Een regenboog col

Breien uit de kast is nog steeds mijn motto.  En in de kast zitten er ook restjes, veel restjes...Alle redenen zijn goed om met wol te spelen, en de verjaardag van onze plaatselijke Stitch'n Bitch groep is een extra goede reden.

Het plan is om een regenboog te creëren. Geel heb ik blijkbaar zo goed als niet in voorraad. Daarom gebruik ik een stukje sokkenlap dat ik zelf geverfd heb, geïnspireerd op een schilderij van Van Gogh. Het is meer geelgroen, maar kom.
Als hoofdkleur (uiterst rechts) gebruik ik een sokkenwol met een beetje possum, een harig knaagdier uit Nieuw-Zeeland. Het garen is een souvenir van onze reis in 2015.

Als techniek gebruik ik de halve patentsteek, een eerste keer voor mij. Het geeft het uitzicht van briochesteek, maar je gebruikt dieper insteken in de rij daaronder, en je moet dit maar om de andere rij doen. Ik ben in elk geval al tevreden met de eerste kleurtjes. Ik gebruik een restje mohair-zijde voor het oranje, waar ook nog pailletjes inzitten. Klein accent, veel impact.

Het patroon is van Lang yarns. Je kan bij hen nu ook losse patronen digitaal kopen, vroeger (en nu nog steeds) waren dat patronenboeken in de plaatselijke wolwinkel. Maar eerlijk gezegd, het patroon is nogal basic, en veronderstelt dat je zelf wat brei-achtergrond hebt. In het patroon staat ‘kantsteek’, maar er wordt niet uitgelegd hoe die te doen. Als ik de steek afhaal vond ik dit te slobberig worden. Ik heb dus gewoon 1 steek altijd rechts gebreid, aan het begin en het einde van de rij.  Dat geeft een kleine knobbeltje aan de rand. OK, dat ziet er niet super uit, maar het werkt.Met de techniek die we bij sockmatician geleerd hebben zou ik een mooiere rand kunnen maken.

Na 80 cm zoals in patroon heb ik de steken in wacht aan de opzet gemaasd (een beetje zoeken hoe dat moest). Ik ben blij met het eindresultaat.

En de bestemmeling ook denk ik! Zo een col is ideaal op de fiets, als extra laagje tegen de wind, of je kan het zelfs helemaal over je hoofd trekken. Het ziet er niet naar uit dat dit binnenkort nodig is, maar je weet natuurlijk nooit wat het weer wordt. Het is nu in elk geval lente, en ik ga ervan uit dat we de komende Stitch'n Bitch bijeenkomsten aan terrasjesbreien zullen doen.

Guys knit

 

Een trend in de breiwereld (en daarbuiten) zijn zeker vlogs en podcasts. Zelf ben ik nog niet helemaal 'mee', maar ik weet wel dat Nathan Taylor (ook gekend als Sockmatician) populair is. Ik heb al een paar keer naar een instructiefilmpje van  hem gekeken op youtube. Hij heeft een aangename stem, legt een techniek tot in detail uit, en hij heeft een Brits gevoel voor humor dat ik wel kan smaken.
Hij heeft nu ook een boek uit, gericht op beginnende breiers, en gepubliceerd bij een huis van vertrouwen, een uitgeverij die meestal handboeken voor automontage enzo publiceert.
Het is een interactief boek, want als extra bij elke techniek die al duidelijk geïllustreerd is met foto's, kan je ook nog eens een QR-code scannen en een filmpje bekijken. En vooral: het boek moedigt je aan om na te denken als breier. Het is geen handboek van de breipolitie die met het vingertje omhoog instructies declameert. Het is een persoonlijk boek van een man die zegt 'zo doe ik het, en daarom, maar er zijn nog veel andere manieren, probeer die en zoek jouw eigen manier die voor jou het beste werkt'. Nobody is as good as being you as you.

Toen ik hoorde dat Nathan Taylor een workshop kwam geven bij Bart&Francis heb ik me direct ingeschreven.

 

In tegenstelling tot wat zijn alias 'sockmatician' doet vermoeden ging deze workshop niet over sokkenbreien! Eén van zijn andere passies is namelijk de techniek van het dubbelbreien. Nu heb ik zelf wel al wat geëxperimenteerd met dubbelbreien, en zelfs al een afgewerkt project gemaakt, maar het is nog altijd niet iets wat ik écht in de vingers heb.

