Ik heb zitten 'sjieken' op deze blogpost. Ik vind Berlijn een fantastische stad, maar niet bepaald een 'mooie' of 'gezellige' stad. Wat me aanspreekt is het dynamische, de jonge, energieke sfeer die er hangt. En de sporen van de geschiedenis, recent en minder recent. Het verscheurde, en het weer bijeengebrachte, de droom van de toekomst ...
Maar hoe vat ik dat in een blogpost? Bloggen is schrijven, iets waar ik niet heel goed in ben. Bloggen is ook fotograferen, iets waar ik nog minder goed in ben. Bloggen is voor mij vooral overbrengen van emotie, passie, bezieling, enthousiasme en fantasie ...en dat wil ik ook met dit berichtje over Berlijn doen, maar dat lukt me niet helemaal.
Wat volgt is dus een totaal willekeurige, zeer persoonlijke foto-impressie van Berlijn. Nog eens fotootjes van de Brandenburger Tor of de Gedächtniskirche, daar zitten jullie niet op te wachten, denk ik. En dat heb ik trouwens
al eens eerder gedaan...
To my English readers - I won't translate everything this time, just some thoughts about why I like Berlin - nothing knit-related!
Alles is groot, zeg maar reusachtig groot in Berlijn. Het gloednieuwe Hauptbahnhof (dat was er nog niet de vorige keer toen ik in Berlijn was)...
...of de boekhandel Hugendubel om de hoek van Kürfurstendam, met zijn UFO-achtige 'hangplekken'. Ik vind dit ontroerend lelijk en dus toch weer schoon.
Maar er zijn ook kleine, intieme plekken, zoals de Haekescher markt, waar Turkse vrouwen brood bakken.
of deze ouderwetse cinema aan Rosenthalerstrasse.
Heinrich Heine woonde in Berlijn. Zijn meest gekende gedicht is 'de Lorelei', maar omdat Heine van Joodse afkomst was, werd in de Nazi-tijd bij het populaire gedicht 'auteur onbekend' vermeld...
Aan de overkant van de straat kijkt Lenin fronsend toe...maar ja, eigenlijk fronst die altijd, Lenin...
Sinds september vorig jaar volg ik avondles Duits. Na zo'n jaartje is mijn woordenschat al iets groter, en heb ik een basis grammatica. Hier kan ik alvast mee oefenen...een muur met tegenstellingen aan de Sophienstrasse(klik als je wil inzoomen).
Een beeldhouwwerk dat me intrigueert in het Monbijoupark. Het staat hier zo'n beetje verloren in een uithoek, geen naam op de sokkel (en een sokkel die niet echt die naam waardig is). Een achteloos achtergelaten, verwaarloosd beeld. En toch, een sterk beeld dat me aangrijpt. Ik heb me al zot gegoogled naar de naam van beeld en beeldhouwer. Blijkbaar is er maar één bekend beeld in het Monbijoupark, de buste van één of andere dichter, maar niet deze vergeten vrouw. Iemand die een idee heeft/betere google-vaardigheden?
En dit vat goed samen hoe ik over Berlijn denk...
Ich liebe Berlin.
