Letse wanten - Latvian mittens

Ik wist het wel toen ik naar Riga ging, Letse wanten zijn wereldberoemd in de breiwereld. Maar toch ben ik een beetje van mijn sokken geblazen door al het moois. En neen, deze horen daar eigenlijk niet bij, dit zijn grofgebreide wanten voor de toeristen op een marktje.
I knew when I went to Riga that Latvian mittens are worldknown, at least in the knitting community they are... The first ones I saw were these ones on a tourist market. Rather coarse and plomp, not the real thing...

Echte Letse wanten zijn op heel dunne naalden gebreid (dus over véél steken); maar net daardoor ook wind- en waterbestendig. Bij Sena Klets vind je alles over klederdracht, folklore, ambachten, en wanten dus.
The original Latvian mittens are knit on very fine needles (so over a lot of stitches) to make them wind- and waterproof. At Sena Klets you can find everything concerning the national costume, crafts and also mittens.

De stichter van  dit centrum voor folklore, Maruta Grasmane heeft zich verdiept in de Letse wanten en heeft er dit boek over geschreven. Het is een stevig boekwerk van 450 pagina's, met een korte samenvatting in het Engels achteraan in het boek. Het boek is gepubliceerd in 2012, en de eerste editie was snel uitverkocht. Ondertussen is het herdrukt, en weer verkrijgbaar. En als je niet naar Riga wil reizen, kan je ook Sena Klets mailen en het boek daar bestellen.
The founder of this crafts centre, Maruta Grasmane, wrote an extensive book about the Latvian mittens. It's a hefty book of 450 pages, with a short summary in English at the end of the book. The book was first published in 2012, and sold out very fast. It has been reprinted, and is easily available. If you don't want to travel to Riga, you can mail Sena Klets and order it there.

Bij Sena Klets vind je alle wanten die in het boek beschreven zijn in een mooie tentoonstelling.
At Sena Klets you can visit an exhibition with all the mittens on display.

In het boek zelf vind je per regio de wanten gefotografeerd, en de teltekening van het patroon. Een algemene uitleg over hoe je wanten moet breien vind je er niet in. Waarschijnlijk weten alle Letse breisters dat wel uit het hoofd? Ik vind de patronen met bloemen erg mooi...
In the book you will find for each region the local patterns, each time with a chart. You will not find a general mitten pattern, probably because this is general knowledge for Latvian knitters. I really like the flower mittens on this page...

...of deze simpele geometrische motieven...
... or these simple geometric patterns...

... of iets ingewikkelder geometrisch met een beetje meer kleur...
... or a bit more complicated with more colour...

Deze vind ik een beetje te druk, en de lusjes aan de manchet zijn ook niet echt mijn ding. Maar ik bewonder het vakmanschap waarmee deze gebreid zijn, en ik zou dat dus zelf graag breien! (maar niet dragen, en ik weet er ook niet direct een bestemmeling voor...). Er zijn zoveel mooie patronen in het boek, het is moeilijk om een keuze te maken. Wanten worden hier in onze milde Belgische winters niet veel gedragen, eigenlijk meestal door kinderen. Ik kan misschien een paar in een kindermaat beginnen?
These are a bit too elabourated to my taste, and I don't like the fringed loopy cuff. But I admire the craftsmenship, and would love to knit something this complicated (but I would not wear them, and don't know a recipient who would...) There are so many lovely patterns, very hard to choose from. My problem is: I don't know who to knit mittens for. Mittens are only worn by children here in our Belgian mild winters. Maybe I should start a pair in a child's size, just to experiment with the patterns?
Riga is me heel goed bevallen, en 3 dagen was te kort om alles te zien. Over de rest van de reis schrijf ik binnenkort nog een blogje, maar volgend weekend ben ik al weer weg. Deze keer voert de reis naar Hamburg...
I really liked Riga, and 3 days was too short to see everything. I will write another blog about the rest of our trip, but next weekend I leave again, this time travelling to Hamburg...

Flamboyant

Vlak voor we naar Friesland vertrokken zocht ik kleuren bijeen voor een uitdagend breiproject. Ik bewonder al een tijdje de ontwerpen van Kieran Foley/knitlab. Er zitten een paar technische gecompliceerde patronen bij, vooral de patronen waar ajour en intarsia gecombineerd wordt.  Ik doe dat dus graag, ingewikkelde dingen breien. En toen er een mysterie samenbreiproject werd aangekondigd, heb ik me direct aangemeld. Eerst dacht ik mijn mini Wollmeise strengetjes te gebruiken. Maar omdat het een mysterie was, en dus niet duidelijk waar we juist aan begonnen, besloot ik om de sjaal alleen uit restjes te breien. Hoe meer kleur hoe beter! Ik liet me inspireren door oude tapijten, volle, diepe kleuren.

