SockMadness over en uit

De SockMadness is achter de rug. Ik geraakte tot in ronde vijf (van de zeven). 

Ik vond het dit jaar een speciale editie. Er zaten veel uitdagende technieken in de patronen. Daar doen we het uiteindelijk voor, om nieuwe dingen te leren. Toch heb ik soms echt eens in mijn haar gekrabd bij bepaalde ontwerpen. Gelukkig is er altijd veel hulp in de online teams.

 Ik worstelde dit jaar ook  meer dan vorige jaren om het tempo bij te houden. Dat had dan weer vooral te maken met het 'echte' leven. En dat kreeg voorrang.

 Voor de volledigheid: nog een paar plaatjes van en praatjes  bij mijn affe projecten. 

Beleaf in yourself, een passende naam voor een patroon met blaadjes in drie verschillende technieken: een blaadjesajour-rand aan de boord, blaadjes in brioche/patentsteek op de voorkant, en blaadjes in kleurinbreiwerk op het het been achteraan. Echt een patroon waar je je hoofd moest bijhouden. Ik ben niet zo overtuigd van al die verschillende technieken in één patroon. Ze hebben elk een verschillende steekverhouding, deze sokken goed passend krijgen was een uitdaging. 

Sweet Rose: van de teen omhoog gebreid, met een aparte hiel, de sweet tomatoe hiel. Dat ging nog, maar daarna kwam het opborduren van kraaltjes, en bloemetjes, met voor mij totaal onbekende technieken. Ik denk niet dat borduren een nieuwe hobby wordt... Ik ben wel heel tevreden met de kleurtjes die ik gekozen heb, roze zonder dat het te meisjesachtig is. Op mijn leeftijd zou dat er wat over zijn....

Little Etude: een patroon met een verticaal ingebreid motief. Je hebt dus heel veel draadjes nodig, en een techniek om al die draadjes uit elkaar te houden. Ik vond deze het leukst om te doen, mijn favoriet patroon van de wedstrijd!

En ja, het echte leven had voorrang: mijn moeder lag in het ziekenhuis, de dochter had corona, en de zoon liet weten dat hij een nieuwe job heeft gevonden. In Oslo. Op het programma de komende weken: saaie sokken voor koude Scandinavische winters.

Kristylopi

Hélène Magnusson  ontwierp een knalroze trui voor de youtuber Kristyglassknits. Het thema van haar knitalong in februari was dan ook: een niet-traditionele Ijslandse trui breien.

Je hebt nodig: Ijslandse ongesponnen wol (Plotulopi) in hoofdkleur en accentkleuren, en een dun draadje om samen met de ongesponnen wol mee te breien.
Ik heb nog twee van die schijven Plotulopi in wit. Voor mijn maat zou je er drie nodig hebben. Misschien werkt het patroon ook met boorden in een andere kleur?

Als accentkleur gebruik ik een zelfstrepend garen.

En als meeloopdraadje heb ik Manos del Uruguay Marina,  handgeverfd kantgewicht in zacht lavendel en blauwtinten. Dit lijkt me al een zeer ontraditionele combinatie!

Het proeflapje ziet er ook goed uit. Bedoeling is om deze trui heel los te breien, op een naald zes of zeven. Die heb ik niet in huis, maar op vijf en een half lijkt het ook te lukken. 

Breien met ongesponnen wol heeft zo zijn uitdagingen. Je moet zen zijn om een flow te ontwikkelen. Als je te hard trekt breekt het garen. Het is het perfecte werkje om knus binnen te cocoonen met zicht op de besneeuwde tuin. 

Het patroon is 'cropped', redelijk kort. Ik brei een langere boord. Visueel lijkt het een trui die boven op de heup valt, maar toch is die langer.
Om het kleurinbreiwerk niet te zwaar te maken liet ik bij de ronde pas een aantal rijen weg. 
En ik manipuleerde het Noro  zelfstrepend garen een beetje. Het motief is een 'flowerpot', en groene bloemen zag ik niet zitten. Nu moet ik alleen nog beslissen: een witte of een blauwe boord?

Het spannende deel: de trui openknippen om een boord aan te breien, in breitermen 'steeken'. Hélène Magnusson heeft voor deze knitalong per week een video op haar youtube kanaal, waar alles mooi wordt uitgelegd en gedemonstreerd. 

