Sokken blijven mijn favoriete projecten. Dit jaar heb ik getwijfeld, maar toch besloten om weer aan de Sockmadness wedstrijd mee te doen. Mijn doel: plezier hebben, kletsen met andere sokkenbreisters, elkaar aanmoedigen en voorthelpen. En nieuwe dingen leren. Maar vooral plezier hebben! Dat lijkt me in deze rare tijden een groot pluspunt. Elk apart zijn we toch verbonden.
Om mee te doen aan de wedstrijd moet je je kwalificeren. Het patroon van de kwalificatiesok
'Wohin?' speelt met verschillende steken waarbij je dieper in de onderliggende rij moet steken (een 'dip stitch').
De voet lijkt hetzelfde als het been. Maar aan de binnenkant zie je goed dat hier een andere techniek gebruikt wordt (een 'tuck stitch'). Hierbij laat je steken vallen en haal je de lusjes op met een soort 'samengetrokken' steek. Dit was een beetje prullen, zeker met een garen dat makkelijk splijt. Met de hulp van filmpjes die gedeeld werden kwam ik uiteindelijk toch tot een goedgekeurd eindresultaat en werd ik toegelaten tot de wedstrijd. Nu wordt het echt, in een team tegen elkaar en tegen een deadline breien.
En toen kwam Corona. De zon scheen, de parken waren leeg, het thuiswerken werd zonder veel probleem geïnstalleerd, en in de vrije tijd zou ik toch gemakkelijk dat eerste patroon moeten kunnen breien? Maar een crisis is niet bevorderlijk voor de concentratie. Ik was voortdurend bezig met het nieuws te checken. Er was extra overleg nodig over de zorg voor mijn moeder. Niet makkelijk om dat telefonisch te regelen. De dochter liet weten dat ze met koorts en hoesten door de huisdokter in isolatie werd gezet. Op bezoek gaan mocht niet...
(ondertussen, een week later is de koorts weg en lijkt ze aan de beterhand).
Diamond Duality heet het eerste patroon, een sok met kleurinbreiwerk. Eerste poging: ik denk dat er toch wat meer contrast nodig is. En blijkbaar heb ik niet genoeg dunne sokkenwol in sterk contrasterende kleuren in voorraad.
Gelukkig kan ik nog een beetje 'illegaal' de voorraad aanvullen. De winkel is dan wel gesloten, maar even doorgeven waar ik naar op zoek ben, en mijn bestelling staat klaar in het portaal. Ik ben geen winkel binnengegaan, en er is geen cash overhandigd. In Amerika hebben ze daar al een term voor 'curbside shopping' - winkelen vanop de stoep. En oef, deze kleurcombinatie lijkt wel te werken...
Het was wel vloeken toen het bolletje wol achter de radiator viel. Ook een vleesvork kan bij het breien van pas komen.
Goed lezen is toch wel heel belangrijk in een patroon. Even die hiel uithalen... met de afgehaalde steken sluit de hiel duidelijk beter aan.
Klaar! Normaal gezien zou ik inbreiwerk over 72 steken doen, en daarna op de voet minderen naar 60 steken. Nu heb ik de voet over 72 steken gebreid op een hele dunne naald, een 1.75mm. Als losse breister met een rare steek- en rijverhouding ben ik het gewend om patronen naar mijn hand (of voet) te zetten. Maar in de wedstrijd mag dat niet. Ik ben dus niet honderd procent content, ik hou ze gewoon voor mezelf. Deze sokken zijn net niet goed genoeg voor mijn cadeautjesmand.