Ik schreef me in voor de twee dagen, beginners en gevorderde technieken, omdat ik Nathan's stijl van lesgeven wou ondervinden. Ik heb al gemerkt dat hoe iemand lesgeeft heel erg beïnvloedt wat ik er van opsteek. Goed dat ik dat gedaan had, want Nathan spreekt veel, heel veel. Hij zegt het zelf ook, dus hij weet wel dat hij dat effect heeft. Hij is een ook acteur, zanger... en een beetje een diva, hij kan het showbeest in hem moeilijk ontkennen. Hij heeft ook wel zinnige dingen te zeggen, ik vond het fijn om naar hem te luisteren en verder na te denken over wat hij in de groep gooide. Life starts at the end of your comfortzone.

 

Maar ik kan me voorstellen dat anderen liever wat meer 'hands-on' gebreid hadden.

In dag 2 ging het over meerderen en minderen in dubbelbreiwerk, en daarmee dan patronen vormen. Het was een intensieve dag, van nadenken over hoe je breit (want er zijn veel verschillende manieren!) en hoe dat de richting van je minderingen beïnvloedt. Dit is een voorbeeld van ajour in dubbelbreiwerk.

 

 

Aan ajour ga ik me nog niet wagen. Een muts of deze sjaal lijken me wel een goed project om de meerderingen en minderingen verder te oefenen. Altijd meer ideeën dan tijd om ze uit te voeren!

Kriek Lambic

Breien uit de voorraad, en vooral truien, dat is het plan in 2019. En kabels, dat wou ik ook nog eens doen. Dat alles komt bijeen in dit project.
Ik gebruik een garen dat ik kocht in Denemarken, op breireis met de groep van 't Wolwinkeltje in 2012. Gelukkig wordt wol niet slecht (behalve als de mot erin komt).
We bezochten op het eiland Laesoe de wolkamer, een oude schuur met zeewierdak, waar je zowel wollen dekbedden als wol van de plaatselijke schapen kon kopen. Hoog tijd om daar eindelijk eens mee aan de slag te gaan. Het breit een beetje hard, en voelt een beetje aan als keukentouw maar eens gewassen wordt het mooi zacht en wollig.

Dit ontwerp van Ysolda Teague heet Pumpkin Ale. Ik noem mijn versie Kriek Lambic, dat is ook een bier, en de kleur van mijn trui doet me wat aan kriekenbier denken. Op de rug loopt een mooi complex kabelpatroon. De kabels zijn gebreid op een achtergrond van ribbelsteek. Daardoor heb je minder het 'zware' uitzicht wat kabels op tricotsteek soms geeft. Ik vind het er meer organisch uitzien zo.

De rug breien vraagt wel wat concentratie. Zoals in al Ysolda's patronen is er meer dan alleen small-medium-large, er zijn 16 maten beschikbaar! En er is ook wat taillering voorzien in het rugpaneel. Omdat ik een grote maat heb maar toch een kort bovenlijf moest ik verschillende maten combineren. Goed aanduiden op het patroon waar je juist bent met fluo is zeker een aanrader.

Nadat ik het rugpaneel gebreid heb neem ik steken op aan de zijkant, en brei ik vandaar uit zijwaarts de voorpanelen. Er zijn ook nog verkorte rijen om de onderkanten nog wat meer ruimte te geven. Er is dus veel effen tricotsteek, maar het wordt nooit saai.

In de flow van de tricotsteek breide ik te ver, en toen moest ik een deel uithalen... Het oorspronkelijke patroon voorzag ook nog steekzakken op de voorpanden, maar die heb ik niet gedaan.

Nadat ik de schoudernaad gesloten heb neem ik steken op rond de armuitsnijding, en ga ik terug aan de slag met verkorte rijen om de mouwkop vorm te geven. Dit zou van mij standaard in alle patronen mogen zitten, een mooie aanpassende mouw, zonder naaien of frummelen. Het patroon voorzag driekwart mouwen, ik heb er uiteindelijk lange mouwen van gemaakt.

 

De voorpanden hadden misschien nog net iets breder gemogen, en de mouwen net iets korter. Ik heb gebreid tot mijn wol op was. Prima te dragen zo, met een speld, ik ben heel blij met het eindresultaat. Het garen is een zogezegd 'sportweight', dus net iets dikker dan sokkenwol. Dat maakt het een goed vest voor het tussenseizoen, als de eerste bloesems aan de bomen komen.

De kabels op de rug kan ik zelf niet zien, dat is dan voor anderen om te bewonderen.