In de facebook groep wisselen de andere deelnemers ook tips uit. Ik heb geen naaimachine in huis, en gebruik uiteindelijk de gehaakte 'steek'. Ann Kingston demonstreert die heel duidelijk op haar blog. 

Het ging verbazend vlot eigenlijk, blij dat deze stap achter de rug is. Het einde komt in zicht, het sneeuwt nog altijd, ik ga deze trui  binnenkort kunnen dragen!

Maar: mijn mouwen zijn oncomfortabel strak, echt te smal. Ter vergelijking: een vroegere Ijslandse trui die ik in 2018 breide, een trui om in weg te kruipen.  Deze Kristylopi is meer aansluitend, maar je moet wel nog kunnen bewegen...
Uithalen is geen optie, nu de trui doormidden geknipt is.
Dit project gaat even in time-out. Het is eind maart, en het weer wordt opeens warmer. Ik denk niet dat ik nog een warme trui nodig heb dit seizoen.

Of misschien toch? Een koude april, en de trui komt weer uit zijn projectzak. Ik ga voor de drastische oplossing: mouw eraf knippen, extra steken opzetten aan de onderarm,  en de mouwen van boven naar beneden opnieuw breien. 

Nu nog de juiste knopen en lint kiezen. Ik wou eigenlijk knalgroene knopen, maar die vond ik alleen in plastic. Het werden dus dennengroen gerecycleerde knopen uit papier en houtpulp. En voor het lint zocht ik bloemetjes, maar ging ik uiteindelijk voor knalgroen met sterretjes.

Het finale verdict: het patroon was voor een erg los 'oversized' vest, ik maakte een meer aansluitende versie. Ik geef toe dat dit voor een deel te maken had met schrik hebben om zonder wol te vallen, en voor een deel een foute berekening van mijn proeflapje. Ik ben blij met het eindresultaat. 

Deze trui komt nog goed van pas 's morgens vroeg in mijn thuiskantoor op de noordkant.

All the B's

'All the B's' heet het patroon voor ronde twee van de sockmadness: Beads, Bobbles and Brioche. Ik doe er een vierde B bij, mijn sokken worden Blauw. Een nieuwe opzet: alle begin is moeilijk - even diep ademhalen - rustige muziek....Toch wat te ambitieus om dit 's avonds laat uit te proberen?

De tweede poging in daglicht  met een helder hoofd lukt beter. Je zet op met een draadje in een andere kleur, een voorlopige opzet. Daarna plaats je kraaltjes tussen de steken, in een 'ronde opzet' of 'tubular cast-on. ' En dan knip je het hulpdraadje weg, en tada! de kraaltjes zitten boven op je boordje. Als je heel zorgvuldig het patroon volgt is het eigenlijk niet eens zo moeilijk.

En dan kan het echte werk beginnen. Zoals beloofd komen de verschillende elementen aan bod: beads (kraaltjes), bobbels en briochesteek (een dun lijntje op de zijkant). Dit patroon heeft in mijn hoofd meer een flow dan het vorige patroon. Er is een zekere symmetrische logica die het vervolg in een rij (gespiegeld) voorspelt.  Het plaatsen van de kraaltjes breekt het ritme dan wel weer. 

Om de sok passend te krijgen brei ik nu op 1.75mm. Ik denk dat ik voor de voet ga overschakelen op 1.5mm.
Maar opeens gaat het niet goed meer: de dochter heeft positief getest. Ze is single en woont alleen, gaat nu in quarantaine dus wij zullen de bevoorrading overnemen. Gelukkig is ze niet heel erg ziek. Maar het zit wel in mijn hoofd.
Dat en mijn moeder van 89 die in het ziekenhuis is opgenomen (geen COVID). Ik mag er niet bij, mijn zus wel. Telefonisch contact verloopt moeizaam.
Mijn hoofd zit vol dus. Breien brengt ontspanning. Ik vind deze sok niet zo moeilijk, maar vraagt wel focus, en dat is voorlopig wat minder hier. Ik blijf maar fouten maken die ik dan weer moet corrigeren. De wol splijt en werkt niet echt goed mee.  Doorzettingsvermogen zal ik ook nodig hebben. 

