Wie mijn vorige blogpost gelezen heeft, weet dat ik voor mijn vest met faux grannie squares begon met verschillende restjes en een hoofd vol ideeën.
Het kiezen van kleuren was een uitdaging. Al snel merkte ik dat ik structuur nodig had. Dus ontwierp ik vier sjablonen voor de vierkantjes, elk met een eigen ritme in kleurverdeling:
8+8+8: drie brede kleurblokken, krachtig en rustig.
8+4+4+8: een dominante kleur met twee accenten.
6+4+4+4+6: een symmetrisch verloop, bijna als een mandala.
8+8+4+4: een stevige basis met een speelse rand.
Door deze opbouw kon ik spelen met contrast en harmonie, zonder dat het geheel chaotisch werd. Dankzij deze systematiek paste elk vierkantje in het grotere geheel. Ik beperkte me ook tot maximum drie kleuren per vierkant.
Bij het plannen van dit vest speelde ik eerst met het idee van een lang, boho-geïnspireerd model: drie vierkantjes breed en vier hoog. Dat zou een mooie, zwierige lengte geven, ideaal voor een luchtige laag over een jurk of tuniek. Maar al snel liep ik tegen een constructieprobleem aan: op de voorpanden zou ik dan slechts één vierkant in de lengte hebben. Om het pand volledig te maken, zou ik breedte moeten toevoegen met effen breiwerk.
Ik koos uiteindelijk voor een boxy model: vier vierkantjes breed en drie hoog. Dat geeft een korter, meer gestructureerd silhouet, waarbij elk pand volledig uit vierkantjes bestaat — zonder noodzaak tot opvullen of aanpassen.
Ik breide wel een extra bovenstuk met verkorte rijen op de schouders: daardoor sluit het vest mooi aan en krijgt het toch wat shaping.
Haken wordt vaak gebruikt om vierkantjes aan elkaar te zetten (foto 1). Ik vond het toch niet zo mooi worden, en koos uiteindelijk voor aaneen naaien met de matrassteek. Dat geeft een vlakke, nauwelijks zichtbare verbinding en laat de structuur mooi doorlopen
En dan de kleurkeuze: hoewel ik genoeg roze garen had liggen, ging ik tenslotte voor wit (en moest ik nog wat bolletjes bijkopen, waardoor het vest toch niet helemaal met wol uit de voorraad is gebreid). Wit laat de structuur spreken, geeft het vest een lichte uitstraling en past bij alles.
De mouwen zijn recht, eenvoudig, en precies goed. Voor dit zomers vestje deed ik ze driekwart, losjes, maar wel in de mooie (tijdsrovende) English Rose Tweed stitch die ook in de vierkantjes gebruikt wordt.
Voor de sluiting breide ik een i-cord helemaal rond het vest, dat dan vooraan gestrikt kan worden.
Zelf een vest ontwerpen lijkt op het eerste gezicht eenvoudig: je hebt vierkantjes, je hebt garen, je hebt een idee. Maar in de praktijk vraagt het om een hele reeks keuzes — over vorm, verhouding, afwerking, kleur, en constructie. Elk detail beïnvloedt het eindresultaat. Ik heb genoten van het proces, maar ik heb ook gemerkt hoeveel denkwerk en afwegingen erbij komen kijken. Het heeft me een diep respect gegeven voor echte ontwerpers, die dit soort keuzes dagelijks maken en er telkens weer iets moois van weten te maken.
No comments:
Post a Comment