Alkmaar en Noord-Holland

Noord-Holland, en dan niet Amsterdam maar wel Alkmaar, dat was onze volgende huisruilbestemming. We begonnen als echte toeristen met een bezoek aan de kaasmarkt en een boottochtje door de stad. Er is wel wat historisch interessant te zien in de oude binnenstad, maar zo groot is die nu ook weer niet.

Toen  het Europees kampioenschap wielrennen begon, werd in en uit de stad geraken een stuk moeilijker. Gelukkig zijn er nog andere interessante plekken in Noord-Holland om te bezoeken.

 

Volendam dan maar? We liepen binnen in het lokale museum dat gerund wordt door sympathieke vrijwilligers. Het museumpje is klein en kan wel een modernere opstelling gebruiken. Toch vond ik de informatie interessant en goed gedocumenteerd. Vooral de Volendammer dasjes trokken mijn aandacht. Deze kunnen zowel geweven als gehaakt zijn, en blijkbaar heeft Walter Van Beirendonck zich door die sjaaltjes ooit laten inspireren in een collectie.
Toen het in het museum heel druk werd met een groep Japanners besloten wij wat verder te wandelen naar de haven. Slecht idee! Dit was massatoerisme op zijn lelijkst. Hele groepen Chinezen die het begrip 'personal space' niet kennen, schreeuwerige reclames om 'in kostuum' gefotografeerd te worden.... Het erfgoed is een soort Disney-attractie geworden, en het zou me niet verwonderen dat een deel wat daar verkocht wordt ook 'made in China' is. Het kwam in elk geval heel fake over. Dit bracht me aan het denken over duurzaam toerisme. (en natuurlijk ben ik ook een toerist, dus deel van het probleem)?

 

Een mooi voorbeeld van duurzaam toerisme is het Zuiderzeemuseum, een openluchtmuseum over het leven van vissers en landbouwers. Je vaart er naar toe met de museumboot, vanaf een centrale parking. Bekijk ook eens het filmpje op hun website. Alles is met zorg voor erfgoed tentoongesteld, en je kan er gerust een hele dag rondwandelen. Aan de verschillende huisjes staan de 'bewoners' je te woord. Natuurlijk moest ik dit groepje fotograferen! De mevrouw in het midden was een bedsprei aan het breien, en de mevrouw rechts haakte een pannenlap (allebei met stugge katoen).

In het binnenmuseum liep een interessante tijdelijke tentoonstelling over repareren van textiel, recyclage...duurzaamheid avant-la-lettre. Er worden pertinente vragen gesteld over onze (over-)consumptie van kleding, en hoe we daar duurzamer mee kunnen omgaan.

 

Ook op het waddeneiland Texel is men zich bewust van de gevolgen die toerisme op het eiland kunnen hebben. Alles is dan ook netjes geregeld qua parkeren, zich verplaatsen... Wij gingen maar één dagje, en ik ben flink voorbij de wolboerderij gereden en heb de schaapjes van op afstand bewonderd. Het grootste deel van de dag hebben we in Ecomare doorgebracht, waar we veel over fauna en flora van het eiland te weten gekomen zijn.

 

 

Een laatste tip voor Noord-Holland is het museum Kraenenburgh, waar je een mooie collectie werken vindt van de lokale kunstenaarskolonie, de zogenaamde Bergense school. Ik viel voor de eenvoudige, kleurrijke werken van Edgar Fernhout. 

 

En toen begon het heel hard te waaien en te stormen... dat hoort er ook bij in Noord-Holland.

Goldfish Memory

Spelen met kleurtjes en breien wat ik in de kast heb is nog steeds mijn uitdaging voor 2019. Ik ben lid van de Colorwork-groep op Ravelry, en daar hebben ze per drie maand een nieuw thema, dit keer 'afgehaalde steken'.
Mijn oog viel op deze stola, een ontwerp van Casapinka met als naam voor het patroon 'Goldfish memory'. Er wordt wel eens gezegd dat een goudvis maar een geheugen heeft van drie seconden, de tijd die hij nodig heeft om zijn bokaal rond te zwemmen. Het achterliggende idee van dit patroon is dat, alhoewel het een heel grote sjaal wordt, je niet lang iets moet onthouden, omdat er telkens andere steken en patroonherhalingen gebruikt worden. Er zijn afgehaalde steken, smalle en brede strepen in tricot- en ribbelsteek, en een beetje eenvoudige ajour. Ik zocht mijn mooiste goudviskleurtjes bij elkaar, en was er klaar voor.

De sjaal is één grote rechthoek, maar dan wel in biais (schuin) gebreid, door telkens te meerderen en minderen aan de kant.

 

De kleuren zijn helemaal niet mijn ding, maar het werkt wel, vind ik. Meestal brei ik met fellere kleuren. Ik moest me echt inhouden om in het pastelthema te blijven, en er toch niet een knalblauwe streep tussen te gooien. Ik koos voor één afwijkende contrastkleur, wit  met een spikkeltje donkergroen en goudgeel. Dat geeft een frisgroen accent.

Omdat ik restjes gebruikte volgde ik het patroon niet altijd op de letter. Soms deed ik minder strepen, of soms nét meer patroonherhalingen. Ik zorgde er alleen voor dat ik hetzelfde eindtotaal had. Ik schreef niet echt op wat ik deed, dus nu weet ik niet exact waar ik van het patroon afgeweken ben.

Dit was een ontspannend en plezant project. Ik ben heel blij met het eindresultaat! Ik dacht dat dit totaal mijn kleuren niet waren, en er hing effectief niets in de kast dat erbij paste. Ik ben dus maar een outfit bij de sjaal gaan shoppen, want deze hou ik gewoon voor mezelf...