Na vijf dagen zijn ze klaar. Het hielp dat ik paar halve dagen vrij had met de Paasvakantie. En zoals gevreesd, ze zijn veel te lang, maar die 14 rijen extra na het ajourmotiefje moeten voor de wedstrijd. (zodat iedereen een gelijk aantal rijen heeft gebreid). Ik leg er mijn sokkenlineaal bij om de lengte te checken. Dit wordt een grote maat 44. Ik rijg er dan maar een draadje in voor mijn maat 39....

Goedgekeurd, door naar de volgende ronde! Nu gewoon nog uithalen tot aan het draadje en de tenen herbreien. Ik ken niemand die zo'n show-sokken zou dragen, dus ik hou ze gewoon voor mezelf....

Senbonzakura

 Sebonzakura heet het kwalificatiepatroon voor SockMadness 15. Dit patroon is ontworpen door Natalia Vasilieva (aka Skeincharmer op Ravelry). Ze staat bekend om haar uitdagende, zeg maar moeilijke patronen. Vaak is een patroon van haar het laatste patroon in de wedstrijd, wanneer alleen de superbrei-nerds nog in competitie zijn. Daarom was het een beetje eigenaardig dat nu een patroon van haar gebruikt wordt als kwalificatiesok. Of willen de moderatoren een rustig jaar tegemoet gaan, waar al veel deelnemers struikelen nog voor de wedstrijd begonnen is?

De naam van het patroon verwijst  naar iets Japans met kersenbloesems en zo, dus roze zou perfect geweest zijn, maar ik heb dringend donkergroene sokken nodig. Alleen vrees ik dat alle mooie details van het patroon verloren gaan in een donkere kleur, dus ik ga voor Polar (grijs).

Ik twijfel nog even over goudgele kraaltjes, maar besluit toch voor groen te gaan als klein kleuraccent in het hart van de bloem. De sok begint met een gehaakte opzet,  net iets anders dan de gehaakte opzet die ik al ken, met een extra lusje voor meer rek. Voor sommigen is de opzet al het moment om de handdoek in de ring te gooien. Er is een filmpje en een foto-tutorial, het vraagt een beetje uitproberen, maar het is goed te doen. Ik vind het altijd leuk om een nieuwe techniek uit te proberen (en  eventueel toe te voegen aan het vast repertoire). Voor de haaknaald-weigeraars is er een alternatief (the Chinese Waitress cast-on) dat hetzelfde resultaat geeft.

De bloemetjes worden gesmockt. Belangrijk is hoe je de draad rond de steek wikkelt, met de klok mee of tegen de klok in? Het patroon blijft een oefening in begrijpend lezen, alle details zijn belangrijk. Er wordt wat gezucht over lay-out en bewoording. Ik bewonder het geduld van de vrouwen en mannen aan de hulplijn. 

Zoals in de meeste patronen van Natalia is de hielconstructie apart. Je mag dus niet uitgaan van 'zo doe ik het altijd', en grommelen omdat het hier heel anders wordt uitgevoerd...

Klaar in 5 dagen. De kwalificatieronde duurt 2 weken, ik heb de norm gehaald en word toegelaten tot de spelen. Nu afwachten in welk team ik terechtkom. 

En ondertussen heb ik een nieuw paar sokken!

Cochineal

 

Cohineal is de naam van de opwarmsok voor de Sock Madness, verwijzend naar de rode kleurstof die je verkrijgt uit bladluizen. Verven met natuurlijke stoffen wil ik nog wel eens proberen, maar bladluis gaat me een beetje te ver. Gelukkig heb ik nog wat gerecycleerde rode wol liggen. En een opwarmsok, ideaal moment om nog eens te oefenen met een techniek die ik nog niet goed in de vingers heb, de ladderback jaquard. Vier jaar geleden probeerde ik deze techniek ook al eens uit, toen ook voor een opwarmsok voor de Sock Madness.

 

Het breileven herhaalt zich. En tot mijn frustratie blijk ik wat ik vier jaar geleden leerde voor een groot deel vergeten. Goed dat ik oude blogposts kan herlezen en van mijn eigen schrijfsels leer. Maar zoals ook in het professioneel leven blijkt: je hebt pas iets echt verworven als je blijft oefenen, oefenen en oefenen totdat iets een automatisme geworden is. 

