Saint-Cyprien

Onze eerste huisruil van 2019 bracht ons naar het zuiden van Frankrijk, in de buurt van Perpignan. Het voelt al direct als vakantie wanneer er een palmboom in de tuin staat! Maar wie goed kijkt ziet dat ik nog een wollen truitje draag.

 

Voordeel van buiten seizoen reizen is dat het op de markt van Collioure nog niet op de koppen lopen is. Nadeel is dan weer dat de platanen er nog heel stekelig uitzien.

In het Pyreneeën schildersdorpje Céret ligt een hond te soezen in de zon. Jammer genoeg was ook het museum voor moderne kunst gesloten wegens werken aan de airco (die zullen ze dan in de zomer nodig hebben). Ik heb wel al een paar Picasso's gezien in mijn leven, maar naar het schijnt is er daar een mooie collectie om te bewonderen. Jammer, dat zal voor een volgende keer zijn.

In heel de streek is er ook een sterk Catalaans gevoel. Straatnamen zijn in het Frans én Catalaans, en ook het eten in de restaurants heeft een Catalaanse inslag.

Ik was blij dat ik een muts en sjaaltje meegebracht had, zeker toen we de bergen inreden om een paar forten van de Catharen te bezoeken. De man aan het loket vond het niet erg om wat toeristen te zien en een praatje te doen, maar hij raadde ons af om helemaal naar boven te gaan,

De wind heeft ongeveer de ganse week overheerst. Die bulderde in de schouw van het huis, deed ons voorovergebogen langs de kust lopen, en was gewoon heel erg vermoeiend. Ik heb gehoord dat het in die week in België niet veel beter was, met veel regen! Wij hadden wel nog veel zon.

 

We reisden met de trein, dus ik nam een klein breiproject mee voor onderweg. Ik had deze vier strengetjes Ierse wol van S-twist wools (en 1 reserve, niet op de foto) in mijn tas gestopt, met de bedoeling een zogezegd 'gradient'-projectje te breien. Daarvoor gebruikte ik een patroon uit het boek Knitting with Rainbows, dat ik vorig jaar in Ierland gekocht had. Dus Ierse wol voor een Iers ontwerp ging mee naar Frankrijk!

Ik koos voor een col (ronde sjaal), Arch Lane.  Het patroon gebruikt de techniek van mozaiekbreien (afgehaalde steken). en speelt met textuur door middel van averechtse en rechtse steken.

 

Na mijn eerste kleurwissel was ik blij dat ik beige wol als reserve had meegebracht, het wit dat ik eerst van plan was vond ik een té groot contrast geven. In het tweede deel is het bleekroze nu in tricotsteek in plaats van ribbelsteek gebreid. Het is hetzelfde patroon, maar ziet er heel anders uit. In mijn hoofd zie ik nog heel veel combinaties, maar ik heb maar vier strengetjes mee.

 

Ik houd me aan mijn voornemen om geen wol te kopen. Dat de winkels hier lange middag-sluitingsuren hebben helpt ook.

Nog voor het einde van de week is de wol op en mijn col klaar. Het zijn niet helemaal mijn kleuren, maar ik vind zeker wel iemand die dit als een mooi cadeautje zal appreciëren.

Texture Time

Ik ben nog altijd bezig met twee truien te breien, dus niet echt blogmateriaal om over te schrijven. Daarom nog eens een blogpost over een project dat uiteindelijk nooit is  afgewerkt.

Naar goede gewoonte lanceerde Stephen West zijn jaarlijkse Mysterie samenbreiproject, met de voor mij aanlokkelijk klinkende naam 'Texture Time'.

Het patroon maakt gebruik van een harige draadje, alpaca of mohair, niet echt mijn favoriete materiaal, maar misschien het ideale project om nog wat voorraad op te breien. En ik heb ook een plan B, als de roestoranje combinatie niet werkt.

Wat ik al dacht komt uit, het roestoranje proeflapje wordt veel te groot...

Ik ga voor de blauwpaarse combinatie. Bij de start heb je de optie om wel of niet in brioche te breien, en ik kies voor brioche.  Er wordt gebruik gemaakt van 'syncopated brioche', waar je blokjes recht en averechts doet verspringen. Even opletten dus, maar het begin staat mij wel aan!

Het eerste stuk eindigt al direct in een heel vreemde vorm. Ik weet niet goed wat ik ervan moet denken. Daarna wordt aan de twee zijkanten een soort vleugel gebreid, waarin tweekleurige vlechten worden verwerkt. In de samenbreigroep wordt hier nogal over gezucht, het is een arbeidsintensieve techniek waar je de draden moet manipuleren. Mijn ervaring met twijnend breien komt hier van pas. Het is niet de eerste keer dat ik zo'n vlechten brei, maar meestal is dat over een beperkt aantal steken in een sok of want.

 

De vleugels worden verlengd met golvende tweekleurige banen. Ik doe twee paarsen afwisselend voor de tricotbanen, gevlamd babyblauw en paars voor de ribbels. Alleen denk ik dat ik niet genoeg paars heb. Dan nog maar eens in de voorraad gedoken, ik heb nog opties.

Ik begin te twijfelen over mijn kleuren. Ik wist dat ik niet genoeg van het paars had, en wou overschakelen op het bordeaux, maar vind dat nu wel heel donker worden.Uiteindelijk beslis ik het laatste deel van de vleugel in mijn bleekgevlamd paars te doen waar ik de vleugel mee begonnen ben. Op die manier hoop ik er nog een samenhangend geheel van te maken.

Na vijf weken breien leg ik dit project opzij. Ik ben er niet van overtuigd dat ik dit ooit zou dragen, en eerlijk gezegd weet ik ook niet aan wie ik dit cadeau zou kunnen doen?

In onze Stitch’n Bitch deed een mevrouw haar Texture Time in bruin en crème-tinten, en zij noemt haar eindproduct ‘de mottige mot’. Ik vind haar sjaal wel geslaagd. Het patroon is een  'kijk-mama, zonder-handjes' samenraapsel van uitdagende technieken door een creatieve geest. Omdat het zo een eigenaardige vorm heeft, met veel verschillende elementen, kan je best kiezen voor heel rustige kleuren, zoals hier het geval is.

Ik heb zelf nog één vleugel te gaan, maar mijn motivatie om die af te werken staat nu onder nul. Ik zou na het stuk met de vlechten alles in één kleur kunnen breien (de vleugels zeg maar). Ik heb van het garen dat ik voor de achtergrond van de vlechten gebruikt heb drie strengen, dus waarschijnlijk wel genoeg om alles af te werken. Maar wil ik hier nog eens drie weken aan breien? Een andere optie is gewoon alles uithalen zo ver mogelijk, en de wol hergebruiken voor een ander project.

In elk geval is mijn conclusie voor 2019: geen mysteries meer voor mij! (toch niet op breigebied)...