Wilde sokken

 

Zo wild zien deze sokken er nog niet uit, toch? De zoon met maat 46 vroeg tot nu toe 'blauw, grijs of zwart'. Deze sokken vorig jaar oktober waren al een beetje een brug te ver.

 

Maar blauw, grijs of zwarte sokken breien in een maat 48 is nogal saai. Ik vroeg hem dus of grijs met een beetje olijfgroen OK  zou zijn. En tot mijn verrassing zei hij ja. Ssst. Ik zei niet dat het olijfgroen overgaat in geelgroen en uiteindelijk turquoise.

Maar er zit ook donker dennengroen in het garen, en een fris Iers klavergroen. Met zo'n zelfstreper is het altijd afwachten welke kleur er komt...

In de colorwork group op Ravelry wordt er altijd een designer van de maand voorgesteld, zo leer je weer andere ontwerpers kennen. Dit is het patroon Ekki, van de Duitse Dela Hausmann. Patronen zijn gratis op haar site te downloaden. Er staat als prijs 0,01€, maar dat mag je negeren. Het is een leuk patroon met wreefmindering op de voetzool. Weer eens iets anders.

De ontwerpster breide deze voor haar 86-jarige vader, nadat die onverwachts in een verzorgingshuis moest worden opgenomen. Een grote schok zowel voor de vader, als voor haar als dochter die de beslissing moest nemen. En als troost voor zichzelf én voor de vader breide ze de sokken. Een herkenbaar verhaal, keuzes maken is niet altijd makkelijk. Ik hoorde daarnet op de radio een liedje van Kommil Foo: Angst is maar voor even, Spijt is voor altijd.

De zoon zei me dat de collega’s  zijn wilde wollen sokken bewonderen. Hij werkt voor een bank. Als It-er. Ik kan nog wilder, heb ik hem gezegd, en ik nam allerlei overschotjes bijeen.

Omdat de mozaieksteek op het been te dik werd schakelde ik voor de voet over op helix-breien met 4 kleuren. Dat bespaart me ook veel eindjes instoppen. Nu nog vlug de tweede sok breien, want dit is geen ideaal reisproject voor onze volgende verre tropische huisruil eind deze week.

Perfect Blend

Ik had het me nog zo voorgenomen, geen mystery-projecten meer in 2019. Maar het vorige ontwerp dat ik van deze ontwerpster breide was me goed bevallen. En voor deze sjaal moet je 12  ministrengen gebruiken. Dat past natuurlijk in mijn jaarthema 'spelen met kleurtjes'. Bovendien heeft deze mysteriesjaal een thee-thema, en komt er met elk deel ook nog een recept voor thee met koekjes... (niet dat ik veel bak, en snoepen doe ik eigenlijk ook niet, en thee drink ik alleen als ik ziek ben).  Laatste argument om overstag te gaan:de ontwerpster  kondigt dit aan als 'paced and planned Netflix Knitting', dus 'niet te moeilijk'. Eigenlijk zoek ik alleen maar uitvluchten om toch nog eens aan zo'n mystery knitalong mee te doen.

Twaalf kleuren bijeen zoeken is niet zo makkelijk. Ik hou van paars, maar is dit niet té?

 

Ik besluit om een paar dagen te wachten om te zien hoe het begin van de sjaal eruit ziet. Ik wil een sjaal met resten breien, zonder dat het er schreeuwerig uitziet. Ik rommel verder in mijn schuif en kom uit op deze koele, en voor mijn doen gedempte combinatie. Er zit wat vanalles tussen, een souvenir uit Nieuw-Zeeland, een cadeau van de dochter meegebracht uit de VS, plantgeverfde Belgische wol van op een beurs,...

 

Het patroon bestaat uit banden in ribbelsteek, en  banden tricot. Ik kies voor de ribbelsteek de lichte kleuren, en voor de rest de donkerder tinten.  Ik denk dat ik de juiste keuzes gemaakt heb. Je kan bij een mystery natuurlijk niet altijd voorspellen hoe het verdergaat...

Het vervolg: de bleke kleuren blijven in ribbelsteek, voor de donkere banden komen er afwisselende steekpatronen. Deze variatie op onze luiewijvensteek is in het Engels de 'Indian Cross stitch'. En zo 'luie wijven' vind ik dat niet hoor, je moet goed kijken wat je doet of het wordt een rommeltje.

Er komen nog kabeltjes, en gekruiste afgehaalde steken op een ribbel-achtergrond...

Ik merkte ook dat er  in sokkenwol dunner en dikker bestaat (light fingering en heavy fingering). Dus sommige van mijn banen met steken vallen wat dunner uit, maar ik vind dat niet erg, het geeft wat extra textuur aan de sjaal.

Voor het  allerlaatste stekenpatroon zou ik normaal gezien dit garen moeten gebruiken. Maar dat allerlaatste stekenpatroon is een delikaat ajourtje, en dat gaat volledig verloren met deze gevlamde wol.

 

Ik besluit dan maar om te eindigen in een bleke kleur. En natuurlijk had ik net niet genoeg van dat grijsgroen, en volgt er nog een donker randje. Ik vind het geslaagd.

Ondertussen is er hier ook een belangrijke mijlpaal genomen...dat hebben we op verschillende manieren gevierd. Een 'perfect blend' van kleine feestmomenten.  Bedankt aan alle kaartjeszenders!