Building Blocks

Het wordt een traditie: in het najaar is er de mysterie samenbreisjaal van Stephen West. Dit jaar had die de (voor mij dan toch) aantrekkelijke naam 'Building Blocks'.
It's a yearly tradition, comes Fall, comes the mystery knitalong shawl by Stephen West. This year with the intriguing name 'Building Blocks'. 

Eerste opdracht: garens uitzoeken. Stephen West suggereerde 3 kleuren die harmonieus bij elkaar passen, maar toch met wat contrast. En 1 kleur die er uitspringt. Zelf is hij gekend om zijn felle kleuren, en ook vaak iets met spikkels. Ik heb wel wat in de kast zitten, maar geen gespikkelde. Tijd voor wat online shopping! Ik kocht 2 strengen bij Dutchwool Diva. De witblauwe is een single, zelfde looplengte als het garen dat Stephen West gebruikt.  En de naam van deze kleur: Crazy little thing called love, deed me helemaal overstag gaan.
First assignement: selecting the right yarns. I have several options, but no speckled one, so a good excuse for some shopping at Dutchwool Diva.

En nu wat kleuren bij elkaar leggen. Grijzen, de Diva en felroze? Of nog wat donkerder en feller? Of iets heel anders, meer monochroom? 't Is moeilijk kiezen, omdat je echt niet weet wat het wordt.
The fun part is choosing the colors. I could go for Grays, the Diva and Pink. Or more intense colors? Or completely different, almost monochrome? It's hard to choose, because you don't know what the pattern will bring.

Het begin ziet er veelbelovend uit. Ik heb mijn felste roze gebruikt, (Vi-)laines met zijde, met de naam 'a la chasse aux papillons', begin dit jaar in Parijs gekocht. En daarbij de gespikkelde Diva. Voor de volgende wolletjes kies ik dan meer rustige kleuren. Het grijze is ook (Vi-)laines, Ramasser les galets sur la plage. En het blauwgrijze is een souvenir uit Nieuw-Zeeland.
The start looks promising. I used the pink (Vi-)laines, bought this year in Paris, and the speckled Diva yarn. For the next yarns I choose more neutral gray an grayish blue (bought in New-Zealand last year).

Maar na het begin is het een beetje meer van hetzelfde. De rijen worden langer en langer, in de derde week komt er nog wat briochesteek bij.
But after the first excitement, it's just more of the same. The rows are getting longer and longer, and clue 3 adds a bit of brioche stitch.

 

En na 4 weken heb je dan een hele grote sjaal gebreid. Ik deed de tussenmaat medium. Het ontwerp is niet zo mijn ding, die rare uitsteeksels storen mij een beetje. Maar ik ben blij met mijn kleurenkeuze. Ik merk dat ik bij de vorige keren dat ik een Stephen West breide ook al tot die conclusie kwam. Ik draag de sjaal nu onder mijn jas als windbreker, je ziet eigenlijk alleen wat rond mijn nek zit. Gisteren kreeg ik van een onbekende mevrouw op de bus een complimentje over mijn sjaal, ze vond de kleuren errrg mooi. Plezant, complimentjes krijgen!
After 4 weeks of knitting you end up with a large shawl. I did size medium. I still find the shape a bit weird, but I am really happy with the colors. I came to the same conclusion the last times I participated in the Stephen West mystery-KAL.  I was wearing the shawl yesterday on the bus, tucked away in my coat, and I got a compliment from a total stranger. It's always nice to receive a compliment!

Het leukste is het samenbreien en uitwisselen, online in de Ravelrygroep, en in het echt in onze Stitch'n Bitch-bijeenkomst in Leuven. Proficiat aan Inge, Thomas en Anne-Marie voor het eindresultaat!
The best part is the knitalong, chatting online and in real life in our local Stitch'n Bitch group. Congrats to Inge, Thomas and Anne-Marie for those amazing shawls!

Andalusia

 

We zijn nog wat najaarszon gaan opdoen in een last-minute rondreis Andalusië. Echt warm is het niet meer in november, zo'n 16-17 graden, maar dat is net goed om veel rond te wandelen in een stad.  We verbleven telkens 2 nachten in Granada, Cordoba en Sevilla. In elke stad zou je wel een week kunnen verblijven! (dat deden we trouwens 2 jaar geleden in Sevilla).
We did a last-minute car trip through Andalusia last week. Ideal to take in some late Autumn sun, without the heat. We stayed 2 nights in Granada, Cordoba and Seville, though you could easily spend a week in each city (as we did 2 years ago in Seville).

 

Er was cultuur... en ja, je zou al de tegels en mozaieken kunnen fotograferen om dat later in een breiproject te verwerken. Maar dat laat ik over aan de echte ontwerpers. Ik heb trouwens al eens een Alhambra-sok gebreid...
There was culture and arts. Of course you could take pictures of all the tilework and mosaics and use that in a knitting project. But there are far more gifted designers to do this. I have already knit an Alhambra sock once...

