratis) patroon van Erry Pieters-Korteweg. Zij brengt traditie en innovatie naadloos samen door het herontdekken van historische vissermanstruien. Ze vertaalt de unieke patronen en texturen van deze truien naar moderne sokpatronen, waardoor ze een nieuw leven krijgen. Hiermee weet ze niet alleen een stukje erfgoed te behouden, maar geeft ze ook de kans aan hedendaagse breiers om een oude traditioneel patroon  te vertalen naar een moderne interpretatie.

Voor het patroon 'Summer on Hitland' was de inspiratie dit type mutsen van het eiland Marken, die rond 1900 werden gedragen. De naam "Hitland" verwijst naar Shetland, waar de vissers van Marken vaak aanmeerden en handgebreide kleding zoals mutsen en sokken verhandelden.

Traditionele Shetlandse mutsen (ook gekend als 'kep') staan bekend om hun warme, aardse kleurenpalet. Veelvoorkomende tinten zijn diep rood, okergeel, mosgroen, en natuurlijke bruintinten. 

Ik dook in mijn restjes, en besloot me te beperken tot bruin en beigetinten, met af en toe een knalgeel kleuraccent. Het idee was  om een sprankelende, opvallende noot toe te voegen om het geheel levendiger te maken.

De sokken in dit patroon zijn ontworpen met traditionele Fair Isle-motieven, waarbij altijd twee kleuren tegelijk worden gebruikt. De sok wordt gebreid over zestig steken, en ik weet dat dit voor mij te strak wordt in kleurinbreiwerk. Ik besloot daarom om 'onzichtbaar' extra steken toe te voegen aan de achterkant met de techniek van de ladderback jaquard. Ik meerderde tot 72 steken, mijn standaard voor jaquard sokken.

In de tweede sok wisselde ik de kleuren op de voet: bleekgrijs als hoofd(achtergrond)-kleur en warmbruin als accent(voorgrond)-kleur. Hier zie je goed dat het contrast veel minder duidelijk is. Zelfde kleuren, een totaal ander effect.  Interessant! Dit doet me goesting krijgen om nog meer over kleurentheorie te lezen en te experimenteren...

Ik deed ongeveer 2 maanden over deze sokken: de elleboog speelt soms nog op. In het begin was het een kwartiertje breien met het keukenwekkertje erbij, en luisteren naar mijn lichaam. Langzaamaan kan ik het al iets langer doen, maar het blijft opletten om de elleboog niet te overbelasten. Maar ook met een kwartiertje per dag heb ik resultaat!

An Peeters - Fusion knitting

De laatste workshop van onze breicruise vond plaats in het Mode Museum Antwerpen, onder begeleiding van An Peeters. Ik volg haar blog al een tijdje, en had van verschillende mensen gehoord dat ze een uitstekende lesgeefster is.  Ik keek er dus enorm naar uit, en terecht!  Het werd een uitdagende, boeiende en inspirerende workshop. 

Het onderwerp  van de workshop was Fusion knitting, een fascinerende techniek die gebruikt maakt van verschillende methodes en waarmee je dubbelzijdige patronen kan creëren.

Het resultaat? Prachtige sjaals, cols, mutsen. De techniek leent zich vooral voor projecten die in het rond worden gebreid. Eigenaardig genoeg zijn er (nog) geen patronen beschikbaar voor sokken...

Meer over fusion knitting  kan je vinden op de website van Mary W Martin, waar ook diverse  YouTube video's te bekijken zijn. Kort samengevat: het patroon dat je aan de ene kant breit, wordt gespiegeld op de andere kant. De patronen worden gevormd door steken af te halen en kabels uit te voeren in dubbelbreien. Het klinkt ingewikkeld - en dat is het ook. Gelukkig was An er om ons stap voor stap  te begeleiden en  persoonlijke tips te geven in de kleine groep. Toen het eenmaal 'klikte' was ik vertrokken.  Alleen de overgang van de ene kleur naar de andere kleur netjes krijgen is nog een werkpuntje.

En dit krijg je dan na een voormiddagje zweten en zwoegen. Doordat je met twee kleuren breit, ontvouwt het patroon zich op een gestreepte achtergrond. Kleurkeuze is dus heel belangrijk. Ik koos voor groen en zachtroze (links in het midden). 

Na de workshop kregen we nog een interessante rondleiding in het ModeMuseum. Je ziet altijd méér met een gids. Ik heb een gids hier in huis, dat kan ik alleen maar beamen.

Deze workshop was een mooie, passende afsluiting van onze breicruise. Samen op pad gaan met reisgenoten die dezelfde passie delen bleek de perfecte combinatie.

Soraya YedraKnits - een gehaakt vierkant breien

 

Een gehaakt vierkant breien? Dat kan toch helemaal niet?