Just before we left for Friesland I was choosing yarn colors for a challenging project. For some time now I admire patterns by Kieran Foley/knitlab. Some of his patterns are technically complicated to execute, especially the patterns that combine lace and colorwork. I love to knit complicated patterns, so I did not hesitated when a mystery knitalong was announced. I changed my mind a bit about what yarns to use. First I was planning to use my mini-Wollmeise, but eventually I decided to do it with leftovers from other projects only, mostly sockyarns. And I was aiming for a lot of color! I was inspired by old tapestries, saturated colors.

Dit is deel 1 van de sjaal. Je moet een hoofdkleur bepalen voor band 1, en daarbij een contrastkleur.  Mijn hoofdkleur is een groengrijze sokkenwol met gele ondertoon. Mijn contrastkleur is een handgesponnen verlopend garen van groen naar geel. Voor band 2 van deze sjaal heb je heel veel kleurtjes nodig die je breit met ajour in kleurvlakken, zogezegd intarsiabreien. Ik gebruikte veel warme kleuren (rood/oranje/goud...in verschillende gradaties) en een paar koude kleuren (grijs, blauw, fuchsia).

My main color is Socktopus Sokkusu in the color Man O Rock, a greenish grey with a bit of yellow. As a contrast color in the top part I choose a handspun gradient from green to yellow. The colors of the second part of clue 1 are mostly warm colors(reds/orange/golden yellow) and a few cold colors (grey, fuchsia, blue).  This part is knit in intarsia, with lace inserts.

Voor het intarsia-breien raadt men aan om met 'vlindertjes' te werken. Maar eigenwijs als ik ben, en voortgaand op een workshop die ik eens bij Kaffe Fassett gevolgd heb, besloot ik dat het met losse armlengte draden ook zou gaan. Uiteindelijk waren het maar 17 kleuren op één rij...
In the KAL it was advised to use 'yarn butterflies'. But I remembered a workshop with Kaffe Fassett, and he used 'armlenght' yarns. I figured I would manage only 17 colors in one row...

En dan krijg je zoiets...worstelen met draden, naald en patroon.
This is the work in progress. At a time, I really wrestled with the yarn, the needles and the pattern.

Deel 2 is nog ingewikkelder. Het ziet ernaar uit dat ik niet genoeg grijs zal hebben. Het handgesponnen garen wordt alsmaar geler, in plaats van het frisse groen. In de gekleurde band moet je ajour, intarsia én jaquardbreien combineren...En ik weet niet of ik mijn kleurenkeuze zo geslaagd vind.
Clue2 is even more challenging. It looks like I will run out of the main greyish color. The handspun gradient is getting more yellow then green. In the colored band you use lace, intarsia and fair-isle knitting. And I don’t know if I like my colours...

In deel 3 wordt het handgesponnen steeds geler. Van een warm goudgeel verandert het in een koud geel, en dan weer naar groen. In het patroon stond beschreven hoe je zelf een verlopende kleur kon maken door garenresten aan mekaar te naaien (draad splitsen en in elkaar draaien). Ik zag er een beetje tegen op om nog meer draadjes te hebben om in te stoppen. Daarom heb ik het verlopend handgesponnen garen gebruikt. Nadeel is dat je dan zelf geen controle hebt over de kleurveranderingen.
Clue 3: in the pattern is described how to do you own gradient by splicing yarns. I wanted to do it the easy way by using a gradient handspun. But then you don’t have control over your colors. I was aiming for green with a bit of  warm gold yellow, now I have a broad cold yellow stripe in my shawl.

In deel 4 gebeurde wat ik gevreesd had, ik viel zonder grijs. Toen besloot ik maar om de sjaal te eindigen in verschillende tinten rood, een beetje herhalen van de kleuren die ik in het begin gebruikte.
In clue4 I ran out of the grey (main color 1), so I ended the shawl with a striking red border.

Nu ik weet wat het eindresultaat is zou ik misschien voor andere kleuren gekozen hebben. Dat is dus het geval met mysterie samenbreiprojecten, je weet niet waar je aan begint. Maar het was in elk geval leuk om te experimenteren met technieken. Nu moet ik alleen nog een flamboyant persoon vinden om dit te dragen...
In retrospect, I would have chosen other colors. That’s what you get with mystery KAL’s you don’t know where you are going. But it was fun to experiment with techniques. I just need to find a flamboyant person to wear this...

