Quo Vadis

 

Quo Vadis? Waar ga je naartoe? - een Duits mystery-patroon voor een omslagdoek, een collega die weggaat, en mooie wol in de voorraad. De ontwerpster belooft een spannende tocht met verrassende elementen. Ik heb er zin in. 

Bedoeling is dat je twee handgeverfde strengen combineert met een zachte alpaca in een effen kleur. Ik twijfel een beetje tussen roestoranje of terracotta roodbruin.

 

 

Ik ga toch maar voor het roodbruin. Het is niet echt mijn kleur, maar het werkt wel met het blauw. Het begin is interessant: met verkorte rijen brei je een soort halve maan. En met de contrastkleur en steken op een hulpnaald voeg je extra structuur toe, onder vorm van biezen.  In de online groep geeft men goede raad en advies. Het is een methode die ik nog niet gebruikt heb, dus weer wat nieuws geleerd!

Deel 1 is klaar, de vraag is hoe we verder zullen gaan? Er wordt briochesteek beloofd voor deel 2, daar kijk ik al naar uit.

Voor deel 2 neem je steken op aan de onderkant van de halve maan. Mijn omslagdoek wordt te groot om in zijn geheel te fotograferen, hier een detail. Mijn tweede handgeverfde streng varieert van oranje naar roodbruin, paarsig en crèmekleur. Het oranje vind ik er wat uitspringen, dat harmonieert niet zo mooi met de rest. Ik besluit dus zoveel mogelijk de roodtinten te gebruiken. Ik kan ook nog eens in mijn voorraad kijken of ik nog wat gelijkaardig blauw heb om toe te voegen. Of de sjaal gewoon wat korter breien?

Er komen nog biezen in de andere richting, en noppen in contrastkleur. De ontwerpster laat je een beetje de vrije keuze waar je die plaatst. De snelle breisters tonen hun werk en delen schema's. Mijn brei-Duits gaat met sprongen vooruit! En zo ziet het resultaat er uit voor het wassen en opspannen. Ik deed maar 1 baan in de handgeverfde rode kleur, en eindigde met blauw en een kleine boord in contrastkleur. Ik ben blij met mijn keuze.

Het eindresultaat van een verrassende expeditie. Waar gaan we naartoe? Ik weet het niet. Maar de reis en het gezelschap onderweg is misschien nog belangrijker dan de eindbestemming....

Belyse vingerloze wanten

Ik kocht bij Ysolda een pakketje voor vingerloze handschoentjes, al lang geleden, op het yarn festival in Edinburgh in 2017.

Ik brei graag technische speciallekes, en deze constructie had ik nog nooit gedaan, vingerloze handschoenen top-down, dus  beginnen met de vingers.

Omdat de vingers maar een heel kleine omtrek hebben brei je deze als een koordje over zes steken.  Daarna sluit je de losse steken op de achterkant door er over te haken. Weer iets nieuws geleerd.

Met wat verkorte rijen zorg je dat de pink wat lager zit dan de andere vingers. En dan brei je een sterpatroon  in fair-isle. Ik brei los, en ik heb kleine handen. Resultaat: de rechter handschoen was te groot.
Even terzijde: ik heb echt kleine handen. Toen ik handschoenen voor mijn de familie breide ontdekte ik dat zowel mijn moeder als mijn dochter grotere handen hebben. En mijn pianolerares vroeger had gelijk toen ze zei dat het nooit wat zou worden als pianiste, met die handen van mij... (Ik denk dat zij opgelucht was toen ik besloot dat ik uiteindelijk liever naar de zwemles ging dan naar de pianoles).
Ik breide de linker handschoen met een kleinere naald, dat is al veel beter! Voor de duidelijkheid - dat is de handschoen rechts op de foto (zie waar de duim zit).

  

Omdat ik een pakket kocht heb ik maar een beperkte hoeveelheid wol, dat betekent dus de rechter handschoen uithalen en opnieuw breien. Het garen is een mooie mix van zacht en duurzaam, Blend n°1
 

Dit is de derde handschoen die ik brei dus. En nu is de linker handschoen  nog kleiner dan de rechter…Dat was allemaal in januari 2020. Ik was een beetje ontmoedigd. Moest ik nu nog eens een handschoen opnieuw breien? Dan zou ik vier handschoenen  gebreid hebben om uiteindelijk met een paar te eindigen. Deze gingen dus in het mandje met mislukte projecten...

In december 2020 nam ik deze weer op en bekeek mijn project met een kritisch oog. Ja, de ene handschoen is lichtjes groter dan de andere. De rechter sluit nauw aan, de linkse zit wat losser. 

Eigenlijk zijn ze perfect bruikbaar zoals ze zijn. Dus: draadjes instoppen en het laatste project van 2020 is af. En nu een fikse winterwandeling!