Wilde sokken

 

Zo wild zien deze sokken er nog niet uit, toch? De zoon met maat 46 vroeg tot nu toe 'blauw, grijs of zwart'. Deze sokken vorig jaar oktober waren al een beetje een brug te ver.

 

Maar blauw, grijs of zwarte sokken breien in een maat 48 is nogal saai. Ik vroeg hem dus of grijs met een beetje olijfgroen OK  zou zijn. En tot mijn verrassing zei hij ja. Ssst. Ik zei niet dat het olijfgroen overgaat in geelgroen en uiteindelijk turquoise.

Maar er zit ook donker dennengroen in het garen, en een fris Iers klavergroen. Met zo'n zelfstreper is het altijd afwachten welke kleur er komt...

In de colorwork group op Ravelry wordt er altijd een designer van de maand voorgesteld, zo leer je weer andere ontwerpers kennen. Dit is het patroon Ekki, van de Duitse Dela Hausmann. Patronen zijn gratis op haar site te downloaden. Er staat als prijs 0,01€, maar dat mag je negeren. Het is een leuk patroon met wreefmindering op de voetzool. Weer eens iets anders.

De ontwerpster breide deze voor haar 86-jarige vader, nadat die onverwachts in een verzorgingshuis moest worden opgenomen. Een grote schok zowel voor de vader, als voor haar als dochter die de beslissing moest nemen. En als troost voor zichzelf én voor de vader breide ze de sokken. Een herkenbaar verhaal, keuzes maken is niet altijd makkelijk. Ik hoorde daarnet op de radio een liedje van Kommil Foo: Angst is maar voor even, Spijt is voor altijd.

De zoon zei me dat de collega’s  zijn wilde wollen sokken bewonderen. Hij werkt voor een bank. Als It-er. Ik kan nog wilder, heb ik hem gezegd, en ik nam allerlei overschotjes bijeen.

Omdat de mozaieksteek op het been te dik werd schakelde ik voor de voet over op helix-breien met 4 kleuren. Dat bespaart me ook veel eindjes instoppen. Nu nog vlug de tweede sok breien, want dit is geen ideaal reisproject voor onze volgende verre tropische huisruil eind deze week.