Een Noorse zomer

Deze zomer bezochten wij het hoge Noorden. We vlogen naar Tromso (via Kopenhagen), om dan door te reizen naar onze eerste huisruilbestemming.

48u in Tromso: hevige regen, dan is het Artic University museum met verschillende tentoonstellingen een goed idee. Ik vond vooral het stuk over de Sami en de zeehondenjacht interessant. Ook geologen en noorderlichtjagers vinden hier hun gading. Natuurlijk deden we wat alle toeristen doen, de ijskathedraal en de kabellift. En een klein jazzconcert om 5u ‘s namiddags moet ook kunnen.

We namen de ‘gewone’ boot van Tromso naar Harstad, openbaar vervoer voor de Noren (toeristen nemen de Hurtigruten pakketboot). In Harstad stond de auto van onze huisruilgastvrouw op ons te wachten, open, de sleutels lagen erin. Dat kan hier zomaar.

En ons huisruilhuis aan de andere kant van het eiland was gelegen in een klein gehucht met altijd wisselende zichten over de bergen rond de fjord. Rustgevend...

In de buurt bezochten we het kleine museum en middeleeuwse kerkje in Trondenes, en we volgden een deel van Stien langs Sjoen (kunstenroute langs de Zee). 

Tip van onze huisruilgastvrouw: de 'gemakkelijke' hike rond Keipen. We staken wat af tussen de sportieve Noorse families, maar we bereikten toch de top, met wijdse vergezichten als beloning.

Op Vesteralen bezochten we de Sami rendierboerderij, waar we in gesprek raakten met andere Vlaamse toeristen, een oma en opa op rondreis met hun kleinzoon. Veel Belgische toeristen daar!

Het weer veranderde toen we aan onze rondreis over de Lofoten begonnen. Ik was er op voorzien, van zomer naar onstuimige herfst...

Gezien de weersomstandigheden hebben we de 'gevorderde' hike dan maar overgeslagen. We hielden het op een klein museumpje over het harde vissersleven, en bezoek aan een galerij van een kunstenaar die dit allemaal in beeld bracht. En qua avontuurlijk eten heb ik me gewaagd aan gebakken tong van kabeljauw.

Onze tocht bracht ons daarna naar Bodo, culturele hoofdstad van Europa in 2024. De drie uur durende overtocht was woelig. Een deel van de passagiers was zeeziek, gelukkig had ik mijn beste zeebenen bovengehaald voor de overtocht. (Niet te veel naar de op- en neerslaande boeg van het schip kijken is al een tip).

In het stadsmuseum liep een kleine tentoonstelling over hedendaagse Sami-kunst.

En in ons ouderwets hotelletje kon je voor vieruurtje zelf je wafels bakken, het deeg stond klaar. Noorse wafels worden traditioneel gegeten met zure room, bessenconfituur en ‘brunost’ (bruine kaas).

De laatste week trokken we uit voor Oslo. We hadden een afspraak met de dochter op de luchthaven, en samen bezochten we de bekende en minder bekende plekken van de hoofdstad.

Maar we waren vooral gekomen om samen met het gezin onze 40-jarige huwelijksverjaardag te vieren. De zoon woont in de buurt van Fredrikstad, en heeft ons rondgeleid op het oude fort. En natuurlijk moesten we zijn nieuwe woonplaats gaan bezichtigen. Alleen is het niet duidelijk hoe lang hij nog in Noorwegen blijft. Misschien bezoeken we hem volgend jaar in de US ...

 

Mijn reisprojecten: twee en een half paar groene sokken voor het goede doel. Met restjes geraak je een heel eind, en natuurlijk moest ik ook de plaatselijke sokkenwol uitproberen.

Op de wolboerderij van Lofoten Wool zocht ik mijn winterproject uit, met temperaturen van 11-12 graden geen probleem om in de stemming te raken. Wat het wordt zien jullie later op de blog …