Terug naar de sok: gerecycleerde wol en kleurinbreiwerk lijkt toch niet zo'n goede combinatie, ik krijg een heel oneffen breiwerk.

Dan maar de nieuw bestelde wol uitproberen. Dat ziet er veel beter uit! En ik heb echt roze sokken nodig om te dragen bij mijn favoriete roze trui. Dat is één van die dingetjes, zelfs al ziet niemand welke sokken ik draag, ze zijn altijd assorti bij de rest van de outfit.

 

 

Ik heb een beetje gemengde gevoelens. Dat heeft vooral met mijn breikunst te maken, niet met het patroon. Ik leerde een nieuwe hiel, en vooral een manier om de teen te sluiten die ik in de toekomst nog ga toepassen. Het is  de 'mitten toe', met minderingen die afwisselend links en rechts leunen, en een steek die per rij naar een andere naald wordt doorgeschoven. Zo vermijd je losse 'ladder'-steken op de teen. Klinkt ingewikkeld, maar het is heel duidelijk in het patroon uitgelegd.

Klaar. Dit was ook een goede proefrun voor de nieuwe wol waarvan ik een grote voorraad gekocht heb. Mijn plan is om alle sokken met hetzelfde garen te breien. Ik weet nu precies welke naalddikte goed werkt voor de verschillende technieken. De Sock Madness mag beginnen!

Aftellen naar de Sock Madness

In maart begint de SockMadness weer, de wedstrijd waar je uitdagende patronen in groep breit, nieuwe technieken leert, maar vooral veel plezier maakt.

 

Een goede voorbereiding is het halve werk. De voorraad wordt aangevuld met effen sokkenwol. In deze tijden betekent dat veel virtuele winkelkarretjes vullen, weer leeggooien, op nog een andere plaats kijken... En oh ja, kraaltjes heb ik ook nog nodig. En misschien nieuwe kabels voor mijn verwisselbare sokkennaalden? Uiteindelijk komt er een bestelling uit Duitsland,  één uit Nederland en één uit België.

 

Voorbereiding: misschien kan ik wat oefenen op technieken? De paarse sok links is Suky, een sok met kraaltjes waar ik vorig jaar over gestruikeld ben. Ik heb toen maar 1 sok gebreid. 

Het is het ideale moment om verschillende technieken om met kraaltjes te breien uit te proberen. Mijn favoriet is nog altijd met een superfijne haaknaald (0.75mm) de steek door het kraaltje trekken (zonder het garen te splitsen). Het kan ook met flossdraad, of door de kralen vooraf op te rijgen. Ik ben klaar voor sokken met kralen! (en ik heb een nieuw paar sokken).

 

Voorbereiding: rommelen door mijn lade met sokken, en daar sokken uithalen die ik haast nooit draag. Deze bijvoorbeeld, extralang met een omgevouwen boord, maar die zakken af, dus draag ik ze zelden. Aangezien ze vanaf de teen gebreid zijn is de oplossing simpel: een stuk van de boord uithalen en herbreien:  (oude) nieuwe sokken.

 

En deze: een te strakke opzet maakt dat ik ze haast nooit draag. Oplossing: gewoon uithalen: et voilà gerecycleerde wol om mee te spelen. Nu op zoek naar een patroon waar ik dit rood in kan gebruiken...

 

Super scrappy socks gestart, ik maak die voor de zoon en ik denk dat die geen fan is van rood. 

Misschien is de zoon ook geen fan van 'fraternal socks'? Als de zoon ze niet wil is het afwachten of een collega avontuurlijk genoeg is om deze te dragen. Ik heb me in elk geval prettig bezig gehouden, wachtend op de SockMadness. 

 

Het is opeens wel heel koud! Ideaal weer om binnen te zitten en een dikke Ijslandse trui op te zetten.

Het opwarmpatroon voor SockMadness is er, en het lijkt wel of ze gedachten kunnen lezen (of in mijn voorraad kunnen zien): een perfect patroon om het rood te gebruiken. Buiten warmt het al weer op, die wintertrui is dan maar voor volgende winter, of tussendoor de Madness...Ik zal me in elk geval niet vlug vervelen.