En nochtans was dat net wat Soraya van YedraKnits ons wou aanleren in één van de workshops  waaraan ik deelnam tijdens onze brei-riviercruise.

Soraya is een Spaanse ontwerpster die nu in Nederland woont en werkt, waar ze haar creativiteit ontplooit als textielkunstenares. 

Ze heeft een voorliefde voor de esthetiek van de seventies en de zogezegde 'granny squares' (gehaakte vierkantjes). Aan de andere kant vindt ze gehaakte stukken vaak te stijf en gaat haar voorkeur uit naar het meer soepele aspect van breiwerk. Ze ging dus op zoek naar hoe ze een vierkant kon breien, én naar een breisteek die dezelfde textuur heeft als een haaksteek. Interessant om te zien en horen hoe ze dit topic heeft geanalyseerd!

Uiteindelijk kwam ze bij een soort diepergestoken steek uit, een zogenaamde 'tuck stitch'. Daar bestaan veel variaties van, Nancy Marchant heeft er zelfs een heel boek over geschreven. We konden zelf aan de slag om de steek te oefenen die Soraya geselecteerd had. We begonnen met het kiezen van onze garens, waarbij Soraya ons aanmoedigde om kleuren en texturen te kiezen die ons inspireerden. Vervolgens demonstreerde ze stap voor stap hoe we de eerste steken konden opzetten, en deelde ze waardevolle tips en trucs om het steekpatroon te leren 'lezen', zodat we zelf onze fouten konden corrigeren. 

De volgende uitdaging: een vierkant breien, vertrekkend vanuit het centrum. Soraya gebruikte de 'pinhole cast-on'. En hier ging het voor mij even de mist in. Ik worstelde met mijn sokkennaaldjes, begreep de terminologie niet, en geraakte niet gestart...Ik weet dat er altijd wel een moment is tijdens het leren bij een workshop waar er een drempel is waar je over moet. En ik weet ook uit ervaring dat het best is om niet te panikeren, rustig te blijven en uitleg te vragen. Als het niet lukt, zijn er later altijd online video's die je kan gebruiken om een nieuwe skill aan te leren. En, we hadden in de groep ook Gerda, lesgeefster breien bij het CVO, die me verder hielp met nog een andere opzet die ook werkte.

Oef, ik kon weer vooruit en kon me concentreren op de rest van de workshop: hoe meerderen zodat je de mooie opbouw van het vierkant krijgt, waar het steekpatroon in verwerkt werd....

Er zat zeker stof tot nadenken in deze workshop. Ik ben zelf niet zo'n fan van granny squares, maar vond  het fascinerend om het hele denkproces van Soraya te volgen. Ik neem me voor om van elke workshop die ik volg (ooit) een groot of klein project te maken. Dus misschien volgt er in de toekomst wel een sok met een gebreid gehaakt vierkantje...

Loret Karman - spelen met kleur

Tijdens mijn recente ViVa riviercruise nam ik deel aan een  breiworkshop door Loret Karman, met als insteek 'Het Doosje van Van Gogh'. Blijkbaar had de schilder een klein doosje met strengen gekleurde wol, die hij gebruikte om zijn kleuren te selecteren en te 'mengen', nog voor hij met tubes verf en een schilderspalet werkte. Hij legde de strengetjes naast elkaar om te zien welke kleuren goed samengingen, of net heel erg contrasteerden.  Zijn schilderijen zijn dan ook gekend voor het uitbundig gebruik van kleuren. 

Een eerste oefening van de workshop bestond uit het spelen met strepen. We werden gevraagd om een rytmische compositie te maken van streepherhalingen. En we kregen intriguerende vragen voorgeschoteld, zoals 'Is dit een blije of een boze streep?'.

Ik volgde al eerder een workshop bij Loret, met als insteek 'breien met handgeverfde garens'.  Zij heeft een achtergrond als beeldend kunstenaar en coloriste. Haar enthousiasme en passie voor kleur werkten aanstekelijk, en al snel was ik druk bezig met knippen en plakken... (foto is van het werk van mijn kajuitgenote Chantal, die het later netjes afgewerkt heeft). 

En toen kwam het leuke deel: aan de slag met 400 kleuren wol! De workshop vond plaats in een souterrain met grote glazen ramen aan de straatkant, we hadden dus wel wat bekijks.

Het was één grote speeltuin. De opdracht: elk deelnemer kreeg een schilderij van Van Gogh, en moest daarna binnen de tien minuten minstens 25 kleuren uit dat schilderij halen en wol opwinden. En die kleuren kon je dan breien in de door jou samengestelde streepcompositie.

Ik had het ijsvogeltje...

... en mijn kajuitgenoot had een karakterkop. Dit is op het eerste zicht een donker schilderij, maar als je goed kijkt toch met verrassend veel kleur.