 

En er was lekker eten... Tapas tot kunst verheven. Ik ben niet zo voor superzoete desserts, maar deze dulche de leche kon ik niet weerstaan.
There was good food... tapas as art. And although I don't realy have a sweet tooth, I could not resist this dulche de leche.
 

 

Maar waren er ook wolwinkels? Het is heet in het zuiden, dus er wordt niet echt veel gebreid. In een 'merceria' kan je een beetje wol kopen, of een Harley Davidson label om  op je jeansvestje te naaien...
And what about yarn stores? It gets very hot in Andalusia, so there is not much knitting. There are general 'merceria's, that offer anything from yarn to Harley Davidson patches to sew on your jacket...

Deze winkel in Granada zag er veelbelovend uit. Maar toen zag ik het papiertje 'no foto's' op de deur, en was mijn goesting over. Ik heb haar daarover een facebook-berichtje verstuurd, en ik begrijp wel waarom ze het doet, namelijk om haar eigen ontwerpen te beschermen. Toch denk ik dat er een vriendelijkere en creatievere manier moet zijn om deze boodschap door te geven?
This shop in Granada looked promising, but there was a very uninviting 'no foto's' paper on the door so I did not enter. I gave the shop my feedback through facebook, and I understand that they do it to protect there designs, but  I still think there must be a more creative way to give this message.

 

In Sevilla vond ik via Ravelry deze wolwinkel, verscholen op een eerste verdiep in een halfverlaten kantoorgebouw. Je moet aanbellen, en dan wordt je binnengelaten met een parlofoon, dus letterlijk een hoge drempel die je moet nemen.
In Seville I found this yarnstore through Ravelry, hidden away on the second floor of an old office building. You have to ring the buzzer to get in.

 

mantoncillos devanalana from iClip video on Vimeo.
Binnen is het een mooie winkel met een beperkt gamma van katoen, zijde, en Donegal wol die ter plaatse afgewikkeld wordt. Het is vooral een plek waar veel cursussen gegeven worden in allerlei textieltechnieken. Ik kocht als souvenir een paar patronen van sjaaltjes, mooi op zijn Spaans gestyled als 'mantoncillo de Flamenca'. Als ik deze brei zal ik terugdenken aan een mooie novemberweek in Andalusië!
Inside you find a nice shop with a limited offer of cotton, silk and Donegal wool on cones. It's mainly an inviting space for all textile related courses. As a souvenir, I bought patterns for nice little shawlettes, styled as 'mantoncillo de Flamenca'. When I will knit these, I will look back on a relaxing November week in Andalusia!

Australië in foto's - Australia in pictures

Ik merk dat de blog heel lang stil heeft gelegen. Dat is een nadeel nu ik ook op facebook korte berichtjes post, een echt verhaal schrijven wordt een hele opdracht. Toch een poging, onze  huisruil Australië-reis in foto's, met een brei-insteek...

Sorry that it was so quiet here. Being on Facebook takes down the urge to write a long blogpost... But I will give it a try, a report about our home exchange trip to Australia last summer, with a bit of knitting on the side...

We hebben maar een 'klein' stukje van Australië gezien. In totaal reisden we zo'n 3000km door Queensland, en daarna verbleven we nog een paar dagen in Sydney.   We vlogen van Amsterdam over Hong Kong naar Cairns. Ons eerste huisruilhuis stond in Kuranda, een toeristisch bergdorpje. Het noorden van Queensland is tropisch. Dat betekende dus: overvloedige plantengroei, vochtig regenwoud, 's avonds op de veranda zitten en naar de geluiden van het oerwoud luisteren...
We only saw a 'small' part of Australia. We travelled 3000km through Queensland, and spent the last few days in Sydney. Our first home exchange home was located in the tropical rainforest in the mountains. In the evening we sat on the porch and listened to all the mysterious sounds of the rainforest...

Er is geen winter of zomer in het tropische noorden, alleen nat (orkaan-)seizoen en droog seizoen. Wij reisden in het droog seizoen, wanneer het minder warm is (toch nog altijd 27 tot 30 graden). Het plaatselijke fruit zijn de bananen, passievruchten, advocado's, mandarijnen, suikerriet... En de plaatselijke dresscode: zomers en hippie. Mannen lopen vooral in korte broek en met teenslippers. Of op blote voeten!
In the tropical North there is no winter or summer, only the wet season (also hurricane season!) and the dry season. We travelled in the dry season, and still had temperatures around 27 to 30 celcius. Local fruit is very tropical too... The dresscode is very easygoing. A man with long trousers is a rarity. And it's not uncommon to see people barefooted!

We reden verder naar beneden langs de kust. We kwamen het ene paradijselijke plekje na het andere tegen. Mission Beach was echt een postkaart. Maar het waait wel eens, en dan komt er zand in je ogen...
We drove down the coast, along picture postcard beaches... sometimes a bit windy, and then you get sand in your eyes....

