Hélène Magnusson ontwierp een knalroze trui voor de youtuber Kristyglassknits. Het thema van haar knitalong in februari was dan ook: een niet-traditionele Ijslandse trui breien.
Je hebt nodig: Ijslandse ongesponnen wol (Plotulopi) in hoofdkleur en accentkleuren, en een dun draadje om samen met de ongesponnen wol mee te breien.
Ik heb nog twee van die schijven Plotulopi in wit. Voor mijn maat zou je er drie nodig hebben. Misschien werkt het patroon ook met boorden in een andere kleur?
Als accentkleur gebruik ik een zelfstrepend garen.
En als meeloopdraadje heb ik Manos del Uruguay Marina, handgeverfd kantgewicht in zacht lavendel en blauwtinten. Dit lijkt me al een zeer ontraditionele combinatie!
Het proeflapje ziet er ook goed uit. Bedoeling is om deze trui heel los te breien, op een naald zes of zeven. Die heb ik niet in huis, maar op vijf en een half lijkt het ook te lukken.
Breien met ongesponnen wol heeft zo zijn uitdagingen. Je moet zen zijn om een flow te ontwikkelen. Als je te hard trekt breekt het garen. Het is het perfecte werkje om knus binnen te cocoonen met zicht op de besneeuwde tuin.
Het patroon is 'cropped', redelijk kort. Ik brei een langere boord. Visueel lijkt het een trui die boven op de heup valt, maar toch is die langer.
Om het kleurinbreiwerk niet te zwaar te maken liet ik bij de ronde pas een aantal rijen weg.
En ik manipuleerde het Noro zelfstrepend garen een beetje. Het motief is een 'flowerpot', en groene bloemen zag ik niet zitten. Nu moet ik alleen nog beslissen: een witte of een blauwe boord?
Het spannende deel: de trui openknippen om een boord aan te breien, in breitermen 'steeken'. Hélène Magnusson heeft voor deze knitalong per week een video op haar
youtube kanaal, waar alles mooi wordt uitgelegd en gedemonstreerd.
In de facebook groep wisselen de andere deelnemers ook tips uit. Ik heb geen naaimachine in huis, en gebruik uiteindelijk de gehaakte 'steek'. Ann Kingston demonstreert die heel duidelijk
op haar blog. Het ging verbazend vlot eigenlijk, blij dat deze stap achter de rug is. Het einde komt in zicht, het sneeuwt nog altijd, ik ga deze trui binnenkort kunnen dragen!
Maar: mijn mouwen zijn oncomfortabel strak, echt te smal. Ter vergelijking:
een vroegere Ijslandse trui die ik in 2018 breide, een trui om in weg te kruipen. Deze Kristylopi is meer aansluitend, maar je moet wel nog kunnen bewegen...
Uithalen is geen optie, nu de trui doormidden geknipt is.
Dit project gaat even in time-out. Het is eind maart, en het weer wordt opeens warmer. Ik denk niet dat ik nog een warme trui nodig heb dit seizoen.
Of misschien toch? Een koude april, en de trui komt weer uit zijn projectzak. Ik ga voor de drastische oplossing: mouw eraf knippen, extra steken opzetten aan de onderarm, en de mouwen van boven naar beneden opnieuw breien.
Nu nog de juiste knopen en lint kiezen. Ik wou eigenlijk knalgroene knopen, maar die vond ik alleen in plastic. Het werden dus dennengroen gerecycleerde knopen uit papier en houtpulp. En voor het lint zocht ik bloemetjes, maar ging ik uiteindelijk voor knalgroen met sterretjes.
Het finale verdict: het patroon was voor een erg los 'oversized' vest, ik maakte een meer aansluitende versie. Ik geef toe dat dit voor een deel te maken had met schrik hebben om zonder wol te vallen, en voor een deel een foute berekening van mijn proeflapje. Ik ben blij met het eindresultaat.
Deze trui komt nog goed van pas 's morgens vroeg in mijn thuiskantoor op de noordkant.
