Ik hoor dat een collega ons verlaat, en al snel. Een klein cadeautje is aan de orde. Meestal maak ik paar sokken, maar misschien kan ik nu een baret maken?
Ik denk dat zij wel houdt van een klassieke Engelse stijl. Deze baret, Breiwick, uit het boek Milarrochy Heids zou haar zeker staan.
De exact zelfde kleuren heb ik niet in mijn wolvoorraad. Ik heb verrassend weinig rood in mijn kast liggen. Of misschien niet zo verrassend? Even rommelen om te zien wat de inspiratie brengt...
Het begin is er, en op het laatste moment ben ik nog van idee veranderd. Ik ga voor bruin, blauw en een klein groen accent.
Ik vind mijn kleuren goed samengaan. Maar het wordt wel groot, er staan meer dan 200 steken op de naald.
En dit is het eindresultaat. Ik heb nog altijd wat last van de
schouder, dus ik doe het kalmpjes aan. Dit was een relatief snel werkje. Na drie weken heb je een mooi 'afje'. En in tegenstelling tot sokken moet je hier geen tweede breien...
Ik vind het interessant om te zien hoe een andere kleurkeuze een heel andere gevoel overbrengt. Ik denk dat mijn kleuren nog wat meer vintage zijn. De ster op het origineel is veel duidelijker, in mijn versie is dit geen samenhangend geheel, eerder verschillende ringen van patronen. Ik ben er toch content van!
Hopelijk is de ontvanger er ook blij mee, en past de baret. Als dat niet het geval is heb ik nog een plan B, deze muts die ik in december breide voor mijn cadeautjesmand. Maar daarover later meer....