Ondertussen had ik nog geen wolwinkels tegengekomen. In Yungaburra was er wel dit atelier, de red shed. Het was een plaats waar lokale artiesten  allerlei workshops gaven, ook een paar rond textiel, maar dan vooral weven.  Schapen had ik ook nog niet gezien, terwijl ik toch het beeld van Australië heb van grote kuddes schapen die door het landschap draven. Maar niet in het tropische noorden dus, voor schapen is het gewoon veel te warm.
I did not see any yarnstores the first weeks. I did stumble on this shop in Yungaburra, the red shed. It is a community based initiative, where local artists gave workshops. I did not see a single sheep either. When I asked, they told me that it was just too hot for sheep up north.

Huisruilend kom je op plaatsen waarvan de reisgids zegt dat er niets te zien is. In Mackay deden we een Art Deco wandeling. OK, we zijn wel wat meer gewoon in België, maar het was eens iets anders dan een tropisch strand. En de wandeling eindigde aan een soort gemeenschapscentrum, waar ik deze haakwerkjes fotografeerde. Maar na 3 weken had ik nog steeds geen wolwinkel gezien.
Sometimes with home exchange you end up in places where there is 'nothing to see'. Mackkay is not on the tourist hitlist, but the Art Deco walk was a change from all the beaches and resorts. The walk ended at the local community centre, where I took pictures of these crochet projects. But after three weeks of travelling, still no yarnstore in sight.

In week 4 kwamen na een dagtochtje door de Glass House Mountains  in Maleny terecht. Het is een stadje met veel 'arts&crafts', muziekwinkeltjes, galerijen, ijssalons... En eindelijk een beetje wol gevonden in de stoffenwinkel!
In week 4, we ended up in Maleny, after a relaxing drive through the Glass House Mountains national park. Maleny is a small town with lots of Arts&Crafts, music venues, ice cream bars... and a quilt shop where I actually found some handdyed yarn to take home as a souvenir. 

We reden verder naar het zuiden. In Surfers Paradise stond ons volgende huisruilappartementje. Hier is het klimaat subtropisch, en het werd al wat frisser. Dus hier heb ik zelf wat kunnen breien, en mijn zomers vestje kwam goed van pas. Surfers Paradise was totaal mijn ding niet: torengebouwen, veel grote groepen toeristen, druk (zelfs buiten het seizoen). Voordeel: veel restaurantjes om de plaatselijke specialiteit te proeven - sushi!
Our next stop was Surfers Paradise. The climate is subtropical, less warm, we even had a full day of rain. Perfect weather to finish my summer sweater. I did not like Surfers Paradise: high rise buildings, lots of people (even in the low season), crowded. But also lots of restaurants to taste the Australian local dish: sushi.

Van hier uit maakte in ook een uitstap met de trein naar Brisbane. In de voorstad Taringa bezocht ik een echte wolwinkel, Glorious yarn.  De vraag is altijd: wat koop je dan? Ik ga dan voor plaatselijke wol, en dat is niet zo evident in Australië. Veel wol wordt in bulk uitgevoerd, en wordt verwerkt in China of Italië. Ik ben uiteindelijk naar huis gegaan met deze bolletjes Cleckheaton superfine merino. Mét labeltje om in te naaien in je project. Chique. Als je dan 16 bolletjes voor 1 trui koopt heb je wel 16 labeltje. Misschien toch niet zo praktisch.
In Taringa, a suburb of Brisbane I visited Glorious yarn. I always try to buy local yarn when I visit a shop. Not so easy to do in Australia, most wool (or raw fleece) is exported to China or Italy to be processed. But this Cleckheaton superfine merino is grown and spun in Australia, so that came home with me. It comes with a label to sew into your garment. Very posh. But not very practical, because each ball has a label. So if you buy 16 balls for a sweater, you end up with 16 labels...
 

En dan, Sydney. Hier was het winter. De mannen droegen lange broeken, de vrouwen winterjassen en soms al eens een sjaal of muts. We troffen het, met een winters zonnetje en zo'n 15 graden. Maar 's nachts werd het koud!
We finished our trip in Sydney. Winter. Men wore long trousers. Women had their coats on, sometimes a scarf and (knitted) hat. It still was sunny during the day, but cold at night.

Ik sprak af met een lokale breister via Ravelry, en zij bracht me naar Hornsby. Achter in een galerij zat een klein winkeltje, en daar kocht ik Australische sokkenwol. Foto's waren verboden in de winkel, maar wie eens wil rondkijken kan dat via deze link.
I met up with a local knitter through Ravelry, and she took me to Hornsby. In the back of a mall was a small shop, where I bought some Australian sockyarn. No pictures allowed in the shop, but I found some pictures online.

Ondertussen is de roze wol al omgevormd tot een warm paar sokken. Een draagbaar souvenir aan 6 mooie weken in Queensland, Australië! Nu nog de rest van dat uitgestrekte land zien...
The pink yarn is already turned into a warm pair of socks, a portable souvenir of 6 weeks in  Queensland, Australia! Still lots of things to discover in that vast country...