Tijdens de workshop daagde Loret ons uit om buiten de comfortzone te treden en te experimenteren met gedurfde en onverwachte kleurencombinaties.

Het spel met kleur en strepen in deze workshop deed me denken aan het werk van Kaffe Fassett, een  textielkunstenaar die ook  bekend staat om zijn gebruik van kleur en complexe patronen. Net als Loret Karman, heeft Kaffe Fassett  een achtergrond als beeldend kunstenaar, wat duidelijk te zien is in hun benadering van kleur en ontwerp. 

 Loret toonde op het einde nog het kleurstudie kruissteekpakket van Studio Koekoek. 

Het spelen met kleurtjes en strepen was heel leuk, en op een halve dag kan je niet zo veel doen uiteindelijk. Er is dus nog heel veel te leren over kleurgebruik. Voor wie dieper wil duiken is er een volledige zomerweek met workshops. En van wie het volgde hoorde ik al dat dit een aanrader is.

ViVa Riviercruise - breien op het water

 

Deze winter deed ik mee aan een interessante riviercruise van Antwerpen naar Amsterdam. Dit was de jaarlijkse 'breimadammen'-reis, uitzonderlijk georganiseerd in februari. Meestal gaan deze breireizen door in juni, wanneer wij (mijn man en ik) al volop aan het huisruilen zijn... Maar nu was er voor mij dus gelegenheid om nog eens mee te gaan, en ik heb ervan genoten. Het was niet zomaar een riviercruise. Het was een breicruise, omringd door enthousiaste breisters en inspirerende workshops. Wie ligt er wakker van paspoorten en gala-kledij? De belangrijkste vraag was: heb ik mijn breiwerk mee?

De reis begon aan het Steen in Antwerpen, waar ik in de namiddag aan boord ging van het comfortabele ViVa schip. In vergelijking met mijn vorige breicruise in 2007, op een schip met 1200 passagiers, voelde deze cruise met 160 passagiers veel intiemer en persoonlijker. Het moment dat we door de indrukwekkende haven van Antwerpen voeren en in het donker bij de sluis wachtten, was een ervaring op zich.

De volgende ochtend werden we wakker in een mistig Rotterdam. Wat deze reis voor mij echt bijzonder maakte, waren de breiworkshops die ik onderweg volgde. Deze workshops vonden niet plaats op het schip, maar op diverse locaties aan wal, wat elke stop een unieke ervaring maakte. In Rotterdam kregen we les in de centrale bibliotheek. Dat bracht herinneringen terug van studiereizen met Vlaams-Brabantse bibliothecarissen.... Lesgeefster was Soraya, een Spaanse die nu in Nederland woont. Haar patronen vind je op YedraKnits. Over deze (en volgende) workshops schrijf ik nog een aparte blogpost! Wordt vervolgd.

We vertrokken in de avondschemering naar onze volgende bestemming: Amsterdam.  's Avonds aan boord was een bijzondere ervaring. Het schip was sfeervol verlicht en bood een gezellige en ontspannen sfeer. Na de workshops en het verkennen van de steden overdag, keek ik ernaar uit om terug te keren naar het schip en te genieten van een goede maaltijd, en aangenaam breigezelschap. Het personeel zorgde ervoor dat we ons welkom voelden en de service was uitstekend. Na het diner was er tijd om te ontspannen in de lounge, waar we bij een drankje met elkaar konden praten over onze breisels en de ervaringen van de dag. De meeste dames werkten ijverig voort aan hun grote en kleine projecten . Zelf was ik meer observator, want een breiblessure (tenniselleboog) speelde op...

Onze volgende workshop met Loret Karman ging door in de Openbare bibliotheek van Amsterdam. 

Eerst werden we verwelkomd in de Amsterdamse Winterstal. Dit is een levensgrote gebreide ode aan Amsterdam en haar bewoners. Vrolijke, gebreide figuren vormen een zacht decor van herkenbare figuren. Ideaal om voorleessessies te organiseren! Zo'n vijftigtal vrouwen hebben meegewerkt, en enkele van hen waren aanwezig om ons uitleg te geven, en namen daarna samen met ons deel aan de workshop.

De volgende aanlegplaats van het schip was Nijmegen. In de plaatselijke Hema waren de voorbereidingen voor carnaval volop bezig, met een kostuum voor een Gelderse rookworst en een tompoes... Toevallig hebben we eind april een huisruil in Nijmegen. Ik ging alvast op verkenning.

De laatste dag, na ontscheping, hadden we nog een superinteressante dag in het ModeMuseum met een rondleiding, en een workshop over Fusion Knitting met An Peeters. Verslag volgt nog.

Deze riviercruise was meer dan alleen een reis van Antwerpen naar Amsterdam en terug. Het was een kans om mijn liefde voor breien te delen met gelijkgestemden, nieuwe technieken te leren en vooral, veel inspiratie op te doen.