Morgen vertrek ik voor een city-trip naar Riga, Letland. En ik neem iets supergemakkelijks mee voor de vlucht. Gedaan met ingewikkelde projecten?
Tomorrow I leave for Riga, a short trip, and I am taking something easy. 

kleine reparatie gevraagd - reparation needed

Dit is een oud, maar erg geliefd werkstuk. Deze Lizard Ridge deken breide ik al in 2007. Daarna heeft die dienst gedaan op tochtige koten in Gent en Kortrijk. Maar nu heeft de deken de geest gegeven ...
This is an old, but very well-loved knit blanket. This Lizard Ridge Afghan was knit in 2007. And then it traveled with DD from one draughty student room to another. But now it's in need of some TLC...

Sommige vierkantjes hebben het niet overleefd.  Dit krijg je na jaren van ruw studentenleven, vooral als je met de bureaustoel over de afhangende deken rijdt(dat gebeurt als je studeert gewikkeld in een wollen deken).  De meeste vierkantjes zijn gebreid in Noro Kureyon (100% wol). Een paar zijn gebreid in Noro SilkGarden (wol, mohair en zijde). De gaten zijn alleen in de SilkGarden vierkantjes terug te vinden. Het is nu bewezen: wol is sterker.
Some squares show big holes, after years of student abuse (in particular riding over the blanket with the deskchair - this happens when you study wrapped in a blanket). Most squares were knit in Noro Kureyon (100% wool). Some were knit in Noro Silk Garden (wool, mohair and silk). Only the SilkGarden squares show holes. It's proven now: wool is stronger.

Gelukkig heb ik de deken indertijd aan elkaar gehaakt, toen ik nog niet goed stukken kon ineenzetten. Dat maakt het nu makkelijker om een vierkantje ertussen uit te halen, nieuwe vierkantjes te breien, et voilà! een redelijk gemakkelijk reparatie.  Het was veel moeilijker geweest had ik de volledige boord eraf moeten halen...
Back in those days my seaming skills were limited, so I crocheted the squares together. That makes it now easier to undo the crochet chain, knit a few squares, and repair the afghan fairly easily. It would have been much harder if I had to undo the whole border.

En nu heeft de dochter voor het eerst haar eigen appartementje gehuurd, en is de deken naar een heel andere kant van het land verhuisd. Ik ben blij dat de deken een tweede leven heeft gekregen, en dat die nog altijd geapprecieerd wordt.

And now DD has rented her first appartment, and the blanket is gone with her to another city in Belgium. I am glad the blanket has found a second life and will be loved for more years to come.

Op-Art socks - Victor

Op naar het volgende patroon uit het Op-Art socks boek. Deze zijn genoemd naar Victor Vasarely, en geïnspireerd op zijn werk 'Zebras'.

On to the next pattern in the Op-Art sock book. These are named after Victor Vasarely, and inspired by his Zebras painting.

De sokken worden van de teen af gebreid. Ik koos voor dezelfde kleuren als in het boek, grijs en zwart. dit soort ontwerp is het best zichtbaar in effen, goed contrasterende kleuren. Om in het zebrathema te blijven zou zwart-wit ook gekund hebben. In de Ravelry groep zag ik een paar heel kleurrijke exemplaren in felle neon-kleuren....
Zoals altijd bij de ontwerpen van Stephanie Vanderlinden is de voet te lang voor mij, ik heb het patroon met zes rijen ingekort en de teen korter gebreid. Ik vind dat je nog altijd goed het spiraalgevoel krijgt. Deze spiraal is zowel op de bovenvoet als op de voetzool ingebreid, maar dan omgekeerd voor linker en rechtersok.
These socks are knit toe-up. I choose the same colors as in the book, grey and black, because I think designs like these show best in solid colors with a high contrast. Black and white would have worked also, to stay on the Zebra-theme. In the ravelry-group, I saw some very colorfull socks in neon-colours...
As always with the Stephanie Vanderlinden patterns, the foot is too long for me, so I omitted the first 6 rows of the pattern, and knit a shorter toe. I think you still get the spiralling feeling. The spiral is knit on the upperfoot and on the sole, but reversed for the left and right socks.

Stilaan begin ik de slag te pakken te krijgen voor het tweehandig inbreiwerk in het rond. Het is belangrijk om dezelfde kleur altijd in dezelfde hand te houden. Bij het breien van de hielflap schakel je over op vlak breien, en toen ik de sok even weglegde wist ik niet meer hoe ik de draden meegevoerd had. En dat zie je dus in het breiwerk. Alhoewel, ik denk niet dat dat iemand zal opvallen als ik de sokken draag.
I am getting better at twohanded fair-isle knitting in the round. It's important that you always carry the same color in the same hand. When knitting the heelflap (flat), I did not remember which was which, and that shows. Although I doubt that anyone will notice when I wear them.

 De ijzerenman zegt dat ik vooral niet duizelig moet worden als ik naar mijn voeten kijk.

My IronMan says I should be carefull not to get dizzy when I look at my feet...